پاورپوینت کامل آیا علم به یک چیز، مستلزم احاطه بر آن است؟ و اگر این طور باشد و با توجه به اینکه اگر چیزی احاطه شود محدود خواهد بود، چگونه خداوند نامحدود بر ذات خود علم داشته و بر خود محیط خواهد شد؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا علم به یک چیز، مستلزم احاطه بر آن است؟ و اگر این طور باشد و با توجه به اینکه اگر چیزی احاطه شود محدود خواهد بود، چگونه خداوند نامحدود بر ذات خود علم داشته و بر خود محیط خواهد شد؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا علم به یک چیز، مستلزم احاطه بر آن است؟ و اگر این طور باشد و با توجه به اینکه اگر چیزی احاطه شود محدود خواهد بود، چگونه خداوند نامحدود بر ذات خود علم داشته و بر خود محیط خواهد شد؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا علم به یک چیز، مستلزم احاطه بر آن است؟ و اگر این طور باشد و با توجه به اینکه اگر چیزی احاطه شود محدود خواهد بود، چگونه خداوند نامحدود بر ذات خود علم داشته و بر خود محیط خواهد شد؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

۱. علم نزد حکما، مطلق ادراک است، و تعریف دقیق فلسفی آن عبارت است از حضور موجود مجرد از ماده نزد موجود مجرد دیگر.[۱] بنابر این حقیقت علم همان حضور و انکشاف معلوم نزد عالم است. البته حضور و انکشاف معلوم نزد عالم، مستلزم احاطه‌ی عالم به معلوم است.
۲. هر چند بین عالم و معلوم باید تغایر باشد، ولی تغایر اعتباری کافی است؛ از این‌رو در مورد علم به نفس در حقیقت بین عالم و معلوم اتحاد بر قرار است و اختلاف آن دو اعتباری است.[۲]
نتیجه این‌که در علم ذات به ذات، عالم و معلوم تغایر ندارند. بنابر این، اگر از آن به احاطه ذات بر ذات یا حضور ذات برای ذات تعبیر شود، نباید چنین گمان کرد که حقیقتاً دو چیز متفاوت وجود دارد و یکی بر دیگری احاطه دارد و یا این‌که یکی نزد دیگری حاضر است.

[۱]. ر. ک: ۳۱۵۰.

[۲]. ر. ک: ۶۹۵۴۴.

آیات مرتبط