پاورپوینت کامل آیا احادیثی که رشد و تربیت انسان را در مرحله‌هایی – چون دوره‌های هفت ساله – طبقه‌بندی می‌کنند، قابل اعتماد بوده و لزوماً تمام دینداران باید این مراحل را بر اساس همان زمان تعیین شده در روایات بگذرانند؟! ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا احادیثی که رشد و تربیت انسان را در مرحله‌هایی – چون دوره‌های هفت ساله – طبقه‌بندی می‌کنند، قابل اعتماد بوده و لزوماً تمام دینداران باید این مراحل را بر اساس همان زمان تعیین شده در روایات بگذرانند؟! ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا احادیثی که رشد و تربیت انسان را در مرحله‌هایی – چون دوره‌های هفت ساله – طبقه‌بندی می‌کنند، قابل اعتماد بوده و لزوماً تمام دینداران باید این مراحل را بر اساس همان زمان تعیین شده در روایات بگذرانند؟! ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا احادیثی که رشد و تربیت انسان را در مرحله‌هایی – چون دوره‌های هفت ساله – طبقه‌بندی می‌کنند، قابل اعتماد بوده و لزوماً تمام دینداران باید این مراحل را بر اساس همان زمان تعیین شده در روایات بگذرانند؟! ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

اینکه انسان در طول زندگی خود از لحاظ جسمی و روحی مراحل مختلفی را پشت سر می‌گذارد، جای تردید نیست، اما در ارتباط با گزارش‌های روایی که طبقه‌بندی‌های مشخصی را در این زمینه اعلام می‌کنند، باید گفت:
۱. روایات متعددی در مورد تربیت فرزند و مراحل تربیتی او بر اساس سن و سال، در منابع آمده است.[۱]
۲. از نظر سند نمی‌توان همه‌ی آن روایات را نامعتبر دانست؛ بلکه برخی از این روایات معتبرند. مانند این روایت از امام صادق(ع) که می‌فرماید: فرزند هفت سال بازی می‌کند و هفت سال آموزش نوشتن می‌بیند و هفت سال به یادگیری حلال و حرام می‌پردازد.[۲]
۳. از نظر محتوا بین روایات مختصر اختلافی وجود دارد: برخی از روایات همان‌گونه بیان شد دوران تربیت فرزند را به سه دوره هفت ساله تقسیم می‌کنند؛[۳] برخی نیز آن‌را به سه دوره‌ای که متشکل از دو تا شش سال و یک هفت سال است، تقسیم می‌کنند؛[۴]‏ و در برخی روایات نیز فقط به دو دوره‌ی هفت سال اشاره شد.[۵]
۴. نامعتبر بودن یک روایت به معنای دروغ و باطل بودن آن نیست؛ بنابراین، اگر روایتی دارای سند معتبر نبود تا زمانی که دلیلی بر کذب و بطلان آن پیدا نشد، می‌تواند مورد عمل واقع شود، هر چند الزامی بر عمل به آن نیست و هر چند بر اساس آن نمی‌توان حکمی را به شرع نسبت داد.
۵. صرف نظر از مباحث سندی، این روایات ناظر به بیان واقعیتی است که گستره فراوان داشته و در بیشتر موارد همین‌گونه است؛ اما باید توجه داشت گستره فراوان داشتن به معنای عام الشمول بودن آن نیست تا نتوان گریزی از آن داشت و هرگونه تغییری در آن‌را به مخالفت با معصوم(ع) تفسیر کرد؛ زیرا می‌دانیم که خانواده، محیط، استعداد شخصی و عواملی از این دست می‌توانند مرزهای تربیتی را تغییر دهند.

[۱]. برخی از کتاب‌هایی که این روایات را نقل کرده‌اند:
الف. عده‌اى از علماء، الأصول السته عشر، ص ۳۴۲، قم، مؤسسه دار الحدیث الثقافیه، چاپ اول، ۱۴۲۳ق، ۱۳۸۱ش.
ب. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ۶، ص ۴۶ و ۴۷، ج۱۱، ص ۴۴۱ و ۴۴۲، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
ج. ابن بابویه، محمد بن على، من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص۴۹۲، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.
د. طوسى، محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام، تحقیق، خرسان، ج ۸، ص ۱۱۱، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
هـ. بروجردى، آقا حسین، جامع أحادیث الشیعه، ج ۲۲، ص ۵۱۲، ج۲۳، ص ۲۳۲، ج ۲۶، ص ۸۴۶، تهران، فرهنگ سبز، چاپ اول، ۱۳۸۶ش.

[۲]. «أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْعَاصِمِیُّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ عَمِّهِ یَعْقُوبَ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: الْغُلَامُ یَلْعَبُ سَبْعَ سِنِینَ وَ یَتَعَلَّمُ الْکِتَابَ سَبْعَ سِنِینَ وَ یَتَعَلَّمُ الْحَلَالَ وَ الْحَرَامَ سَبْعَ سِنِین»‏. کافی، ج ۶، ص ۴۶.

[۳]. البته میان این روایت (سه دوره) نیز از نظر کیفیت تربیت مختصری اختلاف وجود دارد؛ مثلا در برخی روایات بر خلاف روایتی که نقل کردیم چنین آمده است: فرزند هفت سال سید و آقا (فرمانده) است، هفت سال عبد و فرمانبر است، و هفت سال وزیر و کمک‌‌کار است. «وَ قَالَ النَّبِیُّ ص‏ الْوَلَدُ سَیِّدٌ سَبْعَ سِنِینَ وَ عَبْدٌ سَبْعَ سِنِینَ وَ وَزِیرٌ سَبْعَ سِنِینَ فَإِنْ رَضِیتَ أَخْلَاقَهُ لِإِحْدَى وَ عِشْرِینَ وَ إِلَّا فَاضْرِبْ عَلَى جَنْبِهِ فَقَدْ أَعْذَرْتَ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى». طبرسى، حسن بن فضل، مکارم الأخلاق، ص ۲۲۲، قم، الشریف الرضى، چاپ چهارم، ۱۴۱۲ق، ۱۳۷۰ش.
و در برخی نیز چنین آمده است: تا شش سال فرزندت را تحمل کن؛ و شش سال به آداب خودت او را تربیت کن، و هفت سال او را با خودت ضمیمه کن؛ یعنی او را در کنارت قرار بده.
«عن الصّادق علیه السلام قال احمل صبیّک حتّى یأتى علیه ستّ سنین ثمّ أدّبه فى الکتاب ستّ سنین ثمّ ضمّه إلیک سبع سنین فأدّبه بأدبک فإن قبل وصلح وإلّا فخلّ عنه». جامع أحادیث الشیعه،ج ۲۶، ص ۸۶۸.

[۴]. «الصّادق علیه السلام قال احمل صبیّک حتّى یأتى ع