پاورپوینت کامل پیامبر اسلام(ص) دقیقاً چه رفتار منفی را انجام داد که آیات توبیخ‌آمیز ابتدایی سوره طه در شأن ایشان نازل شد؟! ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیامبر اسلام(ص) دقیقاً چه رفتار منفی را انجام داد که آیات توبیخ‌آمیز ابتدایی سوره طه در شأن ایشان نازل شد؟! ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیامبر اسلام(ص) دقیقاً چه رفتار منفی را انجام داد که آیات توبیخ‌آمیز ابتدایی سوره طه در شأن ایشان نازل شد؟! ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیامبر اسلام(ص) دقیقاً چه رفتار منفی را انجام داد که آیات توبیخ‌آمیز ابتدایی سوره طه در شأن ایشان نازل شد؟! ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

ابتدا باید خاطرنشان کرد که در این آیات سخنی از توبیخ نبوده، بلکه این آیات از سر دلسوزی خطاب به پیامبر(ص) نازل شد.
به هر حال، آیه مورد بحث «ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى»،[۱] بر اساس ظاهر آیه بعد: «إِلَّا تَذْکِرَهً لِمَنْ یَخْشى»،[۲] در مورد تلاش بی‌وقفه پیامبر اسلام(ص) و مشقت و حسرتش در حوزه ابلاغ رسالت بوده است. و معنای آیه این است که ای پیامبر، ما قرآن را نازل نکردیم براى این‌که خود را به مشقت و تعب[۳] اندازى و در راه تبلیغ و وادار کردن مردم به قبول آن، به ستوه آیى.[۴] وظیفه تو فقط تبلیغ رسالت است؛ بر تو ارشاد است و بر آنها پذیرش؛ لذا رنج و زحمت آن‌حضرت جهت فرط تأسف بر کفر و عناد قریش و نپذیرفتن موعظه‌ها بود.
گویی رسول خدا(ص) چنان در این مسئله حسرت می‌خورد که خداوند به وی فرمود: «لَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ أَلاَّ یَکُونُوا مُؤْمِنین»؛[۵] شاید می‌‏خواهى جان خود را از شدّت اندوه از دست دهى، به خاطر این‌که آنها ایمان نمی‌آورند.
لذا این آیه به پیامبر می‌فرماید: ما قرآن را بر تو نازل نکردیم تا تو بدان اندازه اندوهناک شده و از ایمان نیاوردن مشرکان متأسف باشی که خود را به رنج و مشقت غیر قابل تحمل افکنی! بلکه مخاطب واقعی قرآن، تنها پند و اندرز دادن به افرادی است که خداترس بوده و زمینه‌های پیشرفت را در خود فراهم کرده‌اند: «إِلَّا تَذْکِرَهً لِمَنْ یَخْشى»؛ یعنی تذکر و یادآوری برای کسی که در دل او خشیت و رقت باشد، تا به هشدارهای آن تأثیر پذیرد.
این از آن‌رو است که رسول خدا بر ایمان مردم حریص بوده و تمام تلاشش برای دین‌دار کردن آنان بود. قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیْکُم»؛ ^[۶] رسولى از خود شما به سویتان آمد که رنج‌هاى شما بر او سخت است و اصرار بر هدایت شما دارد.
البته در ذیل آیه «ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى»، روایاتی نیز نقل شده است که آیه را ناظر به دشواری‌های ناشی از تهجد و عبادات فردی پیامبر(ص) می‌داند:
پیامبر(ص) بر اثر مناجات‌های شبانه آن قدر سرپا ایستاد که پاهایش متورم گشت و خداوند به ایشان فرمود نباید آن قدر بر خود سخت بگیری که پاهایت متورم گردد.[۷]
همچنین از امام علی(ع) نقل شده که رسول خدا(ص) ده سال همواره بر انگشتان پاى خود می‌‏ایستاد و عبادت می‌‏کرد، آن قدر که پاهایش ورم نمود و چهره‌‏اش زرد شد. و همه شب را بیدار می‌ماند و نماز می‌خواند. خداى تعالى این آیات نازل کرد و او را مورد خطاب قرار داد که اى پیامبر! ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که در رنج و مشقت بیفتى.[۸]
این اشتیاق به نماز و مناجات شبانه از آن‌رو بود که خداوند قبلاً به وی فرموده بود: «اى جامه به خود پیچیده؛ شب را جز کمى بپاخیز؛ نیمى از شب را، یا کمى از آن کم کن؛ یا بر نصف آن بیفزا؛ و قرآن را با دقّت و تأمّل بخوان؛ چرا که ما به زودى سخنى سنگین به تو القا خواهیم کرد»!^[۹]
در هر صورت بنابر این‌که موضوع آیه در مورد رنج در عبادت رسول خدا(ص) باشد، نشان از حرمت و یا کراهت ادامه همان رفتار از سوی پیامبر(ص) نیست، بلکه نوعی ترحم در مورد حضرتشان است. و از آن‌جا که قرآن به زبان مردم نازل شده و در زبان عرف بسیاری از نهی‌ها را می‌بینیم که به معنای حرمت و یا کراهت نیست، بلکه مثلاً نوعی دلسوزی است که تشخیص آنها با اندکی دقت در قرائن پیرامونی آسان خواهد بود. مانند آن‌که فرزندی به صورت مرتب برای خدمت پدر و مادرش حاضر شده و در این راه دشواری‌های زیادی را متحمل شود، حال اگر والدینش به او بگویند؛ فرزندم! لازم نیست این قدر خودت را برای ما به دردسر بیندازی! عرف چه برداشتی از آن