پاورپوینت کامل آیا امام علی(ع) به کسی که در جریان نبرد صفین از حضرتشان در مورد سقیفه پرسید، فرمود: آن ماجرا را رها کن و دشمن امروزت(معاویه) را بشناس؟ ۱۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا امام علی(ع) به کسی که در جریان نبرد صفین از حضرتشان در مورد سقیفه پرسید، فرمود: آن ماجرا را رها کن و دشمن امروزت(معاویه) را بشناس؟ ۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا امام علی(ع) به کسی که در جریان نبرد صفین از حضرتشان در مورد سقیفه پرسید، فرمود: آن ماجرا را رها کن و دشمن امروزت(معاویه) را بشناس؟ ۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا امام علی(ع) به کسی که در جریان نبرد صفین از حضرتشان در مورد سقیفه پرسید، فرمود: آن ماجرا را رها کن و دشمن امروزت(معاویه) را بشناس؟ ۱۳ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

گزارشی وجود دارد که در جریان نبرد صفّین، شخصى از طایفه بنى اسد از امام علی(ع) پرسید:[۱] چگونه شما را از مقام امامت که سزاوارتر از همه بودید کنار زدند؟ و آن‌حضرت در پاسخ فرمود:
«اى برادر بنی‌اسدى! تو را اضطراب و بی‌قرارى است، نابجا پرسش می‌کنى‏! با این حال تو را حرمت خویشاوندی[۲] و حق پرسش است، طلب علم کردى پس بدان که: [علت] آن ظلم و خودکامگی بود که در آن ماجرا بر ما تحمیل شد، در حالی‌که ما از نظر نسب والاتر، و از نظر پیوند با رسول خدا(ص) محکم‌تریم، این بود که خودخواهى و انحصار طلبى کردند و گروهى بخیلانه به کرسى خلافت چسبیدند، و گروهى سخاوت‌مندانه از آن دست کشیدند، داور، خدا است، و روز قیامت روز بازگشت به سوی او است. (در این‌جا آن‌حضرت، شعر امرء القیس را خواند که:)
“وَ دَعْ عَنْکَ نَهْباً صِیحَ فِی حَجَرَاتِهِ *** وَ لَکِنْ حَدِیثاً مَا حَدِیثُ الرَّوَاحِلِ”؛[۳] ‏
واگذار داستان تاراج آن غارتگران را، و به یاد آور داستان شگفت دزدیدن اسبِ ‌سوارى را. (امام علی(ع) می‌خواهد بفرماید که: اکنون که در حال نبردی سنگین با معاویه هستیم، سخن از غصب خلافت در گذشته را واگذار و به این بیندیش که با معاویه چه باید کرد؟[۴]).
بیا و داستان پسر ابوسفیان را به یاد آور، که روزگار مرا پس از گریاندن، خنداند. سوگند به خدا عجیب نیست، کار از بس عجیب است که شگفتى را می‌زداید و کجى و انحراف می‌افزاید. آنان کوشیدند تا نور خدا را از چراغش خاموش کنند، و جوشش زلال حقیقت را از سر چشمه آن ببندند، چرا که میان من و خودشان آب صاف را وبا آمیز کردند(فتنه و فساد و جنگ و خونریزى برپا کردند). اگر محنت آزمایش [الهی] از ما و این مردم برداشته شود، آنان را به راهى می‌برم که سراسر حقّ است‏، و اگر به گونه دیگرى انجامد(باید به این توصیه قرآن گوش فرا داد که): “با حسرت خوردن بر آنها جان خویش را مگذار، که خداوند بر آنچه مى‏کنند آگاه است”[۵]».‏[۶]
البته این روایت بدان معنا نیست که برای همیشه از تحلیل و بررسی ماجرای سقیفه