پاورپوینت کامل فرق سؤال و شبهه چیست؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرق سؤال و شبهه چیست؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرق سؤال و شبهه چیست؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرق سؤال و شبهه چیست؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

اگرچه در ابتدا این دو واژه، معنای نزدیک به همی دارند، اما با توجه به امر مهم پاسخ‌گویی و ظرافت‌های موجود در این زمینه باید با دقت بیشتری آن‌دو را بررسی کرد؛ چرا که نوع پرداختن به هر کدام می‌تواند متفاوت باشد. سؤال معمولاً از فطرت حقیقت‌جوی انسان سرچشمه می‌گیرد که در خور احترام و توجه است، اما شبهه نوعی القای شک است که با انگیزه‌‌‌های اختلاف‌‌افکنی و گمراه‌‌سازی همراه است. بنابراین نوع و شیو پاسخ‌گویی به آنها نیز متفاوت است.

پاسخ تفصیلی

اگرچه شبهه و سؤال در نگاه اول مترادف‌اند، اما با مراجعه به کتاب‌های لغت و روایات می‌توان تفاوت‌هایی میان آنها مشاهده نمود.
الف. «شبهه»: جمع آن شُبَه و شُبُهات به معنای مثل، مانند، ابهام، نامعلوم بودن چیزى، آمیخته و مشکوک شدن حق با باطل، یا حلال با حرام است.
ذَوُو الشبُهَات یا اصحاب الشبُهات به افراد مشکوکی گفته می‌شود که مورد سوء ظن باشند.^[۱]
امور مشتبه به اموری گفته می‌شود که تشخیص آن مشکل باشد.[۲] امام علی(ع) در وجه تسمیه شبهه می‌فرماید:
«شبهه از این جهت شبهه نامیده شد که به حقیقت شبیه است. اما دوستان خدا در آن شبهه به روشنى یقین و نشان هدایت خداوندى ره مى‏سپارند و امّا دشمنان خدا که به سیه‏دلى و کورى دچارند، در آن راهى جز ضلالت و گمراهى نمى‏سپارند».[۳]
ب . «سؤال»: اصل آن «سأل» است و گفته شده است: «سَأَلَ یَسْأَلُ سُؤالاً و مَسْأَلَهً»[۴] که اگر سؤال از موضوعی ذهنی باشد با «عن» متعدی می‌شود مانند آیه مبارک «یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْأَنْفالِ»[۵] یعنی در مورد حکم انفال از تو می‌پرسند. و اگر برای درخواست امور مادی باشد دو مفعول می‌گیرد[۶] مانند: «سألتُ الکریمَ معونهً للفقراء»[۷] از فرد کریم، مقداری کمک برای فقرا خواستم.
بنابراین؛ سؤال به معنای «خواستن» و یا «پرسیدن» است.
اقسام شبهه
همان‌طور که در معنای لغوی شبهه گفته شد، آنچه حقیقتش مشتبه و تشخیصش دشوار باشد؛ شبهه نامیده می‌شود، امّا لزوماً این پوشیدگی؛ جنب منفی ندارد، ولی به هرحال به دلیل پوشیده‌بودنش، ممکن است مورد سوء استفاده‌ی برخی قرار ‌گیرد. قرآن در این باره می‌فرماید:
«او کسى است که این کتاب را بر تو نازل کرد، که قسمتى از آن، آیات «محکم» [صریح و روشن‏] است که اساس این کتاب مى‏باشد (و هرگونه پیچیدگى در آیات دیگر، با مراجعه به آنها، برطرف می‌گردد.) و قسمتى از آن، «متشابه» است [آیاتى که به خاطر بالا بودن سطح مطلب و جهات دیگر، در نگاه اول، احتمالات مختلفى در آن می‌رود ولى با توجه به آیات محکم، تفسیر آنها آشکار می‌گردد[. اما آنها که در قلوبشان انحراف است، به دنبال متشابهات‌اند، تا فتنه‌‏انگیزى کنند (و مردم را گمراه سازند) و تفسیر (نادرستى) براى آن می‌طلبند در حالى‌که تفسیر آنها را، جز خدا و راسخان در علم، نمی‌دانند. (آنها که به دنبال فهم و درکِ اسرارِ همه آیات قرآن در پرتو علم و دانش الهى) می‌گویند: «ما به همه آن ایمان آوردیم همه از طرف پروردگارِ ما است. و جز صاحبان عقل، متذکر نمی‌شوند (و این حقیقت را درک نمی‌کنند)».[۸]
سخنِ امیرالمؤمنین(ع) نیز به همین استفاد مغرضانه از شبهه اشاره دارد که می‌فرماید:
«از شبهه حذر کنید؛ زیرا شبهه به قصد فتنه و گمراه‌سازی ساخته شده است».^[۹]
این امر پوشیده(شبهه) که با سوء نیت مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌تواند در کلام یا اعمال و رفتار باشد؛ لذا می‌توان شبهات را به دو دسته تقسیم کرد:
الف. شبهات کلامی(خبری)
شبه کلامی به سؤال(انشاء) یا خبری که در آن فتنه و گمراه‌سازی است گفته می‌شود. شبهات گاهی در قالب
پرسش و گاهی در قالب خبر بیان می‌شود. طبیعتاً بیان برخی سؤالات به قصد القای شبهه و برخی دیگر با قصد دانستن حقیقت است.
به عنوان مثال؛ از جمله شبهاتی که در پوشش خبر، مطرح شد، سخنی است که فرعون بعد از شکست ساحرانش در برابر موسی(ع) به مردم القا کرد و گفت:
«آیا پیش از آن‌که من اذن دهم به او گرویدید؟! قطعاً او بزرگ و رئیس شما است که به شما سحر آموخته‏ است».[۱۰]
فرعون با بیان این شبهه که موسی بزرگ ساحران است، از طرفی قصد داشت عظمت معجز او را در دیدِ مردم؛ کوچک جلوه داده و آن‌را صرفاً جادویی قلمداد کند که از ساحری بزرگ سر زده است!
و از سوی دیگر می‌خواست تا ایمان آوردن ساحرانی که برای مبارزه با موسی(ع) جمع کرده بود را توجیه کند و تسلیم شدنشان را نه از باب ایمان به معجز موسی، بلکه از جهت ایمان شاگردان به کار استاد خود، معرفی کند!
فرعون هم در صدد ضربه زدن به وجاهت و جایگاه موسی به عنوان یک پیامبر الهی بود و هم قصد داشت تا ساحرانی را که به کمک وعده‌های فراوان جمع کرده و آنان را در نظر مردم بزرگ جلوه داده بود، از آن جایگاه پایین کشانده و تا سطح شاگردانی که هنوز نیاز به تعلیم استاد دارند تنزل دهد؛ زیرا ایمان آوردن عده‌ای مانند ساحران که خود استاد سحر بودند، می‌توانست بهترین تبلیغ برای دین موسی باش