پاورپوینت کامل آیا همه افعال نفس آدمی، تابع علم است؟ چرا برخی از اندیشمندان اسلامی می‌گویند همه افعال نفس، تابع علم نیست؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا همه افعال نفس آدمی، تابع علم است؟ چرا برخی از اندیشمندان اسلامی می‌گویند همه افعال نفس، تابع علم نیست؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا همه افعال نفس آدمی، تابع علم است؟ چرا برخی از اندیشمندان اسلامی می‌گویند همه افعال نفس، تابع علم نیست؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا همه افعال نفس آدمی، تابع علم است؟ چرا برخی از اندیشمندان اسلامی می‌گویند همه افعال نفس، تابع علم نیست؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

هر یک از مبادى سه‌گانه فعل انسان، دارای غایت و هدف مناسب با خود هستند: انسان یا به کار خود، علم و آگاهى ندارد، و کار او مانند فاعل‌هاى طبیعى، است. یا در جایى فعل خود را از روى تفکر و تدبیر و مصلحت‌سنجى انجام می‌دهد. این‌گونه افعال داراى غایت و هدف فکرى و عقلایى هستند. و یا دارای «فعل گزاف» است (یعنی از روی «عادت» انجام می‌دهد) و مبدأ فکرى ندارد. مبدأ علمى در این‌گونه افعال که به افعال عبث و بیهوده معروف هستند، یک صورت‏ خیالى بدون فکر و اندیشه است.
از این‌رو، علامه طباطبائی در جواب سؤالی که پرسید «آیا امکان دارد فعل نفسانی، غیر علمی باشد؟» فرمودند: «نفس مدبر بدن است و یک سلسله قوا و عواطفی دارد، بنابراین تمام افعال با واسطه یا بی‌واسطه، فعل نفس است، ولی همه افعال نفس، تابع علم نیست».
در این‌جا علامه طباطبائی اصطلاحاتی را به‌کار برده است که در پاسخ تفصیلی توضیح داده می‌شود.

پاسخ تفصیلی

مقدمه
برای فهم مطلبی که در پرسش آمده؛ نخست لازم است توضیحی به عنوان مقدمه بیان شود:
انجام و تحقق هر فعلى از انسان به اعتبار اهداف و غایاتی که دارد،[۱] بعد از به وجود آمدن مقدمات و مبادى انجام می‌گیرد. بعضى از این مبادى و مقدمات «ابعد» و «اول» هستند[۲] که عبارت است از علم، و آن علم نیز اعم از علم تصورى و تصدیقى می‌باشد.[۳]
مبدأ بعید، میلی است که از قوه شوقیه سرچشمه می‌گیرد.
مبدأ قریب، اراده جازم است که به دنبال شوق مؤکد حاصل می‌شود. و بعد از آن، مبدأ اقرب یا قوّه منبعث عضلانى است که به آن نیروی عامله می‌گویند.
غایت و هدف قوه عامله همواره «ما الیه الحرکه» است و غایت قوه شوقیه گاهی عین قوه عامله است. در این‌ صورت مبدأ بعید با قوه در غایت، متحد می‌شوند؛ مانند: شخصى که به دلیل تنفر از یک محل به محل دیگر می‌رود. در این فعل، غایت قوه عامله و قوه شوقیه؛ یعنی «رسیدن به مکان دوم» است. اما گاهی غایت قوه شوقیه غیر غایت قوه عامله است. در این ‌صورت این ‌دو مبدأ در غایت مختلف می‌شوند؛ مانند کسی که برای ملاقات با دوست خود از یک محل به محل دیگر می‌رود. در این‌ حالت غایت قوه عامله رسیدن به مکان دوم است؛ اما غایت قوه شوقیه ملاقات دوستی است که در آن محل حاضر است. [۴]
بر این اساس یک سری تقسیم‌بندی در فعل انسان صورت می‌گیرد:
الف. فعل «گزاف» و آن رفتاری است که مبدأ علمى آن، فقط صورت خیالى فعل است که باعث شوق به آن و سپس تحریک عضلات انسان به سوى آن می‌شود؛ مانند بسیارى از حرکات کودکان که به محض تصور کردن، بدان مشتاق شده و بی‌درنگ اقدام به انجام آن می‌کنند.
ب. فعل «عادت» و آن رفتاری است که مبدأ علمى آن، صورت خیالى با کمک خُلق‌وخوى می‌باشد؛ یعنى تنها صورت خیالى موجب پیدایش شوق به فعل نشده، بلکه خُلق‌وخوى خاصى که انسان دارد همراه با آن صورت خیالى انجام می‌گیرد؛ مانند بازى با ریش.
ج. «قصد ضرورى» و آن رفتاری است که مبدأ آن، صورت خیالى به کمک طبیعت و یا مزاج می‌باشد؛ مثلاً در مورد تنفّس صورت خیالى همراه با طبیعت آدمی، است و در مورد کسى که براى رفع خستگى از این پهلو به آن پهلو می‌شود و نیز حرکات خاصى که بیمار انجام می‌دهد، صورت خیالى همراه با مزاج، است. علت «قصد ضرورى» نامیدن این‌گونه کارها آن است که در این موارد طبیعت یا مزاج باعث می‌شود تقریباً به‌طور ضرورى آدمى قصد آن کار را کند و قهراً شوق و میل به آن در او حاصل گردد؛ گویا قصد کار در این موارد، هنگام تخیّل آن، ضرورى و قهرى است و انسان از خود اختیارى ندارد.[۵]
غایات هر یک از این رفتارهای انسان
با توجه به مطالب بیان شده؛ اینک به اصل مطلب می‌پردازیم.
هر یک از مبادى سه‌گانه فعل انسان، دارای غایت و هدف مناسب با خود هستند: انسان یا به کار خود، علم و آگاهى ندارد، و کار او مانند فاعل‌هاى طبیعى، است. یا در جایى فعل خود را از روى تفکر و تدبیر و مصلحت‌سنجى انجام می‌دهد. این‌گونه افعال داراى غایت و هدف فکرى و عقلایى هستند. و یا دارای «فعل گزاف» است (یعنی از روی «عادت» انجام می‌دهد) و مبدأ فکرى ندارد و غایتِ قوه شوقیه و قوه مدرکه انسان در آن فعل، همان غایت قوه عامله؛ یعنى «ما ینتهى الیه الحرکه»(همان چیزی که حرکت انسان به آن منتهی می‌شود) است. مبدأ علمى در این‌گونه افعال که به افعال عبث و بیهوده معروف هستند، یک صورت‏ خیالى بدون فکر و اندیشه است؛ لذا تعقل آدمى به هیچ وجه نقشى در این افعال نداشته و هیچ‌گونه مبدئیتى نسبت به شوق به آن افعال ندارد.[۶]
از این‌رو، علامه طباطبائی در جواب این پرسش که «آیا امکان دارد فعل نفسانی، غیر علمی باشد؟» فرمود: «نفس مدبر بدن است و یک سلسله قوا و عوا