پاورپوینت کامل از امام مجتبی(ع) نقل است که هیچ فردی را ندیدم، مگر آن‌که آثار حماقت را در او مشاهده کردم! آیا امام دوم(ع) تمام مردم را بی‌خرد می‌دانست؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از امام مجتبی(ع) نقل است که هیچ فردی را ندیدم، مگر آن‌که آثار حماقت را در او مشاهده کردم! آیا امام دوم(ع) تمام مردم را بی‌خرد می‌دانست؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از امام مجتبی(ع) نقل است که هیچ فردی را ندیدم، مگر آن‌که آثار حماقت را در او مشاهده کردم! آیا امام دوم(ع) تمام مردم را بی‌خرد می‌دانست؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از امام مجتبی(ع) نقل است که هیچ فردی را ندیدم، مگر آن‌که آثار حماقت را در او مشاهده کردم! آیا امام دوم(ع) تمام مردم را بی‌خرد می‌دانست؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

در برخی از منابع روایی، این سخن از امام مجتبی(ع) نقل شده است:
«مَا أَعْرِفُ أَحَداً إِلَّا وَ هُوَ أَحْمَقُ‏ فِیمَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ رَبِّهِ»؛[۱] من کسى را نمی‌شناسم، مگر این‌که در رابطه میان خود و پروردگارش، بهره‌ای از حماقت و کم‌خردى دارد.
این حدیث در کتاب تحف العقول که از منابع روایی معتبر و ارزش‌مندی است نقل شده، اما به هر دلیلی در این کتاب از بیان نام راویان حدیث خودداری شده است، ولی با توجه به معتبر بودن این منبع روایی و وثاقت مؤلف آن، روایات مندرج در آن‌ قابل پذیرش است.
در مورد محتوای حدیث، باید گفت معنایش آن نیست که تمام مردم احمق‌اند و بهره‌ای از هوش و خرد ندارند، بلکه معنای این سخن می‌تواند آن باشد که احمق‌بودن مراتب مختلف دارد، و تنها شامل افراد بی‌استعداد و هوش اندک نیست، بلکه آن‌گونه که در روایات آمده است:
۱. هر کس که عیب‌های مردم را مورد سرزنش قرار داده و انجام همان عیب‌ها توسط خودش را ناپسند نمی‌داند، احمق است: «من أنکر عیوب الناس و رضیها لنفسه فذلک الأحمق».‏[۲]
۲. کسی که از گفتن حق، شرم و حیا کند، احمق است: «من استحیى من قول الحق فهو الأحمق».[۳]
و …
از این‌رو، امام در این حدیث اعلام می‌کند که اگر بخواهیم هر فردی(غیر از معصومان) را در ارتباط با خدایش ارزیابی کنیم، درجه کوچکی از این‌گونه حماقت‌ها را خواهد داشت.
به بیان دیگر، شاید منظور روایت این باشد که هر کسى میان خود و پروردگارش گاهی دست‌خوش بی‌خردی‌‌هایی می‌‏شود. یا غرض آن است که هر کسى نسبت به آن رابطه واقعى که میان او و پروردگارش برقرار است و نظر عنایتى که خالق به مخلوق دارد چنان‌که شایسته و سزاوار خردمند است، آگاهی ندارد‏.[۴]

[۱]. ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول عن آل الرسول ص ، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ص ۲۳۴ قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق.

[۲]. تمیمی آمدی، عبد الواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم، محقق، مصحح، رجائی، سید مهدی،‏ ص، ۶۴۳، قم، دار الکتاب الإس