پاورپوینت کامل چرا در نماز فرادا هم نمازگزار باید آیات «ایاک نعبد و ایاک نستعین، اهدنا الصراط المستقیم» را به صورت جمع بگوید؟! ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا در نماز فرادا هم نمازگزار باید آیات «ایاک نعبد و ایاک نستعین، اهدنا الصراط المستقیم» را به صورت جمع بگوید؟! ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا در نماز فرادا هم نمازگزار باید آیات «ایاک نعبد و ایاک نستعین، اهدنا الصراط المستقیم» را به صورت جمع بگوید؟! ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا در نماز فرادا هم نمازگزار باید آیات «ایاک نعبد و ایاک نستعین، اهدنا الصراط المستقیم» را به صورت جمع بگوید؟! ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

خواندن «ایاک نعبد و ایاک نستعین» با ضمیر جمع(متکلم مع الغیر)، در سوره حمد هنگامی که نماز به جماعت خوانده شود بدیهی است که مسئله‌ای ندارد، اما زمانی که نمازگزار در حال اقامه نماز به صورت فرادی است، منظور از ضمیر جمع چه می‌تواند باشد، و چرا نمی‌گوید «ایاک اعبد و ایاک استعین»؟
در این‌که آوردن ضمیر جمع در این آیات چه حکمتی دارد، برخی از مفسران توضیحاتی در این زمینه مطرح کرده‌اند که به چند مورد آن اشاره می‌کنیم:
۱. عبادت وقتى تمام و کامل می‌شود که نمازگزار به خود مشغول نباشد؛ چه این‌که اشتغال به نفس، با مقام عبودیت همخوان نیست؛ عبودیت کجا و اظهار وجود و استکبار کجا؟
گویا در حقیقت علت آمدن پرستش و استعانت به صیغه متکلم مع الغیر(ما تو را می‌‏پرستیم و از تو یارى می‌جوییم)، همین دورى از منیت و استکبار بوده باشد، و نمازگزار می‌خواهد به همین نکته اشاره کند که مقام عبودیت با خوددیدن منافات دارد؛ لذا بنده خدا عبادت خود، و همه بندگان دیگر را در نظر گرفته، و می‌گوید: ما تو را می‌پرستیم؛ چون به همین مقدار هم در کنترل نفس و دور افکندن تعینات و تشخصات اثر دارد؛ زیرا در زمانی که من خود را تنها ببینم، به انانیت و خودبینى و استکبار نزدیک‌‏ترم، بر خلاف این‌که خودم را مخلوط با سایر بندگان، و آمیخته با مردم بدانم، که اثر تعینى و تشخص را از بین برده‌‏ام.[۱]
۲. ذکر صیغه جمع در “نعبد” و “نستعین”، همچنین “اهدنا” در آیه بعد، نشان می‌‏دهد که اساس عبادت بویژه نماز، بر پایه جمع و جماعت است، حتى هنگامى که بنده در برابر خدا به راز و نیاز بر می‌خیزد، باید خود را میان جمع و جماعت ببیند، تا چه رسد به سایر کارهاى زندگی‌اش. به این ترتیب هرگونه فردگرایى، و تک‌‏روى، انزواطلبى و… مفاهیمى مردود از نظر قرآن و اسلام شناخته می‌شود. مخصوصاً نماز، از اذان و اقامه که دعوت به اجتماع براى نماز است گرفته، تا سوره حمد که آغازگر نماز بوده، و تا السلام علیکم که پایان آن است، همه دلیل بر این است که این عبادت در اصل جنبه اجتماعى دارد؛ یعنى باید به صورت جماعت انجام شود، درست است که نماز فرادى نیز در اسلام صحیح است، اما عبادت فردى جنبه فرعى و درجه دوم را دارد.[۲]
۳. آوردن «نعبد» و «نستعین» به لفظ جمع، یا به اعتبار قاری و کسانی که با او(از ملائکه محافظ) هستند می‌باشد، یا به اعتبار کسانی که در نماز جماعت حضور دارند، و یا به جهت این‌که کسانی که با او هم عقیده‌اند. به امید آن‌که در میان آنها کسی باشد که عمل او مورد قبول واقع شود، و در سایه قبولی اعمال آنها، عمل وی نیز مورد قبول واقع شود. و به جهت ناچیز بودن