پاورپوینت کامل بحرین در زمان پیامبر(ص) به کدام مناطق گفته می‌شد و مردمش چگونه اسلام آوردند؟ آیا پیامبر(ص) آتش‌کده‌های آنها را تصرف کرد؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بحرین در زمان پیامبر(ص) به کدام مناطق گفته می‌شد و مردمش چگونه اسلام آوردند؟ آیا پیامبر(ص) آتش‌کده‌های آنها را تصرف کرد؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بحرین در زمان پیامبر(ص) به کدام مناطق گفته می‌شد و مردمش چگونه اسلام آوردند؟ آیا پیامبر(ص) آتش‌کده‌های آنها را تصرف کرد؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بحرین در زمان پیامبر(ص) به کدام مناطق گفته می‌شد و مردمش چگونه اسلام آوردند؟ آیا پیامبر(ص) آتش‌کده‌های آنها را تصرف کرد؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

بحرین در زمان ظهور اسلام، به بخش وسیعی از سرزمین‌های ساحلی بین بصره و عمان گفته می‌شد.
حاکم بحرین، شخصی به نام منذر بن ساوی بود. پیامبر اسلام(ص) نامه‌ای را توسط علاء بن حضرمی برای او فرستاده و او را به اسلام دعوت کرد و او نیز اسلام را پذیرفت.
در یکی از منابع تاریخی کهن،‌ نامه‌ای به پیامبر اسلام(ص) نسبت داده شده است‌ که در فرازی از آن آمده: «أن بیت النار لله و رسوله؛ آتش‌کده شما از آن خدا و رسول او است». با توجه به این‌که افراد تازه مسلمان، دیگر با آتش‌کده، سر و کاری نداشتند؛ به نظر می‌رسد مراد از این سخن، تبدیل آن آتش‌کده‌ها به مسجد می‌باشد.

پاسخ تفصیلی

می‌دانیم که ایران؛ یکی از دو قدرت بزرگ جهان در دوران ظهور اسلام بود. زمان پیامبر اسلام(ص) تنها بخشی از ایران که بحرین نامیده می‌شد؛ با صلح، به مسلمانان ملحق شد. بحرین، برخلاف امروزه که تنها به که کشوری جزیره‌ای و با وسعت محدود گفته می‌شود؛ در زمان پیامبر(ص) به مجموعه وسیعی از سرزمین‌های بین بصره و عمان اطلاق می‌شد.[۱] بحرین در اصطلاح آن روز، بخش جنوبی خلیج فارس بود که در شرق به عمان، در شمال به بصره و در جنوب به یمن متصل می‌شد و مناطق مهمی؛ مانند قطیف، هجر، عسیر و إحساء را شامل می‌شد.[۲] این سرزمین تحت نفوذ حکومت ایران بود و به عبارتی جزئی از ایران به حساب می‌آمد.[۳] البته به دلیل وجود خلیج فارس،‌ و فاصله از حکومت مرکزی، سیطره کمتری بر آن اعمال می‌شد.
حاکم بحرین، شخصی به نام منذر بن ساوی بود.[۴] پیامبر اسلام در سال هشتم هجری[۵] نامه‌ای را توسط علاء بن حضرمی برای او فرستاد و او را به اسلام دعوت کرد و منذر در پی آن نامه و بدون هیچ مقاومتی اسلام آورد.[۶]
در منابع تاریخی،‌ نامه‌هایی میان پیامبر(ص) و منذر، نقل شده است که عموماً پس از اسلام او بوده است که به تعدادی از این نامه‌ها اشاره می‌کنیم:
«بسم الله الرّحمن الرّحیم، از محمد رسول الله به منذر بن ساوی؛ سلام علیک. من حمد و سپاس خداوندی را بجای می‌آورم که هیچ خدایی جز او نیست. اما بعد؛ نامه تو به همراه فرستاده‌ات به من رسید. بدان! هرکه نماز بخواند، ذبیحه ما را بخورد، و به سمت قبله ما عبادت کند، او مسلمان است. آنچه برای مسلمانان است؛ برای او نیز هست و آنچه علیه مسلمانان است؛ علیه او نیز هست. اما هر شخصی که بر غیر این باشد؛ مسلمان نبوده و باید جزیه پرداخت کند».[۷]
نامه منذر به پیامبر اسلام: «نامه شما را بر مردمان خواندم؛ برخی از آنها از اسلام به وجد آمدند و آن‌را پذیرفتند. اما برخی دیگر آن‌را نپذیرفتند. همچنین مجوسیان و یهودیان نیز راضی به پذیرش اسلام نشدند. نظر خودتان را در این مورد ذکر نمایید.»
پیامبر نیز در جواب نوشتند: «آنانی که بر دین یهود و مجوس هستند؛ تنها جزیه بپردازند».[۸]
همچنین متن صلح میان علاء بن حضرمی به عنوان نماینده پیامبر اسلام(ص) و غیر مسلمانان که موظّف به پرداخت جزیه بودند؛ چنین است: «بسم الله الرّحمن الرّحیم. این است آنچه بر پایه آن علاء بن حضرمى با اهل بحرین صلح کرد. با آنان مصالحه کرد؛ بر این قرار که ما را از کار زراعت بی‌نیاز کنند و حاصل خرما را با ما مقاسمه‏ کنند(حد و مرز اینها را می‌توان از نامه‌های دیگر به دست آورد). هر که وفاى به عهد نکند لعنت خدا و فرشتگان و همه مردمان بر او باد. اما جزیه سرانه براى هر انسان بالغ، یک دینار است».[۹]
پیامبر(ص) به منذر نامه‌ای نوشته و به او خاطرنشان کرد تا زمانی که انسان صالحی باشد؛ او را از مقامش عزل نخواهد کرد.[۱۰] با این حال؛ از منابع بر می‌آید که او عملی ناشایستی داشت که به برکناری او انجامید و علاء بن حضرمی، همان حامل نامه خود را فرمانروای آنجا کرد که او نیز بعدها برکنار شد: «پیامبر(ص) به علاء بن حضرمى نوشت با بیست مرد از قبیله عبدالقیس به حضور ایشان بیاید. علاء بیست مرد از ایشان را که سالارشان عبدالله بن عوف بود