پاورپوینت کامل اسیر، مسکین و یتیم در قرآن به چه افرادی گفته می‌شود؟ مگر اسیر نباید در زندان باشد؟ پس چگونه اسیری به در خانه امام علی(ع) آمده و از ایشان درخواست کمک کرد؟! ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسیر، مسکین و یتیم در قرآن به چه افرادی گفته می‌شود؟ مگر اسیر نباید در زندان باشد؟ پس چگونه اسیری به در خانه امام علی(ع) آمده و از ایشان درخواست کمک کرد؟! ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسیر، مسکین و یتیم در قرآن به چه افرادی گفته می‌شود؟ مگر اسیر نباید در زندان باشد؟ پس چگونه اسیری به در خانه امام علی(ع) آمده و از ایشان درخواست کمک کرد؟! ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسیر، مسکین و یتیم در قرآن به چه افرادی گفته می‌شود؟ مگر اسیر نباید در زندان باشد؟ پس چگونه اسیری به در خانه امام علی(ع) آمده و از ایشان درخواست کمک کرد؟! ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

۱. مسکین: کسی است که هیچ چیز نداشته باشد و وضعیت مالی و زندگی‌اش از فقیر بدتر است.^[۱]
البته برخی معتقدند این تعریف از مسکین با آیه‌ای قرآن که از مالکان کشتی به مساکین تعبیر می‌کند، همخوان نیست: «أَمَّا السَّفِینَهُ فَکانَتْ لِمَساکِینَ یَعْمَلُونَ فِی الْبَحْرِ …».[۲] در این آیه به افرادی که صاحب کشتى بودند، مساکین اطلاق شده است.
بر اساس این نظر، مسکین از «سکون» به معنای درمانده است؛ چرا که درماندگى ممکن است در اثر فقر باشد، و یا از بیماری، فلج، نقص عضو، نداشتن مال و … باشد. بنابر این مسکین از فقیر اعمّ است، بر خلاف کسانی که فقیر را اعمّ دانسته؛ زیرا هر فقیر از لحاظ حاجت مسکین و درمانده است، ولى بعضى از مساکین فقیر نیستند؛ مانند مساکین صاحب کشتى در آیه فوق.[۳]
۲. یتیم: یتیم به کسی گفته می‌شود که در کودکی و قبل از بلوغ پدر خود را از دست داده باشد. البته در حیوانات این واژه به مادر مرده اطلاق می‌شود.^[۴]
۳. اسیر: اسیر می‌تواند معانی گوناگونی داشته باشد و به عنوان نمونه مفسران در تبیین معنای اسیر در آیه هشت سوره انسان، اختلاف نظرهایی دارند:
برخی می‌گویند؛ مراد از اسیر همان معنایى است که از این اسم به ذهن می‌‏رسد؛ یعنى کسى که(از کفار و مشرکان) هنگام جنگ با مسلمانان، به اسارت در آمده است.[۵] بعضی می‌گویند؛ مقصود از اسیر، بردگان و کنیزانی می‌باشند که خریداری شده‌اند.[۶] گروهی بر آنند که منظور از اسیر زن است؛ چون آنها نزد شوهران خویش اسیرند![۷]
و بعضی نیز معتقدند که اسیر یعنی بدهکار و مقروض؛ به دلیل حدیثی که می‌گوید بدهکار و مدیون تو اسیر تو است، پس با اسیر خود به نیکویی برخورد کن.[۸]
۴. بر اساس شأن نزول آیه ۸ سوره انسان، مرد اسیری هنگام افطار به در خانه امام على(ع) آمد، و امام و خانواده‌اش غذای افطاری خود را به او دادند.
پرسشی که در این‌جا مطرح می‌شود؛ این است که مگر در زمان رسول خدا(ص) اسیران و مجرمان زندانى نبودند؟! پس چگونه است که اسیری شب هنگام به در خانه علی(ع) رفته و تقاضای غذا می‌کند؟!
در جواب باید گفت؛ طبق نقل تاریخ در زمان پیامبر(ص) زندان به معنای امروزی وجود نداشت. آن‌حضرت اسیران را تقسیم کرده و به دست مسلمانان می‌سپرد، و می‌‏فرمود مراقب آنها باشید، و به آنها نیکى کنید، و گاه که توانایى بر تأمین غذاى آنها نداشتند، از دیگر مسلمانان براى اطعام اسیران کمک می‌‏گرفتند، و آنها را همراه خود و یا حتى بدون همراهى خود به سراغ سایر مسلمانان می‌‏فرستادند، تا به آنها کمک کنند؛ زیرا در آن موقع مسلمانان سخت در مضیقه بودند. البته بعد از گسترش حکومت اسلامى، و زمانی که تعداد اسیران بیشتر شد و حتى مجرمان زیاد شدند، زندان به وجود آمد، و ارتزاق اسیران و مجرمان از طریق بیت المال صورت می‌گرفت.[۹]
بنابر این، و با توجه به این‌که در گذشته، شهرهای بزرگ و مراکز حکومت‌ها از طریق دیوارها و نگهبانان محصور بودند و رفت و آمدها کنترل می‌شد، و معمولاً بردگان و اسیران افرادی شناخته شده بودند، آنان ترجیح می‌دادند که فرار نکنند؛ زیرا در غیر این صورت، ممکن بود مجازاتشان مرگ باشد.

[۱]. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق، داودی، صفوان عدنان، ص ۴۱۸، دمشق، بیروت، دارالقلم‏، الدار الشامیه، چاپ اول، ۱۴۱۲ق؛ حقی بروسوی، اسماعیل، تفسیر روح البیان، ج ‏۱۰، ص ۲۶۵، بیروت، دارالفکر، بی تا.

[۲]. کهف، ۷۹.

[۳]. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج ‏۳، ص ۲۸۶، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش.

[۴]. المفردات فی غریب القرآن، ص ۸۸۹.

[۵]. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی‏، محمد جواد، ج ۱۰، ص ۶۱۷، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش؛ طباطبائی، سید محمد حسین‏، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۲۰، ص ۱۲۶، قم، دفتر انتشارات اسلامی‏، چاپ پنجم‏، ۱۴۱۷ق.

[۶]. عامل