پاورپوینت کامل «هیچ کدامتان مزه ایمان را نمی‌چشید، مگر به این اطمینان برسید به اتفاقاتی که برای شما رخ داده، خطاناپذیر است و …». واژه «خطا» و اصطلاح «خطاناپذیری» یعنی چه؟ و آیا این سخن امام علی(ع) جبرگرایی را تأیید نمی‌کند؟! ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «هیچ کدامتان مزه ایمان را نمی‌چشید، مگر به این اطمینان برسید به اتفاقاتی که برای شما رخ داده، خطاناپذیر است و …». واژه «خطا» و اصطلاح «خطاناپذیری» یعنی چه؟ و آیا این سخن امام علی(ع) جبرگرایی را تأیید نمی‌کند؟! ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «هیچ کدامتان مزه ایمان را نمی‌چشید، مگر به این اطمینان برسید به اتفاقاتی که برای شما رخ داده، خطاناپذیر است و …». واژه «خطا» و اصطلاح «خطاناپذیری» یعنی چه؟ و آیا این سخن امام علی(ع) جبرگرایی را تأیید نمی‌کند؟! ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «هیچ کدامتان مزه ایمان را نمی‌چشید، مگر به این اطمینان برسید به اتفاقاتی که برای شما رخ داده، خطاناپذیر است و …». واژه «خطا» و اصطلاح «خطاناپذیری» یعنی چه؟ و آیا این سخن امام علی(ع) جبرگرایی را تأیید نمی‌کند؟! ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

زراره از امام صادق(ع) نقل کرده که امام علی(ع) فرمودند:
«لَا یَجِدُ أَحَدُکُمْ طَعْمَ الْإِیمَانِ حَتَّى یَعْلَمَ أَنَّ مَا أَصَابَهُ لَمْ یَکُنْ لِیُخْطِئَهُ وَ مَا أَخْطَأَهُ لَمْ یَکُنْ لِیُصِیبَهُ»؛[۱]
هیچ‌ کدامتان مزه ایمان را نخواهید چشید، مگر این‌که بدانید، آنچه به شما رسیده، قابل جلوگیری نبوده، و آنچه به او نرسیده نیز ممکن نبود که به او برسد.
در توضیح این سخن باید گفت؛ در تعبیر «طعم الایمان» کنایه و استعاره خیالى وجود دارد؛ زیرا لذت ایمان را به طعم غذا، تشبیه فرموده است.
کلمه «یخطئه» امکان دارد که معتلّ بوده و از ریشه «خ ط ى» گرفته شود که به معناى عبور و تجاوز است؛ یعنى آنچه از نیک و بد که به او می‌رسد امکان ندارد از این شخص بگذرد و به او نرسد! و ممکن است مهموز باشد و از «خ ط ء» گرفته شود و به معناى خطا رفتن و به هدف اصابت نکردن است، چنان‌که تیر به خطا می‌رود. در هر دو حال، معنا تفاوت چندانی نمی‌کند.
راغب می‌گوید خطا انحراف از جهت است و این چند قسم است:
۱. خطا در اراده و در فعل، مانند این‌که ناخودآگاه انسان قصد کند و عمل زشتى‏ را در نظر بگیرد و انجام هم بدهد.
۲. خطا در فعل، نه در اراده و تصمیم، مثلاً تصمیم بگیرد عمل نیکى را (مانند آشامیدن آب و یا کشتن دشمن خدا) انجام دهد، ولى اتفاقاً خلاف مقصود رخ دهد (مانند این‌که آن آشامیدنى شراب بوده و یا آن شخص، فرد بیگناهی باشد).
۳. خطا در اراده و تصمیم، که به مرحله فعلیّت نرسد، مثلاً تصمیم به نوشیدن شراب گرفته و به همان قصد نیز نوشیده، ولى اتفاقاً آنچه نوشیده آب بود. البته این شخص از لحاظ نیت و اراده قابل نکوهش است و عمل صادر شده هم قابل ستایش نیست؛ چون کار خوبى که با تصمیم و اراده باشد مورد تمجید است نه هر عملى.
خلاصه این‌که هر کس تصمیم به انجام کاری بگیرد و اتفاقاً غیر آن چیزی که نیت کرده رخ دهد، در این موارد لفظ «خطا» استعمال می‌شود، و اگر اراده با آنچه رخ داده تطبیق داشت لفظ صواب و صحیح و درست به کار می‌رود و می‌گویند اصابت کرد. گاهى هم خطا در مورد انجام عمل بد و کار خلاف استعمال می‌شود. خطا کردم، یعنى گناه کردم و کارى که سزاوار نیست انجام دادم که خیلى این تعبیرات معمول است.[۲]
جوهرى می‌گوید: درباره موضوع دعا که لفظ «خطىَ» به صورت «معتل اللام» استعمال می‌‏شود، مانند این تعبیرات که گفته می‌‏شود (هنگامى که براى شخصى دعا شود، خطّى عنه السّوء) یعنى گرفتارى او بر طرف می‌‏شود و «تخطّیته» یعنى از او گذشتم و «تخطّیت رقاب النّاس»، یعنى از روى گردن مردم گذشتم و عبور کردم و «تخطّأت» با همزه گفته نمی‌شود.[۳]
بنابر این با توجه به این توضیحات معلوم شد که لفظ حدیث‏ (لم یکن‏ لیخطئه) با همزه خواندنش بهتر است، و خلاصه معنا این می‌‏شود که آنچه در این جهان به انسان برسد(از پیش آمدها و رویدادها) رسیدنش واجب و حتمى است، و این چنین نیست که اگر مثلاً کوشش بیشترى نمی‌کرد به آن نمی‌رسید، و آنچه هم نرسیده است هرگز نمی‌رسید، اگر چه کوشش بیشترى هم می‌کرد. و یا منظور این باشد که آنچه در تقدیرات ازلى الهى مقرر شده به او خواهد رسید، اگر چه در سعى و کوشش کوتاهى نماید. و همین‌طور بر عکس. البته، ظاهر این حدیث اعتقاد به جبر را می‌رساند که سعى و کوشش و فعالیت انسان در زندگی‌اش هیچ نقشى نداشته باشد، اما با توجه به اینکه جبرگرایی با عدالت خدا منافات دارد، در تبیین این روایت گفته‌اند که این قبیل احادیث، در مورد رخدادهایی است که انسان در انجام دادن یا ندادن آنها تکلیف و مسئولیتى ندارد، اموری نظیر زشتی و زیبایى، کوتاهى و بلندى، تیزهوشى و کودنى و… و یا مقصود امور غیر اختیارى و نعمت‌ها و بلاهاى ناگهانى اضطرارى و صحت و بیماری و نظایر اینها