پاورپوینت کامل آیا می‌توان فرض کرد که کاری برای پروردگار، آسان‌تر از کارهای دیگر باشد مانند آنچه در قرآن کریم می‌خوانیم که معاد برای خدا آسان‌تر از خلقت اولیه است؟! ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا می‌توان فرض کرد که کاری برای پروردگار، آسان‌تر از کارهای دیگر باشد مانند آنچه در قرآن کریم می‌خوانیم که معاد برای خدا آسان‌تر از خلقت اولیه است؟! ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا می‌توان فرض کرد که کاری برای پروردگار، آسان‌تر از کارهای دیگر باشد مانند آنچه در قرآن کریم می‌خوانیم که معاد برای خدا آسان‌تر از خلقت اولیه است؟! ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا می‌توان فرض کرد که کاری برای پروردگار، آسان‌تر از کارهای دیگر باشد مانند آنچه در قرآن کریم می‌خوانیم که معاد برای خدا آسان‌تر از خلقت اولیه است؟! ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

ابتدا باید گفت که در ارتباط با پروردگار نمی‌توان گفت که کاری برای حضرت حق آسان و کار دیگری دشوار است! اما آیه مورد اشاره در پرسش، استدلالی است در برابر کسانی که منکر معاد بوده، و برانگیختن انسان را با توجه به پوسیده شدن بدن و از بین رفتن آن، غیر ممکن می‌دانستند؛ لذا خداوند در این‌جا نسبت به اصول و موازین رایج بین مردم استدلال می‌کند، نه نسبت به واقع امر؛ چرا که مردم معتقدند تکرار شدن یک عمل هر چند یک‌بار باشد، سبب می‌‏شود براى این‌که تکرارش از بار اول آسان‌تر باشد. پس گویا گفته شده، تکرار خلقت براى خدایی که یک بار آفریده کارى ندارد.
برخی نیز معتقدند؛ کلمه “اهون” در آیه مورد بحث از معناى تفضیلى در آمده، و همان معناى “آسان” را می‌‏دهد، نه “آسان‌تر”؛ یعنی برانگیختن مخلوقات در قیامت برای خدا آسان است؛ نظیر «اللَّه اکبر» که در معناى «اللَّه کبیر» است.
گروهی نیز برآنند که آسان‌تر بودن معاد از آفرینش ابتدایى، از نظر مقایسه خود آن‌دو فعل با هم است، نه این‌که نسبت به خدا باشد، و این تفضیل بین یک فعل با فعل دیگر خدا هیچ مانعى ندارد.
و… .

پاسخ تفصیلی

قرآن کریم بعد از استدلال بر یگانگی پروردگار در مورد حتمی‌بودن معاد، می‌فرماید:
«وَ هُوَ الَّذِی یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ وَ هُوَ أَهْوَنُ عَلَیْهِ …»؛[۱] او کسى است که آفرینش را آغاز می‌‏کند، سپس آن‌را بازمی‌‏گرداند، و این‌کار براى او آسان‌تر است.
کلمه “یبدؤا” از “بدء” بوده و “بدء خلق” یعنی ایجاد و آفرینش ابتدایى و بدون الگو، و کلمه “یعیده” از اعاده است که به معناى آفرینش بعد از آفرینش است.
در جمله “وَ هُوَ أَهْوَنُ عَلَیْهِ”، ضمیر اولى(هو) به اعاده برمی‌گردد، که از کلمه “یعید” استفاده می‌شود، و ضمیر دومى(علیه) – به طورى که از سیاق به ذهن تبادر می‌‏کند- به خداى تعالى بر می‌‏گردد.[۲]
آنچه در این آیه – و نیز آیات مشابه – مورد بحث است؛ این است که بازگرداندن انسان‌ها در قیامت براى خدا آسان‌تر است، به چه معنا است؟! آیا لازمه این تعبیر آن است که آفرینش آنها بدون الگو در آغاز خلقت دشوارتر بود؟! چون هر آسان‌ترى یک دشوارتری دارد، و این با قدرت مطلقه و نامحدود خدا نمی‌‏سازد؛ زیرا قدرت نامتناهى وضعش نسبت به موارد گوناگون مختلف نمی‌‏شود، و تعلقش بر دشوار و آسان یک‌سان است، پس کلمه أفعل تفضیل (آسان‌تر) در این‌جا معنا ندارد!
مفسران قرآن در جواب این اشکال مطالبی را بیان کرده‌‏اند که به صورت خلاصه به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
برخی معتقدند؛ ضمیر در “علیه” به خدا برنمی‌‏گردد، بلکه به خلق برمی‌‏گردد، و معنایش این است که اعاده هر چیزى براى خلق آسان‌تر از ایجاد ابتدایى آن است؛ چرا که ایجاد ابتدایى الگو ندارد، ولى اعاده هر چند یک‌بار هم که باشد آسان‌تر است؛ چون الگو دارد، و چون اعاده براى خلق آسان‌تر است، در باره خداى تعالى چه اشکالى دارد؟[۳]
بعضی می‌گویند؛ کلمه “اهون” در این‌جا از معناى تفضیلى در آمده و همان معناى “آسان” را می‌‏دهد، نه “آسان‌تر”؛ یعنی برانگیختن مخلوقات در قیامت برای خدا آسان است؛ نظیر «اللَّه اکبر» که در معناى «اللَّه کبیر» است.[۴]
عده‌ای بر آنند که آسان‌تر بودن معاد از آفرینش ابتدایى، از نظر مقایسه خود آن‌دو فعل با هم است، نه این‌که نسبت به خدا باشد، و این تفضیل بین یک فعل با فعل دیگر خدا هیچ مانعى ندارد، چنان‌که خود خدای متعال فرمود: «لَخَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ أَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ».[۵]
اگر کسی بگوید؛ چرا در جمله “ثُمَّ إِذا دَعاکُمْ …”[۶] اعاده خلق این‌قدر بزرگ شمرده شده، به طورى که گویى از قیام آسمان‌ها و زمین به امر خدا مهم‌‏تر است؟ اما همین اعاده در جمله “وَ هُوَ أَهْوَنُ عَلَیْهِ” آسان‌تر معرفى شده است؟ در جواب می‌گوییم: برانگیختن انسان‌ها در قیامت به خودی خود بزرگ است، اما با مقایسه نسبت به آفرینش ابتدایى آسان‌تر معرفى شده است.[۷]
برخی نیز گفته‌اند؛ آسان‌تر بودن نسبت به اصول و موازین رایج بین مردم است، نه نسبت به واقع امر؛ این مردم‌اند که معتقدند تکرار شدن یک عمل هر چند یک‌بار باشد سبب می‌‏شود براى این‌که اعاده‌‏اش از بار اولش آسان‌تر باشد. پس گویا گفته شده، اعاده براى خدا کارى ندارد؛ چون از نظر اصول و موازین خود شما هم که باشد، بازگرداندن یک آفرینش ابتدایی براى خدایى که عالم را بدون الگو، و براى اولین بار آفریده، آسان‌تر است؛ این از نظر اصول و موازین خود شما است، و گرنه قدرت او نسبت به ایجاد ابتدایى و اعاده یک‌سان است.[۸]
البته به این اشکال از نگاه دقیق فلسفی نیز پاسخ داده شده است.
برخی گفته‌اند؛ آفرینش مانند تفضل است، که فاعلش در انجام و ترک آن مخیر است؛ یعنی می‌‏تواند چیزى را ایجاد کند، و می‌‏تواند ایجاد نکند، ولى بازگرداندن از قبیل واجب است، که به هیچ وجه نباید ترک شود؛ براى این‌که اعاده براى جزا و کیفر و پاداش است، و این بر خداى تعالى واجب است. بدین معنا که کارها انجامش به دست فاعل یا محال است، که محال قابلیت آن‌را ندارد که قدرت به آن متعلق شود و فاعل آن‌را بیاورد، و یا به دلیل وجود مانعى(مثل قبح) ممتنع است، که انجام این نیز براى حکیم مانند محال است، لکن محال عارضی است، نه محال عقلى، و یا تفضل است که فاعل می‌‏تواند آن‌را بیاورد و می‌‏تواند نیاورد، و یا واجب است که در این‌گونه کارها فاعل مجبور به آوردن