پاورپوینت کامل آیا هرکس که عملش بر اساس بدعت باشد، شیطان در مقابل عبادت او مانعی ایجاد نکرده، بلکه حتی او را به خشوع و گریه نیز وا می‌دارد؟ ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا هرکس که عملش بر اساس بدعت باشد، شیطان در مقابل عبادت او مانعی ایجاد نکرده، بلکه حتی او را به خشوع و گریه نیز وا می‌دارد؟ ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا هرکس که عملش بر اساس بدعت باشد، شیطان در مقابل عبادت او مانعی ایجاد نکرده، بلکه حتی او را به خشوع و گریه نیز وا می‌دارد؟ ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا هرکس که عملش بر اساس بدعت باشد، شیطان در مقابل عبادت او مانعی ایجاد نکرده، بلکه حتی او را به خشوع و گریه نیز وا می‌دارد؟ ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

روایتی از پیامبر خدا(ص)، درباره بطلان عمل بدعت‏گذار چنین نقل شده است: «مَنْ عَمِلَ فِی بِدْعَهٍ خَلَّاهُ الشَّیْطَانُ وَ الْعِبَادَهَ وَ أَلْقَى عَلَیْهِ الْخُشُوعَ وَ الْبُکَاءَ»؛[۱] هرکس به بدعتى عمل کند، شیطان، او را با عبادت تنها می‌گذارد و حالت خشوع و گریه بر او می‌افکند.
حدیث بالا در برخی منابع شیعی، از جمله در نوادر راوندی(م ۵۷۰ ق) بدون ذکر سند وجود داشته و در برخی منابع اهل‌سنت[۲] با ذکر اسناد از ربیعه بن أَبی عبدالرحمن از أَنَس بن مالک نقل شده است.
الف. سند روایت
راویان موجود در اسناد نقل شده در کتب اهل‌سنت را می‌توان از کتب مفصل رجال آنان یافت، اما در مورد روایت منقول در نوادر راوندی باید گفت:
۱. شخصیت‌شناسان شیعی، راوندى را با عباراتی؛ مانند فاضل، علامه زمانه، جلیل، و … ستوده‌اند.[۳]
۲. راوندی در آغاز این کتاب خود، سندش را به روایات کتاب – که یک سند بیشتر نیست – می‌آورد، سپس با اشاره به آن سند، متن روایات را نقل می‌کند.[۴] ایشان بدین ترتیب خواننده را از خواندن اسناد طولانى تکرارى آسوده ساخته است. بنابراین، حتی اگر در راویان آن یک سند گفت‌وگویی باشد، اما این روایت در نوادر راوندی مرسل محسوب نمی‌شود.[۵]
ب. محتوای روایت
درباره محتوای این روایت، باید گفت:
مراد از این دسته از روایات، آن نیست که ما هر خضوع و خشوعی را شیطانی بدانیم و نسبت به تمام خاشعان بدگمان باشیم؛ زیرا در صفت مؤمنان آمده است که «الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خاشِعُون‏».[۶] بلکه بیانگر این است که هر خضوع و خشوع و عبادت ظاهری نشانگر آن نیست که فرد مورد نظر از اولیای الهی است.
شیطان با حیله‌ای نسبت به بدعت‌گذار، از سویی باعث عجب و خودبرتربینی شده، او را بیشتر گمراه می‌کند و راه بازگشتش را سخت‌تر می‌کند،[۷] و از سویی دیگر، عده‌ای از مردم با دیدن احوال و حالات و گریه‌هایش به سوی او جذب شده و او را انسانی خدایی پنداشته و گمراه می‌شوند. این گمراهی‌ها می‌تواند انگیزه‌ای برای شیطان باشد که برای خضوع و خشوع ظاهری او مانعی ایجاد نکند. بر اساس این حدیث، هرگز خضوع و خشوع و عبادت و اشک و آه و گریه و… به تنهایی دلیل بر حقانیت کسی نیست.

[۱]. راوندى کاشانى، فضل الله بن على‏، النوادر، محقق، صادقى اردستانى، احمد، ص ۶۹، تهران، بنیاد فرهنگ اسلامى کوشانپور، چاپ اول‏، ۱۳۷۶ش؛ مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ‏۶۹، ص ۲۱۶، بیروت، دار إحیاء التراث العربی‏، چاپ دوم‏، ۱۴۰۳ق.

[۲]. عبارت حدیث در کتاب‌های اهل‌سنت با اندکی تفاوت این‌گونه است: «إن العبد إذا عمل ببدعه خلاه الشیطان و العباده وألقى علیه الخشوع و البکاء»؛ هروی(م ۴۸۱ق)، أبو إسماعیل عبد الله بن محمد، ذم الکلام و أهله، ج ۳، ص ۷۷، مدینه، مکتبه العلوم و الحکم، چاپ اول، ۱۴۱۸ق؛ همچنین ر.ک: متقی هندی، علی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال، ج ۱، ص ۲۲۱، بیروت، مؤسسه الرساله، چاپ پنجم، ۱۴۰۱ق.

[۳]. منتجب‌ الدین رازی، على بن عبیدالله‏، الفهرست، ص ۹۶، قم، کتابخانه عمومى حضرت آیت الله العظمى مرعشى نجفى(ره)، چاپ اول، ۱۳۶۶ش؛ عمادالدین کاتب، محمد بن محمد، خریده القصر و جریده العصر، ج ‏۹، ص ۶۷ – ۶۸، بغداد، المجمع العلمی العراقی‏، چاپ اول، ۱۳۷۵ق؛ افندى، عبدالله بن عیسی‌بیگ،‏ ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج ‏۴، ص ۳۶۴ ، بیروت، مؤسسه التاریخ العربی‏، چاپ اول، ۱۴۳۱ق؛ أعیان الشیعه، ج ‏۸، ص ۴۰۸.

[۴]. ر. ک: النوادر، ص ۲.

[۵]. ر. ک: آقا بزرگ تهرانى‏، الذریعه إلى ‏تصانیف ‏الشیعه، ج ۲، ص ۱۰۹ و ج ‏۵، ص ۱۱۱ – ۱۱۲، قم، اسماعیلیان‏، ۱۴۰۸ق.

[۶]. مؤمنون، ۲.

[۷]. ر. ک: حقى، بروسوى اسماعی، تفسیر روح البیان، ج ‏۱، ص ۲۷۲، بیروت، دارالفکر، بی‌تا.

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.