پاورپوینت کامل امام علی(ع) در یکی از خطبه‌هایش در توصیف پروردگار فرموده است: «دان و لم یُدَن». معنا و توضیح این فراز چیست؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام علی(ع) در یکی از خطبه‌هایش در توصیف پروردگار فرموده است: «دان و لم یُدَن». معنا و توضیح این فراز چیست؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام علی(ع) در یکی از خطبه‌هایش در توصیف پروردگار فرموده است: «دان و لم یُدَن». معنا و توضیح این فراز چیست؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام علی(ع) در یکی از خطبه‌هایش در توصیف پروردگار فرموده است: «دان و لم یُدَن». معنا و توضیح این فراز چیست؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

در فرازهایی از سخنان امام علی(ع) در توصیف پروردگار می‌خوانیم: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَظْهَرَ مِنْ آثَارِ سُلْطَانِهِ وَ جَلَالِ کِبْرِیَائِهِ مَا حَیَّرَ مُقَلَ الْعُقُولِ مِنْ عَجَائِبِ قُدْرَتِهِ وَ رَدَعَ خَطَرَاتِ هَمَاهِمِ النُّفُوسِ عَنْ عِرْفَانِ کُنْهِ صِفَتِه‏…»؛[۱] ستایش خداوندى را سزا است که نشانه‌هاى قدرت و بزرگى و عظمت خود را چنان آشکار کرد که دیده‌‌ها را از شگفتى قدرتش به حیرت آورده، و اندیشه‌‏هاى بلند را از شناخت ماهیّت صفاتش باز داشته است … .
در این خطبه، امام(ع) به مناسبت آثارى که خداوند از قدرت خود ظاهر فرموده؛ و آنچه را از ملکوت آسمان‌ها و زمین به ما نشان داده؛ و نظام اکملى که در عوالم وجود برقرار کرده، او را سپاس گفته است؛ آثار قدرت و نظام اکملى که چشم خرد از مشاهده کیفیّت آن حیران و قرین شگفتى است، بلکه هر ذرّه‌‌اى را که آفریده مایه همین حیرت و اعجاب است.
این گفتار در بیان عظمت پروردگار، و تنزیه او از صفات آفریدگان است، و بیان آن‌که با این وجود، او به بندگانش نزدیک است، تا آنچه را می‌خواهند از او طلب کنند؛ به او تقرّب جویند؛ و از او، عطا و بخشش و روا شدن آروزهای خود را درخواست کنند؛ و چون حقّ تعالى منزّه از جا و مکان است، میان او و بندگانش حجاب و درگاهى نیست، و در همه جا حاضر و ناظر است؛ یعنى با علم خود بر همه چیز احاطه دارد؛ زیرا او از جا گرفتن در جایى مبرّا است. همچنین او در همه اوقات و تمام زمان‌ها حضور دارد؛ براى این‌که وجود زمان به وجود او پایدار، و در کنار هستى لا یزال او روان و برقرار است، نه این‌که زمان براى او ظرفیّت داشته باشد؛ یعنى او منزّه است، مشمول زمان – که به اندازه مراتب معلولات از وجود او متأخّر است – قرار گیرد: «و مع کلّ إنس و جانّ»؛ یعنى با علم خود به همه انس و جنّ احاطه دارد؛ چنان‌که فرموده است: «وَ هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ»؛[۲] یعنى هر کجا باشید او با شما است.[۳]
امام علی(ع) در یکی از فرازهای همین خطبه می‌فرماید: «دَانَ وَ لَمْ یُدَن».
واژه «دان» از ریشه «دین» در لغت‌نامه‌ها، هم به معنای جزا آمده،^[۴] و هم به «قهر» و «غلبه» معنا شده است.[۵] در تفسیر قمی از امام صادق(ع) «دین» به حساب و جزا معنا شده است: «مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ»؛ یعنى صاحب روز حساب.^[۶]
«دان» از ریشه «دنو»، نیز معانی مختلفی دارد[۷] که یکی از آنها «قرب» و «نزدیکی» است.[۸] و به همین معنا است سخن خدای متعال که فرمود: «وَ جَنَى الْجَنَّتَیْنِ دانٍ»؛[۹] و میوه هر دو باغ نزدیک و در دست‌رس است.
با توجه به معانی و ریشه‌های مختلفی که برای این واژه می‌توان در نظر گرفت، شارحان و مترجمان نهج البلاغه نیز عبارت (دَانَ وَ لَمْ یُدَن) را مختلف معنا کرده‌اند:
۱. برخی آن‌را از ریشه «دین» گرفته و این‌گونه معنا کرده‌اند که خدا جزا می‌دهد، اما مجازات نمی‌شود؛ یعنی اگر اعمال بندگان، خیر و صالح باشد، از جانب خدا جزای خیر می‌بینند، و اگر اعمالشان شر و بدی باشد، جزای شری دامن‌گیر آنان خواهد شد، در حالی‌که هیچ‌کس نمی‌تواند به خدا پاداش و جزایی بدهد.[۱۰]
۲. برخی دیگر آن‌را از ریشه «دنو» به معنای نزدیک بودن گرفته‌اند؛ یعنی خدای متعال به حسب قیومیت خود به هر چیزی نزدیک است، و به حسب ذات، درو است، و گرنه قیوم نیست، و مسلط است بر هر چیزی، پس نزدیک است به هر چیز و گرنه مسلط نباشد؛ لذا نزدیک است به هر چیزی به سبب مذوت بودنش، و هیچ چیزی به او نزدیک نیست به سبب ذات نداشتن.[۱۱]
به عبارت روشن‌تر خداوند به حسب اصل ذات و هستی خود به همه نزدیک است اما به حسب کنه و حقیقت ذات که برتر از همه است به هیچ کس نزدیک نیست.
۳. عده‌ای می‌گویند: «دان و لم یدن»؛ یعنی خداوند با قدرتش بر تمام موجودات، قهر و غلبه دارد، و هیچ‌کس بر او غالب نیست، تا این قدرت را از او سلب کند.[۱۲] او از راه مرگ و نابودی بر بندگانش سیطره دارد، اما بندگان از هیچ طریقی بر او سیطره ندارند.[۱۳]
۴. همچنین گفته شده است؛ جمله(دانَ وَ لَمْ یُ