پاورپوینت کامل چرا درگیری‌هایی میان ساداتی که از نسل امام حسن(ع) بودند با امامان از نسل امام حسین(ع) وجود داشت؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا درگیری‌هایی میان ساداتی که از نسل امام حسن(ع) بودند با امامان از نسل امام حسین(ع) وجود داشت؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا درگیری‌هایی میان ساداتی که از نسل امام حسن(ع) بودند با امامان از نسل امام حسین(ع) وجود داشت؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا درگیری‌هایی میان ساداتی که از نسل امام حسن(ع) بودند با امامان از نسل امام حسین(ع) وجود داشت؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

امام حسن مجتبی(ع) دارای پانزده فرزند بودند[۱] و سادات حسنی، شاخه‌ای از سادات هستند که نسب آنها به حضرتشان می‌رسد، و در سده‌های اول اسلامی، تحرکات سیاسی و اجتماعی فراوانی داشته و قیام‌هایی از سوی آنها شکل گرفته است.
ابتدا باید گفت که بسیاری از سادات جلیل القدر حسنی، پیروی کامل از امامان معصوم(ع) داشتند که «عبد العظیم حسنی» راوی معروف و عظیم الشأن را می‌توان یکی از نمونه‌های برجسته آنان دانست. بر این اساس نباید این‌گونه تصور کرد که تمام سادات حسنی در برابر سادات حسینی و در رأس آنان امامان معصوم(ع) جبهه‌گیری کرده بودند.
با این وجود، برخی از سادات حسنی اگرچه به صورت مستقیم وارد درگیری و نبرد با ائمه نمی‌شدند، اما با دلایل و انگیزه‌های مختلف، دست به رفتارهایی می‌زدند که یا نوعی مخالفت با امامان ارزیابی شده و یا آن‌که دست کم هم‌خوان با رویکردهای آن بزرگواران نبود. اکنون در ذیل به بررسی مختصر رفتار چند تن از این سادات حسنی می‌پردازیم:
زید بن الحسن
او از بزرگان سادات حسنی بود که نه ادعای امامت کرده و نه هیچ‌کس او را امام می‌دانست؛ او چون در مناسبات خویش با بنی‌امیه رویکردی تقیه‌آمیز داشت و حتی از طرف آنها مسئولیت‌هایی را نیز می‌پذیرفت، در طایفه زیدیه نیز طرفداری نداشت. [۲] ولی امام صادق(ع) به ماجرایی اشاره کرد که او با امام باقر(ع) گفت‌وگویی داشت که نشان از نوعی اختلاف میان آن دو بود. او می‌گفت من از فرزندان حسنم و از شما به میراث پیامبر(ص) سزاوارتر! من از نژاد فرزند بزرگ‌تر هستم و باید میراث پیامبر(ص) را با من تقسیم کنى و سهم مرا بدهى! بعد از آن‌که پدرم سخن او را نپذیرفت، او از پدرم به قاضی شکایت کرد… .[۳]
محمد بن عبدالله محض
محمد بن عبدالله بن حسن بن حسن(ع) یا «نفس زکیّه»‏[۴] خود را برتر از امام صادق(ع) می‌دانست تا آن‌جا که خطاب به حضرتشان گفت: «به خداوند سوگند من از تو دانا‌تر و شجاع‌تر و سخی‌تر هستم‏…»؛ امام(ع) ادعای او را رد کرده و خبر داد که او کشته خواهد شد.[۵]
زمانی که ولید -خلیفه اموی- به هلاکت رسید، گروهی از مردم نزد امام صادق(ع) آمده و حضرتشان را به قیامی تحت فرماندهی محمد بن عبدالله دعوت کردند؛ اما امام(ع) با پرسش‌هایی از آنان، باطل بودن راه و روش و هدف آنها را آشکار کرد و آنها را از چنین قیامی بازداشت. سپس به این روایت پیامبر(ص) اشاره کرد که فرمود: «هر که بر مردم شمشیر کشیده و آنها را به سوى خود بخواند، در حالی‌که میان مسلمانان داناتر از او باشد، یک چنین فردى گمراه و زورگو است» اشاره کرد.[۶]
امام صادق(ع) به دلایلی با قیام محمد بن عبدالله موافق نبود:
الف. اشتباه او در اهدافش.
ب. پیش‌بینی شکست قیام او به دلیل اخبار غیبی: «در کتاب علی(ع) نام او را از فرمانروایان این امت نیافتم».[۷]
ج. ادعای دروغین مهدویت توسط او.[۸]
د. سوء استفاده عباسیان از او برای تحکیم قدرت.
در همین راستا بود که امام ششم به عبدالله -پدر محمد- گفت: «خلافت به تو و پسرت نمی‌رسد، بلکه نصیب سفاح و بعد از او منصور خواهد شد و آنها پسرت را در منطقه احجار الزیت می‌کشند».[۹]
حسن بن زید
او فرمانروای حرمین شرفین بود که توسط منصور عباسی منصوب شده بود. علاقه و کشش او به سمت بنی‌عباس سبب ایجاد اختلاف بین او و دیگر سادات – حتی سادات حسنی – شده بود. کمک او به عباسیان در دست‌یابی به اطلاعات سادات حسینی و حسنی و آت