پاورپوینت کامل علت گریه زیاد حضرت داوود(ع) چه بوده است؟ ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علت گریه زیاد حضرت داوود(ع) چه بوده است؟ ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علت گریه زیاد حضرت داوود(ع) چه بوده است؟ ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علت گریه زیاد حضرت داوود(ع) چه بوده است؟ ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

یکی از افرادی که در روایات به گریستن آنها – به صورت دائمی و یا در ماجراهای خاص – بارها اشاره شده، حضرت داوود(ع) است. گفتنی است اگرچه گریستن در عبادات و در توبه از گناهان، به تصریح آیاتی از قرآن کریم،[۱] از ویژگی اولیای الهی(و طبیعتاً در رأس آنان پیامبران) می‌باشد، اما باید توجه داشت که این‌گونه نیست که تمام روایات مرتبط با گریه‌های حضرت داوود(ع) در ماجراهای مختلف را معتبر دانست، بلکه برخی از آنان با توجه منبع اولیه نقل و نیز ارتباط با ماجراهای دروغینی؛ نظیر ماجرای اوریا، نمی‌تواند چندان معتبر ‌باشد. با ذکر این نکته به برخی از گزارش‌های موجود در این زمینه اشاره می‌کنیم:
۱. نقل است: «هیچ‌کس به اندازه آدم، یوسف و داوود گریه نکردند… داوود(ع) آن‌قدر گریه کرد که گیاه از آه سوزان و اشک چشم او خشک شد و سوخت».[۲]
۲. «گریه و اشک داوود(ع) با گریه تمام اهل عالم برابری خواهد کرد».[۳]
۳. وقتی به داوود(ع) اعتراض شد که چرا آن‌قدر گریه می‌کند، گفت: «رهایم کنید تا قبل از روز گریه‌ها(قیامت)، اکنون گریه کنم، قبل از روز آتش گرفتن استخوان و شعله گرفتن محاسن، و قبل از این‌که وارد شوم بر آن فرشتگان گمارده‌شده‌ای که خشن و سخت‌گیر هستند و هرگز از فرمان خدا نافرمانی نکرده و دستوراتش را اجرا می‌نمایند».[۴]
۴. داوود(ع) قضاوتی انجام داد که بهتر بود آن‌را انجام نمی‌داد و خدا در این مورد به او تذکّر داد؛[۵] گریه داوود(ع) در این‌باره تا سی سال بعد از بخشیده‌شدنش توسط خداوند ادامه داشت، به گونه‌ای که اشک او کم نمی‌شد.[۶]
۵. «خداوند به داوود(ع) گفت، اگر گریه‌ات برای ترس از دوزخ است، تو را از آن امان می‌دهم، اگر برای رسیدن به بهشت است، مژده آن‌را به تو خواهم داد، اگر بخاطر راضی شدن در ماجرای قضاوت است، از تو راضی شدم؛ اما باز گریه داوود(ع) بیشتر شد و گفت: گریه من بخاطر صفایی است که در آن وقت از دست داده‌ام».[۷]
۶. در روایت آمده است: «خداوند به داوود(ع) وحى کرد: تو اگر مخارجت را از بیت‌المال تأمین نمی‌کردی، بهترین بنده من بودى. تو با دست خود کار نمی‌کنى تا روزی‌ات را از آن راه به دست آوری. داوود متأثر شد و گریه‏ کرد».[۸] البته واضح است که ارتزاق داوود(ع) از بیت‌المال به معنای گرفتن حقوق مشروع خود از آن می‌باشد و نه دست‌اندازی و چپاول آن! با این وجود، بر اساس این روایت اگر کسی بتواند فعالیتی برای کسب روزی داشته و حتی حقوق مشروع خود از بیت المال را نیز نگیرد، در مقام بالاتری خواهد بود.
۷. «روزى داوود(ع) از خانه‌اش بیرون رفت و زبور می‌خواند. و هرگاه او زبور می‌خواند، تمام کوه و درخت و حیوانات به صدای زیبایش گوش فرا می‌دادند. او ‌رفت تا به دامنه کوهى رسید که حزقیل در آن‌جا به عبادت مشغول بود. داوود(ع) به او گفت: اجازه می‌دهى که نزد تو بیایم؟ حزقیل(ع) نپذیرفت. لذا داوود(ع) به گریه‏ افتاد …».[۹]

[۱]. مریم، ۵۸؛ اسراء، ۱۰۹ و …

[۲]. عیاشی، محمد بن مسعود، التفسیر، محقق، رسولی محلاتی، هاشم، ج ۲، ص ۱۷۷، تهران، المطبعه العلمیه، چاپ اول، ۱۳۸۰ق.

[۳]. ابو نعیم اصفهانی، أحمد بن عبدالله، حلیه الاولیاء و طبقات الاصفیاء، ج ۷، ص ۲۵۷، قاهره، دار أم القرى‏، چاپ اول، بی‌تا؛ خطیب بغدادی، ابوبکر احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج ۴، ص ۲۶۷، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۱۸، بیروت، دار إحیاء التراث العربی‏، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.

[۴]. حلیه الأولیاء و طبقات الأصفی