پاورپوینت کامل اگر شعری در عشق خدا و یا محبت اهل‌بیت(ع) سروده شده و جز سراینده، کسی از آن آگاه نشود، آیا باز هم اجر و پاداشی را برای او به دنبال خواهد داشت؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اگر شعری در عشق خدا و یا محبت اهل‌بیت(ع) سروده شده و جز سراینده، کسی از آن آگاه نشود، آیا باز هم اجر و پاداشی را برای او به دنبال خواهد داشت؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اگر شعری در عشق خدا و یا محبت اهل‌بیت(ع) سروده شده و جز سراینده، کسی از آن آگاه نشود، آیا باز هم اجر و پاداشی را برای او به دنبال خواهد داشت؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اگر شعری در عشق خدا و یا محبت اهل‌بیت(ع) سروده شده و جز سراینده، کسی از آن آگاه نشود، آیا باز هم اجر و پاداشی را برای او به دنبال خواهد داشت؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

شعر، اثری هنری است که اگر در مسیر درستی مورد استفاده قرار گیرد، روح لطیف و زیباپسند آدمی با استفاده از آن می‌تواند ارتباط بهتری را با معشوق برقرار کند. اکنون اگر فردی بتواند با اثر هنری خودش، ارتباط دیگران را نیز با خدا و اولیاء الهی برقرار کند، هم خود و هم دیگران را از این زیبایی بهره‌مند ساخته و پاداش بزرگی را دریافت خواهد کرد، اما اگر به هر دلیل نتواند جز خودش را از آن آگاه کند و این سروده او تنها در نزدیک‌تر کردن خودش با معشوق تأثیرگذار باشد، باز هم از اجر و پاداش بی‌بهره نخواهد بود. شاهد این سخن، روایت ذیل است:
«عَنْ أَبِی عُمَارَهَ الْمُنْشِدِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَال قَالَ لِی یَا أَبَا عُمَارَهَ أَنْشِدْنِی لِلْعَبْدِیِ فِی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع … وَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ شِعْراً فَبَکَى فَلَهُ الْجَنَّهُ- وَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ شِعْراً فَتَبَاکَى فَلَهُ الْجَنَّهُ»؛[۱]
ابو عماره منشد[۲] نقل می‌کند: خدمت امام صادق(ع) رسیدم و حضرتشان مرا مخاطب قرار داده و فرمود: ابا عماره شعری که عبدی(شاعر) در باره حسین بن علی(ع) سروده است را برای من بخوان؟ … ابی عماره می‌گوید: شعرى خواندم و حضرت گریستند و شعر دیگرى خواندم و گریستند و سوگند به خدا که پیوسته شعر می‌خواندم و ایشان می‌گریست تا آن‌گاه که صداى گریه و شیون را از اندرون خانه شنیدم. امام(ع) به من فرمود: اى ابو عماره! هر کس در باره امام حسین(ع) شعرى بخواند و پنجاه نفر را بگریاند، بهشت از آن او است و هر کس در باره امام حسین(ع) شعرى بخواند و چهل نفر را بگریاند، بهشت از آن او است…. و هر کس در باره امام حسین(ع) شعرى بخواند و یک نفر را بگریاند، بهشت از آن او است و هر کس در باره امام حسین(ع) شعرى بخواند و تنها خودش بگرید، بهشت از آن او است؛ و هرکس در باره امام حسین(ع) شعرى بخواند و خود را گریان وانمود کند، بهشت از آن او است.
شایان توجه است که قسمت اخیر این روایت به خوبی نمایانگر این مطلب است که کسی که شعر حقّی را بسرای