پاورپوینت کامل «اصحاب الایکه» که در قرآن بدان اشاره شده، چه گروهی بودند و «امام مبین» که در توصیف محل زندگی آنان آمده است، معنایش چیست؟ ۱۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «اصحاب الایکه» که در قرآن بدان اشاره شده، چه گروهی بودند و «امام مبین» که در توصیف محل زندگی آنان آمده است، معنایش چیست؟ ۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «اصحاب الایکه» که در قرآن بدان اشاره شده، چه گروهی بودند و «امام مبین» که در توصیف محل زندگی آنان آمده است، معنایش چیست؟ ۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «اصحاب الایکه» که در قرآن بدان اشاره شده، چه گروهی بودند و «امام مبین» که در توصیف محل زندگی آنان آمده است، معنایش چیست؟ ۱۳ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

قرآن کریم در چهار آیه از «اصحاب ایکه» نام می‌برد و آنان را مردمانی ظالم و ستم‌کار معرفی می‌کند.
بسیارى از مفسران و ارباب لغت گفته‌‏اند که «ایکه» به معناى درختان درهم پیچیده و یا بیشه است.[۱] و «أَصْحابُ الْأَیْکَه» مردمی بودند که در سرزمینى پر آب و پر از درختان در میان حجاز و شام زندگى می‌‏کردند.[۲]و این منطقه در نزدیکی‌هاى شهر «مدین» بود.[۳]
اصحاب ایکه از نظر مادی مردمی ثروت‌مند بودند و زندگی مرفه داشتند؛ و به همین جهت، کبر و غرور آنها را فرا گرفته بود، و دست به کم‌‏فروشى و فساد در زمین زده بودند.
گفته‌اند این مردم، معاصر با شعیب پیامبر(ع)بوده، و بخشی از قوم او به شمار می‌آمدند.[۴] البته برخی معتقدند که حضرت شعیب(ع) پیامبر «اهل مدین» بود، اما از طرف خدای متعال مأمور هدایت «اصحاب ایکه» هم شد. آنچه این نظر را تقویت می‌کند که شعیب(ع)، پیامبر این گروه بود؛ آن است که در آیه‌ای مشاهده می‌کنیم: «وَ إِنَّهُما لَبِإِمامٍ مُبِینٍ»؛ یعنى منزل‌گاه قوم لوط و اصحاب ایکه، هر دو بر سر بزرگ راهى قرار داشت. و مقصود از این‌ راه، آن راهى است که مدینه را به شام وصل می‌کند. آبادی‌هایی که در این مسیر قرار داشتند، منزل‌گاه قوم لوط و قوم شعیب بودند. و از آن‌جا که همه این مسافت جنگلى بود، نتیجه می‌‏گیریم که اصحاب ایکه یک طایفه از قوم شعیب و سرزمین ایشان یک ناحیه از حوزه دعوت شعیب بود.[۵] البته شعیب اهل آن شهر نبود و با مردمش بی‌گانه بود؛ به دلیل آن‌که در این داستان، مانند داستان‌هاى برخی از پیامبران(ع) او را برادر آن قوم نخوانده و نفرمود «اخوهم شعیب». بر خلاف نوح، هود و صالح(ع) که هم‌وطن قوم خود بودند. هم‌چنین لوط(ع) که از راه سببى فامیل قوم خود بود؛ لذا درباره آنان فرمود: « أَخُوهُمْ نُوحٌ»،^[۶] «أَخُوهُمْ هُودٌ» ،^[۷] «أَخُوهُمْ صالِحٌ»^[۸] و «أَخُوهُمْ لُوطٌ».^[۹]،[۱۰]
بنابر این، وقتى شعیب براى هدایت آنان مبعوث شد، آنها را از کفر و ناسپاسی بر حذر داشت و به توحید و راه حق دعوت نمود، اما آنان شعیب را تکذیب کردند و به کفر و گناه خود ادامه داده، و تسلیم حق نشدند، و سرانجام بر اثر مجازات دردناکى نابود گشتند. گرماى شدیدى چندین روز پى در پى آنها را فرا گرفت، و در آخرین روز ابر بزر