پاورپوینت کامل آیا در ادیان دیگر الهی نیز عقد اخوّت وجود داشته است؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا در ادیان دیگر الهی نیز عقد اخوّت وجود داشته است؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا در ادیان دیگر الهی نیز عقد اخوّت وجود داشته است؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا در ادیان دیگر الهی نیز عقد اخوّت وجود داشته است؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

هرچند که در ادیان دیگر توصیه شده است که افراد مؤمن با هم رفتاری برادرانه داشته باشند و روایاتی نیز به حفظ برادر مؤمن خود از زبان پیامبران گذشته نقل شده[۱] و نیز از آنجا که آیه «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَهٌ»؛[۲] شامل همه افراد باایمان در تمام دوران‌ها می‌شود، می‌توان گفت که افراد باایمانی که قبل از اسلام پیرو ادیان الهی دیگر بودند نیز با هم برادر به شمار می‌آمدند. با این وجود، برقراری اخوت و برادری میان دو مؤمن به آن صورت خاصی که پیامبر اسلام(ص) اوائل ورودشان به شهر مدینه و در شرایط خاص موجود، آن‌را اجرا کردند، در دیگر ادیان مشاهده و گزارش نشده است. در اسلام نیز توصیه‌ای به تکرار آن در بین مسلمانان جدید و نسل‌های بعدی، نشده است. البته در برخی از منابع متأخر، دستورالعملی جهت ایجاد پیمان اخوت در روز عید غدیر در ضمن اعمال این روز ذکر شده است که هرچند فاقد سند است اما انجام آن اشکالی ندارد: مؤمن دست راست خود را بر دست راست برادر مؤمن خود بگذارد و بگوید: «وَاخَیْتُکَ فِی اللهِ وَ صَافَیْتُکَ فِی اللهِ وَ صَافَحْتُکَ فِی اللهِ وَ عَاهَدْتُ اللهَ وَ مَلَائِکَتَهُ وَ کُتُبَهُ وَ رُسُلَهُ وَ أَنْبِیَاءَهُ وَ الْأَئِمَّهَ الْمَعْصُومِینَ عَلَى أَنِّی إِنْ کُنْتُ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّهِ وَ الشَّفَاعَهِ وَ أُذِنَ لِی بِأَنْ أَدْخُلَ الْجَنَّهَ لَا أَدْخُلُهَا إِلَّا وَ أَنْتَ مَعِی‏» طرف مقابل در جواب بگوید: «قَبِلْتُ». سپس نفر اول ادامه ‌دهد: «أَسْقَطْتُ عَنْکَ جَمِیعَ حُقُوقِ الْأُخُوَّهِ مَا خَلَا الشَّفَاعَهَ وَ الدُّعَاءَ وَ الزِّیَارَه».[۳]

[۱]. نک: دیلمی، حسن بن محمد، أعلام الدین فی صفات المؤمنین، ص ۱۸۳، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۸ق.