پاورپوینت کامل آیه ۱۶۷ سوره اعراف اعلام می‌کند که یهودیان تا روز قیامت در ناامنی به سر می‌برند. اکنون بسیاری از یهودیان در امنیت کامل بوده و دارای بالاترین قدرت‌های اقتصادی و سیاسی دنیا می‌باشند. این ناهمخوانی را چگونه توجیه می‌کنید؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱۶۷ سوره اعراف اعلام می‌کند که یهودیان تا روز قیامت در ناامنی به سر می‌برند. اکنون بسیاری از یهودیان در امنیت کامل بوده و دارای بالاترین قدرت‌های اقتصادی و سیاسی دنیا می‌باشند. این ناهمخوانی را چگونه توجیه می‌کنید؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱۶۷ سوره اعراف اعلام می‌کند که یهودیان تا روز قیامت در ناامنی به سر می‌برند. اکنون بسیاری از یهودیان در امنیت کامل بوده و دارای بالاترین قدرت‌های اقتصادی و سیاسی دنیا می‌باشند. این ناهمخوانی را چگونه توجیه می‌کنید؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱۶۷ سوره اعراف اعلام می‌کند که یهودیان تا روز قیامت در ناامنی به سر می‌برند. اکنون بسیاری از یهودیان در امنیت کامل بوده و دارای بالاترین قدرت‌های اقتصادی و سیاسی دنیا می‌باشند. این ناهمخوانی را چگونه توجیه می‌کنید؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

همان‌طور که جامعه یهودیان در مفهوم کلّی و گسترده آن، از ابتدای اسلام تا کنون نتوانستند دولت امن و مستقلی را برای خود تشکیل دهند، اسرائیل فعلی نیز تا کنون با چندین جنگ مواجه بوده و هنوز هم مردم آن احساس ناامنی کرده و علاوه بر وحشت از گروه‌های جهادی فلسطین و لبنان، همواره در این اضطراب روانی به سر می‌برند که نکند کشورهایی؛ مانند ایران، مصر، عراق و… نبردی را بر علیه آنان آغاز کنند.
البته وجود امنیت نسبی در اندکی از سال‌ها و نیز امنیت دائمی برخی از پیروان دین یهود ضرری به مفهوم آیه نمی‌رساند؛ چون حتی در زمان پیامبر اسلام(ص) نیز برخی جوامع آنان در بخشی از زمان دارای امنیت نسبی بوده‌ و بسیاری از شهروندان یهودی که در حکومت اسلامی زندگی می‌کردند، تا آخر عمرشان دچار ناامنی نشدند.

پاسخ تفصیلی

در آیه‌ای از قرآن کریم درباره یکی از عذاب‌های یهود می‌خوانیم:
«وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکَ لَیبْعَثَنَّ عَلَیهِمْ إِلى‏ یوْمِ الْقِیامَهِ مَنْ یسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذابِ إِنَّ رَبَّکَ لَسَریعُ الْعِقابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحیمٌ»؛[۱]
و [نیز به خاطر بیاور] هنگامى را که پروردگارت اعلام کرد: تا دامنه قیامت، کسى را بر آنها(یهود) مسلّط خواهد ساخت که همواره آنها را در عذاب سختى قرار دهد؛ زیرا پروردگارت مجازاتش سریع، [و در عین حال، نسبت به توبه‌کاران] آمرزنده و مهربان است.
این آیه شریفه در حقیقت اشاره به قسمتى از کیفرهاى گروهی از یهود است که در برابر فرمان‌هاى الهى قد عَلَم کردند و حق و عدالت و درستى را به زیر پا گذاردند.[۲] عموم مفسّران قرآن کریم گفته‌اند که بر اساس این آیه؛ گروه یهود سرکش و ستمگر تا روز قیامت، هرگز روى آرامش کامل نخواهند دید، هر چند براى خود حکومت و دولتى تأسیس کنند، باز تحت فشار و ناراحتى مداوم خواهند بود، و دولت امن و عزّتى نخواهند داشت،[۳] مگر این‌که به‌راستى، روش خود را تغییر دهند، و دست از ظلم و فساد بکشند. چنان‌که جمله «إِنَّ رَبَّکَ لَسَرِیعُ الْعِقابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِیمٌ» نشان می‌دهد که خداوند راه بازگشت را به روى آنان باز گذارده، تا کسى گمان نبرد که سرنوشت اجبارى توأم با بدبختى و کیفر و مجازات براى آنها تعیین شده است.[۴]
درباره این‌که مقصود از «مَنْ یسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذابِ» چیست، احتمالاتی داده شده است: ۱. گرفتن جزیه؛[۵] ۲. نبرد آنان با مسلمانان و کشته شدن آنها در این نبردها؛[۶] ۳. ذلیل کردن؛[۷] چنان‌که قرآن در آیه دیگری می‌فرماید: «ضُرِبَتْ عَلَیهِمُ الذِّلَّهُ أَینَ ما ثُقِفُوا»؛[۸] «هر جا یافت شوند، مهر ذلت بر آنان خورده است». گرچه در این آیه شریفه، تصریحى به نام یهود نشده اما با قرائنى که در آیه و آیات قبل از آن است و همچنین به قرینه آیه ۶۱ سوره بقره[۹]، استفاده می‌شود که این جمله در این‌جا نیز درباره یهود است.[۱۰]
همان‌طور که گفته شد؛ بیشتر مفسران می‌گویند مراد این است که در دنیا دولتى امن و عزت‌مند براى یهود نیست و باید جزیه دهند، ولی تحلیل و تفسیر آیه نیاز به بررسی بیشتری دارد:
۱. طبرسی در مجمع البیان حدیثی را درباره مقصود از عذاب بر یهود، از «ابى جعفر» بدون ذکر سند آورده است که منظور، جزیه گرفتن امت محمد(ص) از آنها است: «المعنی به أمه محمد عند جمیع المفسرین و هو المروی عن أبی جعفر».[۱۱] اما معلوم نیست مأخذ این روایت کدام‌یک از منابع حدیثی یا تفسیری قبل از ایشان است. هرچند چنین مطلبی در تفسیر قمی آمده است[۱۲] ولی به امام معصوم(ع) نسبت داده نشده است.
۲. به‌علاوه؛ این تفسیر خلاف ظاهر آیه است؛ زیرا مجرّد نداشتن دولت و پرداختن جزیه، «سوء العذاب» نیست و چنین برداشتی موجب طعن یهود به قرآن مجید می‌شود؛ چرا که الآن دولت اسرائیل دست برتر را در مقابل کشورهای اسلامی داشته و ثروت‌مندترین اهل دنیا، یهودیان هستند!
۳. از این‌رو، در تفسیر «سوء العذاب»، چند مطلب را می‌توان بیان کرد:
الف) اگر مراد همین زندگی دنیا باشد، با مراجعه به عهد قدیم که مورد پذیرش یهود است، مشاهده می‌کنیم که پادشاهان مختلف چندین مرتبه به آنان حمله کرده،‌گروهی از آنان را کشته و آواره کرده و اموالشان را به غارت بردند. بعد از یوشع بن نون -وصىّ حضرت موسى- تا زمان یوشیا که پادشاه مؤمن آنها بود، پادشاهان کافر و بت‌پرست، بیت المقدس را خراب کردند و تمام موقوفات و اموال آن‌را بردند، حتى تورات و تابوت عهد که تورات در آن بود در جنگ با فلسطینیان به‌دست آنها آمد و دیگر اسمى از خدا و موسى و تورات، در میان آنها نبود. پس از این‌که سلطنت به یوشیا رسید، او پس از هشت سال از سلطنت خود مشغول تعمیر بیت المقدس شد. بعد از سلطنت یوشیا، بخت النصر بر یهود غالب شد و چشم‌هاى پادشاه آنها را درآورد، پسران او را در مقابلش کشت و تمام خانه‌هاى اورشلیم و بیت المقدس و خانه پادشاه را سوزانید و یهود را به اسیرى به بابِل بردند تا زمان عزراى کاهن که از اسیرى برگشتند و پس از عزراى کاهن در تاریخ یوسیفس یهودى و سایر کتاب‌های تاریخی آنها آمده است که انیطوکس انیراتور فرنگ در تاریخ ۱۶۰ سال قبل از میلاد مسیح بر آنها مسلط شد و تمام کتاب‌ها و نسخه‌هاى تورات را سوزانید، و اگر نسخه‌اى به‌دست می‌آوردند می‌سوزانیدند. پس از میلاد مسیح، سى و هفت سال پس از عروج مسیح، طیطوس رومى بر یهود غالب شد و تعداد زیادی از آنها را کشت و اسیر کرد و هر آنچه بود سوزانید.
این حال یهود قبل از اسلام است. اما بعد از اسلام نیز آنان هیچ‌گاه نتوانستند جامعه کاملاً امن و مستقلّی را برای خود به وجود آورند.
ب) مقصود عذاب در عالم برزخ است که ملائکه عذاب تا روز قیامت، آنان را به سختی عذاب می‌دهند و مراد از جمله «إِنَّ رَبَّکَ لَسَرِیعُ الْعِقابِ» روز قیامت است که زود به آنها می‌رسد؛[۱۳] چنان‌که در جای دیگر می‌خوانیم: «إِنَّهُمْ یرَوْنَهُ بَعِیداً وَ نَراهُ قَرِیباً»؛[۱۴] «زیرا آنها(کافران) آن روز را دور می‌بینند، و ما آن‌را نزدیک می‌بینیم».
۳. اگر بپذیریم که عزّتی دارند، چنین عزّتی از موارد استثنایی است که در آیه شریفه «ضُرِبَتْ عَلَیهِمُ الذِّلَّهُ أَینَ ما ثُقِفُوا إلاّ بِحَبْلٍ مِنَ اللهِ وَ حَبْلٍ مِنَ النَّاسِ»،[۱۵] آمده است؛ یعنی: «هر جا