پاورپوینت کامل چه عواملی باعث می‌شوند تا برخی احادیث را ضعیف بدانیم؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چه عواملی باعث می‌شوند تا برخی احادیث را ضعیف بدانیم؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چه عواملی باعث می‌شوند تا برخی احادیث را ضعیف بدانیم؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چه عواملی باعث می‌شوند تا برخی احادیث را ضعیف بدانیم؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

برخی از عوامل مؤثر در تضعیف حدیث؛ عبارتند از: ۱. سستى حلقه‌هاى سند یا فقدان سند؛ ۲. گسستگی و انقطاع حلقه‌هاى سند؛ ۳. مخالفت با قرآن؛ ۴. مخالفت با روایات متواتر؛ ۵. مخالفت با عقل؛ ۶. مخالفت با حقایق تاریخى؛ ۷. تحریف.

پاسخ تفصیلی

برای تضعیف یک حدیث، عوامل و معیارهای مختلفی وجود دارد، که مهم‌ترین آنها بیان می‌شود:
۱. سستى حلقه‌هاى سند یا فقدان سند
اگر برخى و یا حتى یک تن از افراد واقع در سند حدیث را نشناسیم و یا نزد پژوهشگر و بر مبناى از پیش پذیرفته‌اش، معتبر نباشد،[۱] آن‌گاه مجموع سند، دچار آسیب شده و اعتبار کافى ندارد. اشتراک نام یک راوى معتبر با یک راوى نامعتبر و یا تغییر نام او به نامى ناشناس و یا نامعتبر، نیز از آسیب‌هاى رایج و جدى در این عرصه است که البته در موارد فراوانى، با کمک دانش رجال و قواعد این علم در شناسایى اسامى مشترک، قابل حل است.
گفتنى است؛ گاه نام راوى به گونه‌اى طرح می‌شود که در نگاه نخست ناشناس به نظر می‌آید. در این حالت، اگر بتوانیم راوى را شناسایى کنیم و نام اصلى و یا مشهور او را بیابیم، زمینه داورى رجالى فراهم می‌آید و در غیر این صورت، حدیث ضعیف السند می‌شود. براى نمونه؛ عنوان «ابو احمد ازدى» در اسناد در دسترس، بسیار کم کاربرد است؛ در حالى‌که این عنوان، کنیه «محمد بن ابى عمیر» از مشهورترین و موثّق‌ترین راویان شیعى است.[۲]
گاه نیز راوى را به عمد و اختیار، به گونه‌اى ناشناس مطرح می‌کنند تا سندى ضعیف را معتبر و یا سندى صحیح را نامعتبر جلوه دهند. عالمان درایه در بحث تدلیس به این شگرد اشاره کرده و به آثار و احکام آن پرداخته‌اند.[۳]
۲. گسستگی حلقه‌هاى سند
در دانش حدیث‌شناسی، گسستگى سند را با اصطلاح «منقطع» نشان می‌دهند و آن‌را به دوگونه عام و خاص به کار می‌برند. در منقطع به معناى عام، گسستگى به صورت‌هاى مختلف امکان‌پذیر است؛ ممکن است در ابتداى سند روى دهد، یا در انتهاى آن واقع شود، یا ممکن است یک یا چند نفر پشت سر هم از آن افتاده باشند. براى برخى از این اَشکال، نامى خاص وضع شده، اما عنوان کلی‌اى که تمام این انواع را در بر می‌گیرد، عنوان منقطع است که در به کار بردن آن، فقط نظر به وجود گسستگى سند است بدون آن‌که، به چگونگى و جاى آن توجهى شده باشد. در این صورت، به تمام اقسام حدیثى که در سلسله سند آن گسستگى وجود دارد، چه آنها که نام خاصى دارند؛ مثل معلّق و چه آنها که نام خاصى ندارند، عنوان منقطع اطلاق می‌شود.[۴]
گفتنى است انقطاع سند به دو صورت واقع می‌شود:
الف. راوى از سند حذف شود؛ چنان‌که سندى مانند «على بن ابراهیم از پدرش از حَماد بن عیسى از زُراره از امام صادق(ع)» با حذف یک راوى – مثلاً حماد – چنین گزارش شود: «على بن ابراهیم از پدرش از زراره از امام صادق(ع)».
ب. از راوى با عناوین مبهم؛ مانند «رجلٍ»، «بعض أصحابه» و … یاد شود، مانند آن‌که سند فوق چنین گزارش شود: «على بن ابراهیم از پدرش از برخى شیعیان از زُراره از امام صادق(ع)»؛ در این صورت، فرقى بین حذف راوى (حَماد)، یا ذکر آن به صورت مبهم، وجود ندارد، جز این‌که انقطاع سند، در حالت دوم کاملاً گویا و واضح است، اما اطلاع از آن در صورت اوّل تنها براى افرادى امکان‌پذیر است که به طبقات راویان آگاهى دارند.[۵]
یادآورى می‌شود که برخى محدّثان، تعابیرى؛ مثل «عدهٌ من أصحابنا» (عده‌اى از شیعیان)، به کار می‌برند، اما مراد از آن، افراد مشخص و محدودى است و لذا حکم آن، حکم راوى معیّن می‌باشد و نه مبهم.[۶]
با توجه به مطالب بالا باید گفت: حلقه‌هاى واقع در سند، راویانى با فاصله طبیعى میان دو نسل و بیشتر به شکل‏ استاد و شاگرد هستند. هرگاه فاصله این حلقه‌ها بیشتر شود و یا جا به جایى میان آنها رخ دهد، زمینه تردید در درستى و پیوستگى حلقه‌های یک حدیث پیش می‌آید. این ‏تردید برخاسته از احتمال وجود حلقه‌هایى ناپیدا و یا اشتباه راویان و کاتبان است که در این حالت سند، ضعیف می‌شود.[۷]
۳. مخالفت با قرآن کریم
یکی از روش‌های شناسایی ضعف یا قوّت محتوا و متن حدیث؛ عرضه روایات بر آیات قرآن است. از این‌رو؛ اگر روایتی مخالف آموزه‌های صریح قرآن باشد، موجب تضعیف آن روایت می‌باشد.[۸] این قاعده و اصل، در روایات متعدّدى مطرح شده است. گاه بدین صورت که هرچه را که مخالف قرآن است، کنار بگذارید و گاه بدین عنوان که آنچه را با قرآن موافق است، بپذیرید.[۹] پرسش مهم در این‌جا این است که: منظور از مخالفت و موافقت چیست؟ چه نوع مخالفت و موافقتى، معیار سنجش است؟ که در اصول فقه به تفصیل به آن پرداخته شده است،[۱۰] و در این‌جا فرصت بحث از آن نیست.
۴. مخالفت با روایات متواتر
یکی دیگر از عوامل تضعیف حدیث؛ این است که روایتی از جهت متنی با روایات متواتر مخالفت داشته باشد؛ روایات متواتر به روایاتی می‌گویند که تعداد راویان در هر طبقه از سلسله سند آن به حدی است که مفید علم و یقین به صدور آن روایت از معصوم(ع) داده می‌شود.[۱۱]
۵. مخالفت با عقل
اگر مضمون حدیثى با ادراک روشن عقل، مخالفت داشت، نمی‌توان آن‌را پذیرفت و ضعیف است.[۱۲] البته، ممکن است حدیثى براى عقل، قابل درک نباشد، و به تعبیر دیگر؛ «فوق عقل» باشد، چنین احادیثى مورد نظر نیست. بلکه تنها آن روایاتى که عقل، محتوایش را قابل قبول نمی‌داند و با حس و وجدان مغایرت دارد، کنار نهاده می‌شود.
۶. مخالفت با حقایق تاریخى‏
اگر در ضمن حدیثى مطلبى بر خلاف واقع