پاورپوینت کامل ضمیر ناخودآگاه در انسان چیست؟ آیا در آموزه‌های دینی مطلبی درباره ضمیر ناخودآگاه آمده است؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ضمیر ناخودآگاه در انسان چیست؟ آیا در آموزه‌های دینی مطلبی درباره ضمیر ناخودآگاه آمده است؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ضمیر ناخودآگاه در انسان چیست؟ آیا در آموزه‌های دینی مطلبی درباره ضمیر ناخودآگاه آمده است؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ضمیر ناخودآگاه در انسان چیست؟ آیا در آموزه‌های دینی مطلبی درباره ضمیر ناخودآگاه آمده است؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

ضمیر ناخود آگاه قسمتى از شخصیت و باطن انسان است که او به دلایل مختلفى آن‌را پنهان می‌سازد؛ مثل خاطرات ناخوشایند، حوادث سخت زندگى و… . مجموعه این موارد پنهان موجب رفتارهایى می‌گردد که محرّک آن «ضمیر ناخودآگاه» است.
در آموزه‌های دینی به جنبه منفی و مثبت «ضمیر ناخودآگاه» اشاره شده است؛ مانند این‌که ایمان به خدا، با ورود به ضمیر ناخودآگاه‏ انسان بر بسیارى از نگرش‌هاى دیگر او، مثل نگرش به معناى زندگى و هدف زندگى، تأثیر مستقیم و جدّى دارد و اینها به نوبه خود نگرش‌هاى فرد در باب خوب و بد، درست و نادرست و… را شکل می‌دهند.

پاسخ تفصیلی

انسان داراى دو ضمیر است: ضمیر ظاهر و ضمیر باطن، یا ضمیر خودآگاه و ضمیر ناخودآگاه.[۱]
ضمیر ناخودآگاه قسمتى از شخصیت و باطن انسان است که او به دلایل مختلفى آن‌را پنهان می‌سازد؛ مثل خاطرات ناخوشایند، حوادث سخت زندگى و… . مجموعه این موارد پنهان، موجب رفتارهایى می‌گردد که محرّک آن «ضمیر ناخودآگاه» است.
ویلیام جیمز می‌گوید: «آنچه انسان آن‌را “من” می‌خواند و خودآگاهى دارد، در احوال‏ عادى دایره‌اش محدود و مسدود است و از خود او تجاوز نمی‌کند، و لیکن این دایره محدود، حریمى دارد که بیرون از دایره خودآگاهى است و شخص در احوال عادى از آن آگاهى ندارد؛ و چون باب آن حریم به روى “من” باز شود با عالم دیگرى آشنا می‌گردد و بسى چیزها بر او مکشوف می‌شود که در حال عادى درش به روى او بسته ‏است».[۲]
«این فقره را که انسان، گذشته از ضمیر خودآگاه ضمیر دیگرى دارد که معمولاً از آن آگاه نیست و لکن بعضى اوقات آثارى از آن بروز می‌کند و معلوماتى به انسان می‌دهد که از عهده حس و عقل بیرون است، پیش از ویلیام جیمز نیز دانشمندان دیگر که در روان‌شناسى کار کرده بودند به آن برخورده و آن‌را “من ناخودآگاه” نامیده بودند».[۳]
ضمیر ناخودآگاه از نگاه متون دینی
در آموزه‌های دینی به جنبه منفی و مثبت «ضمیر ناخودآگاه» اشاره شده است؛ در این‌باره نکاتی بیان می‌شود:
۱. قرآن خطاب به بنی اسرائیل می‌گوید: اگر مؤمن بودید چگونه پیش از این پیغمبران خدا را کشتید؟ حتى به موسى که ادعاى پیروى از او می‌کنید، با آن همه آیات بیّنات که براى شما آورد، کافر شدید.[۴]
استناد یهود به این‌که چون رسالت محمّد(ص) بر غیر آنها نازل شده، به آن ایمان نمی‌آورند، استنادى نادرست است، و سبب آن، مصالح شخصى است که در ضمیر ناخودآگاه و حتى در ضمیر خودآگاه آنان وجود دارد. چنان‌که در داستان گوساله‌پرستی، پیوسته ریشه‌هاى مال‌پرستى در ضمیر ناخودآگاه آنان وجود داشت، ولی نخستین‌بار به صورت ظاهرى به موسی ایمان آوردند.[۵]
۲. قلب عبارت از مرکز شناخت‌ها و آگاهی‌هایى است که نه حسى است و نه عقلى، بلکه از عمق وجود انسان به طور ناخود آگاه‏ می‌جوشد.[۶]
قلب و دل انسان مانند کتاب و دفترى است که در آن نوشته می‌شود و یکى از قلم‌هایى که در این دفتر می‌نویسد و سلامت و فساد آن‌را رقم می‌زند، قلم چشم است. چشم یکى از کانال‌هاى ورودى دل و قلب انسان است. برخى فکر می‌کنند وقتى دیدن صحنه‏اى پایان پذیرفت، همه چیز تمام می‌شود؛ در حالی‌که هر چه انسان می‌بیند، در صفحه دل تأثیر گذاشته، نقش آن در دل و قوّه خیال انسان یا در «ضمیر ناخودآگاه‏» انسان باقى می‌ماند؛ به همین دلیل انسان‌ها بعد از چند سال، برخى صحنه‌ها را که قبلاً دیده‌اند به یاد می‌آورند و از قوّه خیال به حافظه بر می‌گردانند و به آن نگاه می‌کنند. حتى برخى صحنه‌ها که گمان می‌کنند فراموش شده‌اند، دوباره در خواب می‌بینند.
۳. ایمان انسان به خدا، با ورود به ضمیر ناخودآگاه‏ بر بسیارى از نگرش‌هاى دیگر او، مثل نگرش به معناى زندگى و هدف زندگى، تأثیر مستقیم و جدّى دارد و اینها به نوبه خود نگرش‌هاى فرد در باب خوب و بد، درست و نادرست و… را شکل می‌دهند؛ تا بالأخره رفتارهاى فردى، اجتماعى، اخلاقى و مناسبت‌هاى بین فردى نیز از همان نگرش‌هاى اولیه و اساسى تأثیر می‌پذیرند.[۷]
گوستاویونگ، محتواى ضمیر ناخودآگاه‏ را شامل خدا، روح و نیروهاى غیبى می‌داند.[۸]
برخی نیز در این راستا گفته‌اند: برهان فطرت، عبارت است از گواهى ضمیر ناخودآگاه‏ انسان به حقیقتى برتر از همه چیز و عالم به همه چیز و قادر بر هر چیز. این درک، ناخودآگاه در هنگامه‌هاى ویژه‌اى خود را نشان می‌دهد و آگاهانه می‌شود و در هر حال قابل رشد و شکوفایى است.[۹]
۴. در برخی روایات نیز به این واقعیت اشاره شده است که در مواردی انسان، رفتاری را انجام می‌دهد بدون آن‌که تصمیم‌گیری آگاهانه‌ای در مورد آن داشته باشد.