پاورپوینت کامل مراد از تجسم اعمال در آخرت چیست؟ و آیا در این دنیا نیز اعمال، مجسم خواهد شد؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مراد از تجسم اعمال در آخرت چیست؟ و آیا در این دنیا نیز اعمال، مجسم خواهد شد؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مراد از تجسم اعمال در آخرت چیست؟ و آیا در این دنیا نیز اعمال، مجسم خواهد شد؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مراد از تجسم اعمال در آخرت چیست؟ و آیا در این دنیا نیز اعمال، مجسم خواهد شد؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

هر عملی که در دنیا انجام می‌دهیم، حقیقتی در عالم معنا دارد و کیفر و پاداشی که در عالم دیگر به آن می‌رسیم، در حقیقت، تحقق همان اعمال و رفتار ما است که در آن‌جا به آن صورت جلوه می‌کند، و همان تجسم اعمال ما است که آن را در آخرت می‌بینیم. البته با آنکه ظهور و بروز اصلی تجسم اعمال در آخرت است، اما در برخی موارد، اولیای الهی از طریق اعجاز برای بعضی از افراد، تجسم اعمال را در همین دنیا نشان دادند.

پاسخ تفصیلی

تجسم ‌اعمال، یا تجسّد اعمال و یا تمثّل اعمال، به معنای مجسم شدن اعمال آدمیان در روز قیامت است.[۱] معنای تجسم اعمال این است که اعمال نیک دنیایی انسان در قیامت تغییر شکل داده، به صورت نعمت‎های بهشتی درخواهد آمد، چنان‎که اعمال بد به صورت آتش و زنجیر و انواع عذاب نمودار خواهند شد.
تجسم ‌اعمال‌، متضمن ‌این ‌معنا است‌ که ‌ثواب ‌و عقابِ اعمال ‌خوب ‌یا بد انسان‌ها چیزی ‌جدا از خود آن ‌اعمال ‌نیست. ‌و به ‌بیان ‌دقیق‌تر، اعمال ‌انسان‌ها و عواقب ‌آنها با یکدیگر رابطه‌ تکوینی‌ دارند؛ مثلاً اگر در برابر گناهی‌ آتش‌ دوزخ ‌وعده‌ داده ‌شده‌، آن‌ آتش‌ چیزی ‌جدا از آن‌ فعل‌ گناه ‌نیست‌، بلکه‌ حقیقت ‌آن‌ است‌ که ‌تمثل ‌پیدا کرده‌ است‌.
اقوال و نظریات
این ‌نظریه ‌معتقدان‌ و مخالفان ‌بسیاری‌ داشته ‌و عالمان ‌دینی ‌نیز در مورد آن ‌اتفاق نظر ندارد، اما در مجموع سه نظریه را در این زمینه می‌توان به اندیشمندان اسلامی نسبت داد:
۱. انکار تجسم اعمال
برخی از اندیشمندان اسلامی بر این باورند که نظریه تجسم، علاوه بر این‌که مخالف بسیاری از آیات و روایات است؛ از نظر عقلی نیز قابل پذیرش نیست.[۲]
در رد این ‌نظریه گفته‌اند؛ ‌تجسم‌ و تمثل ‌افعال ‌و احوال ‌دنیا در آخرت‌، می‌تواند دو حالت ‌داشته ‌باشد.
الف) ‌این‌که به ازای ‌آن ‌اعمال‌، شبیه ‌آن خلق ‌شود.
ب) این‌که ‌اَعراض ‌به ‌جواهر تغییر کند. حالت ‌اول درست است و‌ در نفی ‌آن ‌چیزی ‌به صراحت ‌نقل ‌نشده ‌است‌. اما حالت دوم، یعنی ‌محال ‌بودن ‌انقلاب ‌جوهر به ‌عرض ‌و عرض ‌به ‌جوهر در این ‌دنیا با امکان ‌آن ‌در آخرت، ‌غیر قابل ‌جمع ‌است‌، به‌این ‌دلیل ‌که ‌نشئه ‌آخرت ‌چیزی ‌متفاوت ‌با این ‌نشئه ‌نیست‌، و تنها تفاوتش‌ این ‌است ‌که ‌مرگ ‌و احیا در این ‌میان ‌اتفاق‌افتاده ‌است‌. و ‌تشبیه ‌دنیا و آخرت ‌به ‌خواب ‌و بیداری ‌و مقایسه ‌آنها سفسطه ‌است؛ چرا که ‌آنچه ‌در خواب ‌ظاهر می‌شود، وجود علمی ‌و ذهنی ‌است ‌و آنچه ‌در خارج ‌ظاهر می‌شود، وجود عینی ‌است،‌ و این ‌دو وجود تفاوت‌های ‌فراوان ‌دارند، اما دنیا و آخرت‌، هر دو، وجود عینی ‌دارند. البته‌ تجسم ‌اعمال ‌در آیات ‌و اخبار به صراحت بیان نشده، ولی‌ اخبار و روایات ‌بسیاری ‌ناظر به ‌این ‌معنا هستند که‌ در قبال، یا در جزای ‌اعمال ‌چیزی ‌خلق ‌می‌شود.[۳]
۲. اعتقاد به تجسم اعمال
معتقدان به تجسم اعمال را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد:
الف) تمام پاداش‌ها و کیفر‌های عالم آخرت از نوع تجسم اعمال است.
از سخنان برخی از معتقدان به تجسم اعمال از جمله صدرالمتألهین ‌چنین بر می‌آید که تمام ثواب و عذاب عالم آخرت از نوع تجسم اعمال است. وی در این زمینه کوشیده ‌با مبانی ‌عقلی ‌و موازین ‌حِکمی ‌به ‌نحو مشروح ‌به ‌این ‌نظر بپردازد. در واقع این ‌نظریه ‌بخشی ‌از کل ‌نظام ‌فکری ‌او است ‌و با دیگر نظریاتش‌، از جمله ‌حرکت ‌جوهری، معاد جسمانی‌ و اتحاد عاقل ‌و معقول‌، سازگاری ‌دارد. به ‌نظر ملاصدرا، همان‌طور که ‌امور عینی ‌بر ذهن ‌اثر می‌گذارند، امور ذهنی‌ هم‌ بر عین ‌اثر می‌گذارند. حالتی ‌مثل ‌خشم‌ که ‌امری ‌درونی ‌است‌، می‌تواند به ‌شکلی ‌بیرونی ‌و عینی ‌ظهور پیدا کند، مثلاً به ‌شکل‌ سرخیِ چهره ‌یا تندی ‌ضربان ‌قلب در آید؛ پس ‌بعید نیست ‌که ‌همین ‌خشم‌ در جایی ‌دیگر بتواند به ‌صورت ‌آتش‌نمایان ‌شود. اعمال ‌آدمیان ‌می‌تواند تبدیل ‌به ‌اخلاق ‌و ملکات ‌نفسانی ‌شود؛ یعنی ‌از صورت ‌جسمانی ‌خارج ‌شود، در آخرت ‌هم ‌همین ‌اخلاق ‌و ملکات ‌نفسانی ‌می‌تواند دوباره ‌به ‌اجسام ‌آن ‌جهانی ‌تبدیل ‌شود.[۴]
ب) برخی از پاداش و کیفر عالم آخرت از نوع تجسم اعمال است نه تمام آن.
در نظر این گروه پاداش‌ها و عذاب‌های عالم آخرت دو نوع‌اند: برخی به نحو تجسم اعمال است برخی نیز پاداش و عذاب خارجی است که بیرون از ذات انسان بر انسان وارد می‌شود؛ یعنی رابطه تکوینی ‌عمل ‌و جزای ‌آن ‌با وجود پاداش و کیفر دهنده‌ی ‌خارجی ‌ناسازگار نیست‌.[۵]
آیات و روایات در مورد تجسم اعمال
آیات قرآن کریم در این زمینه مختلف است؛ یعنی ظاهر برخی از آیات با تجسم اعمال هماهنگ است و ظاهر برخی دیگر از آیات با آن هماهنگ نیست؛ همچنین روایات از پیامبر(ص) و ائمه(ع) نیز مختلف است؛ به نظر می‌رسد دلیل اختلاف نظر علما در این زمینه وجود آیات و روایات مختلف است؛ از این‌رو به برخی از این آیات و روایات اشاره کنیم:
الف) آیات و روایات هماهنگ با تجسم اعمال
در قرآن ‌کریم ‌آیاتی متضمن ‌این ‌معنا است که ‌هر کس‌ در قیامت‌، خودِ عمل ‌را می‌بیند؛ مانند: «یَوْمَئذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّیُرَوْاْ أَعْمَلَهُمْ فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ خَیْرًا یَرَهُ وَ مَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ شَرًّا یَرَهُ»؛[۶] در آن روز (قیامت) مردم به صورت گروه‌‌هاى پراکنده (از قبرها) خارج می‌شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود؛ پس هر کس هم‌وزن ذرّه‌‏اى کار خیر انجام دهد آن‌را می‌بیند، و هر کس هم‌وزن ذرّه‌‏اى کار بد کرده آن‌را می‌‏بیند!
«یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُحْضَراً وَ ما عَمِلَتْ مِنْ سُوء»؛[۷] روزى که هر کس، آنچه را از کار نیک انجام داده، حاضر می‌بیند.
از عائشه نقل شده است: من در حضور رسول خدا(ص) بودم، در باره‌ی زنى گفتم: این زن، لباسش بلند است. پیامبر(ص) فرمود: از دهانت برگردان، برگردان! و من پاره گوشتى از دهانم استفراغ کردم.[۸]
پیامبر اکرم ‌خطاب ‌به ‌قیس‌ بن ‌عاصم فرمود‌: «اى قیس ناچارى از یک رفیق براى خود که با تو دفن شود، او زنده است و تو با او دفن می‌شوى و حال این‌که تو مرده‌‌اى؛ اگر آن رفیق خوب باشد ترا گرامى می‌دارد، و اگر خوب نباشد ترا وا می‌گذارد؛ بعد او با تو برانگیخته می‌شود و ت