پاورپوینت کامل «ذو الکلاع» و فرزندش «شرحبیل» دو فرد برجسته از اطرافیان معاویه بودند. مختصری از زندگی و موقعیت اجتماعی آنان را بیان کنید؟ ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «ذو الکلاع» و فرزندش «شرحبیل» دو فرد برجسته از اطرافیان معاویه بودند. مختصری از زندگی و موقعیت اجتماعی آنان را بیان کنید؟ ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «ذو الکلاع» و فرزندش «شرحبیل» دو فرد برجسته از اطرافیان معاویه بودند. مختصری از زندگی و موقعیت اجتماعی آنان را بیان کنید؟ ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «ذو الکلاع» و فرزندش «شرحبیل» دو فرد برجسته از اطرافیان معاویه بودند. مختصری از زندگی و موقعیت اجتماعی آنان را بیان کنید؟ ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

«سُمَیفَع بن ناکور» معروف به «ذوالکلاع حمیری» از رؤسای قبائل یمنی بود که در اواخر عمر پیامبر اسلام(ص) مسلمان ‌شد.‏ او در زمان خلیفه دوم به مدینه رفت و در فتوحات اسلامی از جمله فتح شام شرکت ‌کرد و در شهر حمص ساکن ‌شد.
وی در زمان حکومت امام علی(ع)، از بزرگان و افراد بانفوذ شام محسوب می‌شد و گاه مخالفت‌های جدّی با معاویه داشت. معاویه نیز بعضا خواسته‌های او را اجابت می‌کرد.
ذوالکلاع در جنگ صفین معتقد بود که معاویه از على(ع) بهتر نیست، اما تنها براى خونخواهى عثمان پیکار می‌کرد، و سرانجام در همین جنگ کشته شد.
«شرحبیل‏» سرشناس‌ترین فرزند «ذوالکلاع» بود و مانند پدرش از افراد برجسته شام و نیز از فرماندهان حکومت اموی به شمار می‌آمد. او نیز در جنگ با ابراهیم بن مالک اشتر در سال ۶۷ هجری کشته شد.

پاسخ تفصیلی

«ذو الکلاع» از قبیله «حمیر»، نام کاملش «سُمَیْفَع بن ناکور بن عمرو بن یَعْفُر بن ذی‏ الکلاع»،[۱] یا «أیفع بن ناکور بن …» بود.[۲] وی بزرگ قوم خود بود و دیگران از او پیروی می‌کردند.[۳]
پیامبر اسلام(ص) در اواخر عمر خود نامه‌ای را به وسیله جریر بن عبدالله بَجَلی به سمت ذو الکلاع ‌فرستاد. او با این دعوت اسلام آورد[۴] و برای دیدن پیامبر(ص) عازم مدینه شد که در میان راه از رحلت حضرتشان آگاه شد و به وطنش بازگشت.[۵]
او در دوره خلافت عمر به مدینه رفت و در فتوحات اسلامی از جمله فتح شام شرکت داشت و سپس در شهر حمص ساکن گشت.[۶]‏
ذو الکلاع و معاویه
ذو الکلاع؛ پس از سکونت در شام از بزرگان آن دیار به شمار آمد و هواداران بسیاری نیز داشت. او هرگز به طور کامل، سرسپرده معاویه نشد، بلکه گاه مخالفت‌های جدی با وی داشت و معاویه ناچار می‌شد تا از خواسته‌های او پیروی کند.[۷]
در جریان نبرد صفین، سخنی از او نقل شده است که می‌تواند؛ ما را در شناخت او، راهنمایی کند:
ابوشجاع حمیرى که از افراد بابصیرت سپاه امام على(ع) بود، افراد قبیله خود – از جمله ذوالکلاع – را مخاطب قرار داده و گفت: اى گروه حمیریان! دست‌هایتان بشکند! آیا معاویه را از على بهتر می‌دانید؟ … تو، اى ذى الکلاع! به خدا سوگند! نمی‌بینم سوداى دین در دل داشته باشى!
ذوالکلاع در پاسخ گفت: اى ابا شجاع! سخنت را رها کن و بدان که به خدا سوگند من نیک می‌دانم که معاویه از على بهتر نیست، ولى انگیزه‌ام برای پیکار، خونخواهى عثمان است![۸]
به جهت موقعیت اجتماعی ذوالکلاع در شام، معاویه فرماندهى جناح راست سپاه خود را در نبرد صفین به او سپرد.[۹]
خطبه ذو الکلاع در صفین
می‌دانیم که بسیاری از جنگاوران معاویه می‌پنداشتند که نبردشان در حمایت از دین اسلام است و یا این‌گونه وانمود می‌کردند. با این وجود برخی از آنها به برتری امام علی(ع) نیز اعتقاد داشتند ولی گمان می‌کردند که تنها راه خونخواهی عثمان، نبرد با حضرتشان است!
وانمود کردن خود به عنوان افرادی دیندار و نیز اشتباه راهبردی آنها در نبرد با امام علی(ع) و توجیه نادرست این نبرد را می‌توان از بررسی گفتار و رفتار بسیاری از سپاهیان معاویه یافت که خطبه معروف ذو الکلاع در نبرد صفین، یکی از این مستندات است. او در این خطبه که به درخواست معاویه و برای تشویق مردم شام به نبرد ایراد شده بود، چنین می‌گوید:
«در شبانه روز، خدا را سپاس می‌گویم. سپاسی بسیار، فزاینده، زیبا، روشن، درخشنده! سپاسش می‌گویم و از او یاری می‌طلبم و به او ایمان می‌آورم و توکل می‌کنم و پشتیبانی خدا برایم کافی است! سپس گواهی می‌دهم که خدایی جز پروردگار نبوده و شریکی ندارد و گواهی می‌دهم که محمد، پیامبر و بنده او است که خدا او را با نزول قرآن به پیامبری برگزید، هنگامی که گناهان آشکار شده و پیروی از خدا فراموش شده بود و زمین از ستم و گمراهی آکنده شده و تمام دنیا را آتش و فتنه فرا گرفته بود … قضاى الهى این بود که میان ما و هم‌کیشانمان در صفّین برخوردى رخ دهد. ما می‌دانیم که در میان ایشان گروهى هستند که با پیامبر(ص) همراه بوده و سابقه نیکی در اسلام دارند، ولى با این وجود، ظاهر و باطن ماجرا را با دقت بررسی کردم و به این نتیجه رسیدم که نمی‌توان از خونخواهی عثمان صرف نظر کرد!( و در ادامه از عثمان بسیار تمجید کرد). اگر او مرتکب خطایى شده، کسى که از او بهتر بوده نیز مرتکب خطا شده است. خدا خطاب به پیامبرش فرمود: “لِیَغفِرَ لَکَ اللهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِکَ وَ ما تَأَخَّرَ”؛[۱۰] یعنی تا خداوند از گناه گذشته و آینده تو در گذرد. موسى(ع) فردی را کشت و سپس از خدا آمرزش طلبید و آمرزیده شد، فرد بی‌گناهی را نمی‌توان یافت! ما ارتباط صمیمی پسر ابی‌طالب با پیامبر خدا را می‌دانیم، ولى (این موضوع را نیز نباید فراموش کنیم که) علی حتی اگر در کشتن عثمان نقشی تشویق‌کننده نداشت، اما از کمک به او دریغ ورزید، با آن‌که عثمان برادر دینى، عموزاده، باجناق، و پسر عمه‌اش بود. اکنون لشگری که پیش رویتان است از عراق خود به سمت شام شما یورش آوردند و بیشترشان [در ماجراى عثمان] یا خود قاتلند و یا از یاورى به او، خوددارى کرده‌اند! پس از خدا یاری جسته و صبر را پیشه سازید و …».[۱۱]
ذو الکلاع و حضور عمار در سپاه امام علی(ع)
یکی از مشکلات سپاه معاویه، وجود عمار در سپاه امام علی(ع) بود؛ زیرا روایت معروفی در مورد عمار وجود داشت که حقانیت او و همراهانش را ثابت می‌کرد. این روایت پیامبر(ص) به گوش شامیان نیز رسیده بود و ذوالکلاع نیز با دانستن این حقیقت در تصمیم‌گیری خود دچار تردید بود:
«…ابونوح (از سپاه عراق) و ذو الکلاع [که هر دو حمیرى بودند] به درخواست ذوالکلاع با یکدیگر ملاقات کردند. ذو الکلاع به او گفت: ترا خواستم تا روایتی از پیامبر(ص) را برایت نقل کنم که عمرو عاص در زمان عمر براى ما روای