پاورپوینت کامل آیا ابن عربی با این عبارات: «المهندس فی الغیوب اللاهوتیه، السیاح فی الفیافی الجبروتیه، الوالی للولایه الناسوتیه…» امام علی(ع) را ستایش کرده است؟ معنای آنها چیست؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا ابن عربی با این عبارات: «المهندس فی الغیوب اللاهوتیه، السیاح فی الفیافی الجبروتیه، الوالی للولایه الناسوتیه…» امام علی(ع) را ستایش کرده است؟ معنای آنها چیست؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا ابن عربی با این عبارات: «المهندس فی الغیوب اللاهوتیه، السیاح فی الفیافی الجبروتیه، الوالی للولایه الناسوتیه…» امام علی(ع) را ستایش کرده است؟ معنای آنها چیست؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا ابن عربی با این عبارات: «المهندس فی الغیوب اللاهوتیه، السیاح فی الفیافی الجبروتیه، الوالی للولایه الناسوتیه…» امام علی(ع) را ستایش کرده است؟ معنای آنها چیست؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

عبارات «المهندس فی الغیوب اللاهوتیه، السیاح فی الفیافی الجبروتیه، الوالی للولایه الناسوتیه…» از محی الدین بن عربی در برخی از کتاب‌های عرفانی نقل شده و اندیشمندانی به شرح آن پرداخته‌اند. البته در کتاب‌ها و آثار ابن عربی چنین چیزی را نیافتیم.

پاسخ تفصیلی

از محی الدین ابن عربی(م ۶۳۸ق) صلواتی برای امام علی(ع) نقل شده است که البته در کتاب‌ها و آثار موجود ابن عربی چنین متنی را نیافتیم؛ اما قاضی شوشتری (م ۱۰۱۹ق) می‌گوید این صلوات را در پایان کتاب «وسیله الخادم إلى المخدوم‏» نوشته فضل الله بن روزبهان‏ اصفهانی دیده است.[۱]
به هر حال و صرف نظر از این‌که گوینده این عبارات چه فردی باشد، در کتاب‌های متأخر به نقل و شرح آن پرداخته شده است.[۲]
در این متن، بعد از درود بر پیامبر اکرم(ص)، با بیان ویژگی‌هایی، درود بر امام علی(ع) آغاز می‌شود:
«وَ صَلَواتُ اللهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ حَمَلَهِ عَرْشِهِ وَ جَمیعِ خَلْقِهِ مِن أَرْضِهِ وَ سَمائِه‏ … و عَلَى سِرِّ الاسْرارِ، وَ مَشْرِقِ الانْوارِ، الْمُهَنْدِسِ فِى الْغُیوبِ اللاهوتیَّهِ، السَّیّاحِ فى الْفَیافِى الْجَبَروتیَّهِ، المُصَّوِّرِ لِلْهَیولَى الْمَلَکوتیَّهِ، الْوالى لِلْوَلایَهِ النّاسوتیَّهِ، أُنْموذَجِ الْواقِعِ وَ شَخْصِ الإطْلاقِ، الْمُنْطَبِعِ فِى مَرایَا الانْفُسِ وَ الآفَاقِ، سِرِّ الانْبیَاءِ وَ الْمُرْسَلینَ، سَیِّدِ الأوْصِیاءِ وَ الصِّدّیقینَ، صورَهِ الامانَهِ الإلَهیَّهِ، مَآدَّهِ الْعُلومِ الْغَیْرِ الْمُتَناهیَهِ، الظّاهِرِ بِالْبُرْهانِ، الْباطِنِ بِالْقُدرَهِ وَ الشّانِ، بَسْمَلَهِ کِتابِ الْمَوْجودِ، فاتِحَهِ مُصْحَفِ الْوُجودِ، حَقیقَهِ النُّقْطَهِ الْبائیَّهِ، الْمُتَحَقِّقِ بِالْمَراتب الإنْسانیَّهِ، حَیْدَرِ ءَاجامِ الإبْداعِ، الْکَرّارِ فى مَعارِکِ الاخْتِراعِ، السِّرِّ الْجَلىِّ، وَ النَّجْمِ الثّاقِبِ: عَلیِّ بْنِ أبى طالِبٍ عَلَیْهِ السَّلَام‏».[۳]
درود خداوند و فرشتگان او و حمل کنندگان عرش او، و جمیع آفریدگان آسمانى و زمینى‌اش …، بر سرّ رازها و محل درخشش نورها، مهندس عوالم لاهوت و غیوب [صفات و ذات]، سیّاح [دانا و بصیر] فضاى عوالم جبروت، مصوِّر هَیُولاى عالم صورت در عوالم مَلَکوت، والى و حکمران ولایت در عوالم ناسوت، نمونه و مختصر و شالوده عالم واقع و شخص‏ مُجسَّم عالَم کلّى و وجود إطلاقى، منعکس در آئینه‌هاى آفاق و نفوس، سرّ و حقیقت تمام أنبیاء و مرسلین، سروَر و سالار تمامى أوصیاء و صدّیقین، صورت امانت خداوندى، مادّه و ریشه علوم نامتناهى، حقیقت آشکار در نظرها به برهان و جلالت و عظمت پنهان بر عقول، بسم الله الرّحمن الرّحیمِ کتاب موجود، فاتحه و آغاز مُصحَف وجود، حقیقت نقطه بائیّه، تحقّق‌بخش جمیع مراتب موجودات، تحقّق‌بخش مراتب انسانیّت، شیر نِیِستان کاخ‌های إبداع، صاحب حملات مکرّره در معرکه‌هاى اختراع، سرّ آشکاراى حضرت خداوندى، و ستاره درخشان جناب سرمدى: عَلىّ بنِ أبی‌طالب علیه السّلام».
در این‌جا به توضیح برخی از فقرات این عبارت پرداخته می‌شود:
۱. «سرّ الاسرار»: کلمه «سرّ» در موارد مختلف به کار برده می‌شود؛ مانند: «سرّ علم» به معناى «حقیقت علم» و «سرّ حال» به معنای «معرفت مراد خداوند» و «سرّ حقیقت»؛ به معناى «حقیقت آنچه واقع می‌شود». در این‌جا مقصود از «سرّ الاسرار» حقیقت است.[۴] «سرّ»، نوعى دانشِ الهى است که نمی‌توان آن‌را براى همگان، بازگو کرد.[۵] پس سر الاسرار، حقیقت هر چیزی است که نمی‌توان آن‌را فاش و آشکار کرد.[۶]
ابن عربی در کتاب دیگری می‌گوید: «پس او (پیامبر) آقاى تمام عالم و اولین ظاهر در وجود بود … و نزدیک‌ترین مردم به او على بن ابی‌طالب -رضى الله عنه- بود که امام عالم و سرّ تمامى پیامبران است».[۷]
۲. «المهندس فى الغیوب اللاهوتیه»: غیوب، جمع غیب، به معنای هر آن چیزى است که با حواس ظاهری ادراک آن ممکن نباشد.[۸] و هر چیزی که خدا آن‌را از خلق پنهان می‌کند.[۹] از این‌رو لاهوتی‌اند؛ زیرا لاهوت، جنبه الهى و ناسوت، جنبه بشرى دارد.[۱۰]‏ گاهى به آن «غیب هویت» و «غیب مطلق» می‌گویند که مراد، ذات حق به اعتبار لا تعین است و گاهی به آن «غیب مکنون» و «غیب مصون» گفته می‌شود که مراد، سرّ ذاتى و کُنه واجب باشد از جهت آن‌که مصون است از اغیار و مکنون(پوشیده) است از عقول و ابصار.[۱۱]
لاهوت عبارت است از عالم ذات واجب؛ و جبروت یعنی عالم اسماء و صفات؛ و ملکوت یعنی عالم ارواح و نفوس.[۱۲]
۳. «السّیاح فى الفیافى الجبروتیّه»: «الفَیف»، به مکان مسطح و بیابانى که آبى در آن نباشد گفته می‌شود؛ مانند «فیفاه» و «فیفاء».[۱۳] این جمله به معنای «سیاحت‌کننده در بیابان‌های عالم جبروت».
۴. «صوره الامانه الالهیّه»: