پاورپوینت کامل آیا واژه «سلم» و «صلح» هم معنا هستند؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا واژه «سلم» و «صلح» هم معنا هستند؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا واژه «سلم» و «صلح» هم معنا هستند؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا واژه «سلم» و «صلح» هم معنا هستند؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

در قرآن کریم، ۱۴۰ بار از مشتقات واژه «سلم» استفاده شده است، اهل لغت در معنای این واژه اختلاف دارند. برخی می‌گویند «سِلم» به کسر «سین» به معنای «صلح» بوده، و به فتح «سین» معنایش «تسلیم» و «اطاعت» است. بعضی گفته‌‌اند به فتح «سین» معنایش صلح، و به کسر «سین»، «اسلام» است.[۱]
راغب اصفهانی می‌گوید: «السَّلَامُ و السِّلْمُ و السَّلَمُ»؛ یعنی صلح.[۲] «سلم القومُ»؛ یعنی آن قوم با هم آشتى و توافق کردند.[۳]
با توجه به اختلاف معنای «سلم» نزد لغت‌شناسان، مفسران نیز با توجه به کاربرد این واژه در آیات مختلف، در معنای آن نظریات مختلفی ارائه کرده‌اند. بنابر این آن‌جا که قرآن کریم می‌فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کَافَّه».[۴]
۱. برخی معتقدند؛ از مفهوم این آیه چنین استفاده می‌شود که صلح و آرامش تنها در پرتو ایمان امکان‏‌پذیر است، و تنها با تکیه بر قوانین مادى هرگز جنگ، ناامنى و اضطراب از دنیا بر چیده نخواهد شد؛ زیرا عالم ماده، و علاقه به آن، همواره سرچشمه کشمکش‌ها و درگیری‌ها است، و اگر نیروى معنوى ایمان، آدمى را کنترل نکند، صلح غیر ممکن است، بلکه می‌توان گفت از دعوت عمومى این آیه که همه مؤمنان را بدون استثناء از هر زبان و نژاد و منطقه جغرافیایى و قشر اجتماعى، به صلح و صفا دعوت می‌کند، استفاده می‌شود که در پرتو ایمان به خدا، تشکیل حکومت واحد جهانى که صلح در سایه آن همه جا آشکار گردد، امکان‌‏پذیر است.[۵]
۲. گروهی بر آنند؛ اصل کلمه «سلم» از انقیاد(اطاعت) است. آن‌‌جا که خداوند می‌فرماید: «إِذْ قالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ قالَ أَسْلَمْتُ».[۶] اسلام نیز به جهت تسلیم شدن، اسلام نامیده شده است. اما غلبه در صلح و ترک جنگ پیدا کرد. البته صلح نیز بازگشت به تسلیم و انقیاد دارد؛ چرا که در سایه صلح و سازش است که هر فردی در کنار دیگری با مسالمت و بدون درگیری زندگی می‌کند.[۷]
۳. عده‌ای می‌گویند «ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ»، «سلم» به کسر و فتح، قرائت شده و به معناى صلح است. و مقصود از ایمان که در ابتدای آیه آمده، اسلام است که با بیعت عمومى و قبول دعوت ظاهرى به دست می‌آید. و مقصود از سلم، ولایت و بیعت خصوصى و قبول دعوت باطنى است، و این معنا، «سلم» نامیده می‌شود؛ چون کسى که به سبب پذیرش دعوت باطنى و قبول ولایت در ایمان حقیقى داخل شده، به تدریج براى او صلح کلّى با همه موجودات حاصل می‌شود، و با هیچ‌یک از آنها در هیچ چیز منازعه نمی‌کند.[۸]
بنابر این با دقت در آنچه که بیان شد، به نظر می‌رسد واژه «سلم» و «صلح» از نظر معنایی نزدیک به هم بوده، و در فرهنگ قرآن کاربرد یکسان دارند. این معنا از بسیاری از آیات قرآن قابل برداشت است؛ مانند: «وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها وَ تَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ»؛[۹]و اگر تمایل به صلح نشان دهند، تو نیز از در صلح درآى و بر خدا توکّل کن، که او شنوا و دانا است.
البته همان‌گونه که بیان شد، واژه «سلم» گستره معنایی بیشتری دارد.

[۱]. ابوالفتوح رازى، حسین بن على، قروض الجنان و روح الجنان فی تفسیرالقرآن، ج ‏۳، ص ۱۶۳، مشهد، بنیاد پژوهشهاى اسلامى آستان قدس رضوى، ۱۴۰۸ش.

[۲]. راغب اصفهانی، تحقیق، داودی، صفوان عدنان، المفردات فی غریب القرآن، ص ۴۲۱، دمشق، بیروت، دار العلم دار الشامیه، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.

[۳]. مهیار، رضا، فرهنگ أبجدی عربی- فارسی، متن، ص ۵۸، واژه «سلم».

[۴]. بقره، ۲۰۸.

[۵]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏۲، ص ۸۲، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.

[۶]. بقره، ۱۳۱. «و پروردگارش به او گفت: تسلیم شو. گفت: من در برابر پروردگار جهانیان تسلیمم».

[۷]. فخرالدین رازى، ابوعبدالله محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، ج ‏۵، ص ۳۵۲، بیروت، دار احیاء التراث العربى، چاپ سوم، ۱۴۲۰ق.

[۸]. گنابادى، سلطان محمد، تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده، ج ‏۱، ص ۱۸۸، بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات