پاورپوینت کامل انسان‌ها برای رسیدن به کمال عبادت می‌کنند. دلیل عبادت فرشتگان چیست که مقامی ثابت و معلوم دارند؟! ۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انسان‌ها برای رسیدن به کمال عبادت می‌کنند. دلیل عبادت فرشتگان چیست که مقامی ثابت و معلوم دارند؟! ۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انسان‌ها برای رسیدن به کمال عبادت می‌کنند. دلیل عبادت فرشتگان چیست که مقامی ثابت و معلوم دارند؟! ۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل انسان‌ها برای رسیدن به کمال عبادت می‌کنند. دلیل عبادت فرشتگان چیست که مقامی ثابت و معلوم دارند؟! ۱۵ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

قرآن کریم بارها به عبادت فرشتگان اشاره کرده و به عنوان نمونه در وصف آنها می‌فرماید: «وَ مَنْ عِنْدَهُ لا یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِه…»؛[۱] و آنها که نزد اویند [فرشتگان‏] هیچ‌گاه از عبادتش استکبار نمی‌ورزند. و در نگاهی تکوینی و کلی‌تر، تمام موجودات عالم را در حال بندگی خدا اعلام می‌کند: «إِنْ کُلُّ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ إِلاَّ آتِی الرَّحْمنِ عَبْدا»؛[۲] تمام ساکنان زمین و آسمان در حال بندگی و عبادت پروردگار رحمان می‌باشند.
با توجه به این آیات و در پاسخ به پرسش مطرح شده باید گفت؛ اولاً: این‌گونه نیست که عبادت و تسبیح خدا فقط برای رسیدن به مقام قرب و بهشت و نجات از جهنم باشد؛ به دلیل آیاتی که می‌فرماید تمام موجودات نظام هستی خداوند را سجده می‌کنند و تسبیح او می‌گویند؛ مانند تمام موجودات آسمانی و زمینی. و روشن است که تمام موجودات تسبیح و سجودشان سرانجامش بهشت نیست؛ چرا که سجده و تسبیح آنها نه شبیه تسبیح انسان‌ها است، و نه در مواردی از سر اختیار است.[۳]
ثانیاً: سنت حاکم میان ارباب و برده در ملک‌‏هاى اعتبارى این است که برده هر قدر به درگاه مولایش مقرب‌‏تر شود، مولایش از بسیارى تکالیف و وظایف او چشم‌پوشی کرده، و آنچه از سایر بردگان می‌‏خواهد از او نمی‌خواهد. و او از حساب و مؤاخذه بخشیده می‌شود، و این بدان جهت است که اساس اجتماع مدنى انسان بر تعاون و مبادله منافع، و رفع حوایج بر پا شده است؛ و چون احتیاج همیشه و براى همه است، و مولى از هر کس دیگرى به برده مقرب خود محتاج‌‏تر است. چنان‌که یک پادشاه احتیاجش به مقربان دربار از هر کس دیگرى بیشتر است؛ لذا باید آنچه به برده مقرب خود می‌‏دهد، به قدر خدمتى باشد که برده‌‏اش به او می‌کند؛ و به همین جهت می‌‏بینیم بسیارى از تکالیف و وظایف و رسومى که از سایر بردگان می‌خواهد از او بر می‌‏دارد، و این خود یک نحوه مبادله و معامله است، اما در خداى متعال این‌گونه نیست؛ زیرا او خدا و مالک حقیقى بندگان، و بندگان ملک حقیقى او هستند؛ چون مالک آنها بی‌نیاز مطلق از مملوک و مملوک او در حاجت مطلق به مالک است، و در این مسئله هیچ فرقى میان مقرب و غیر مقرب، دور و نزدیک، و عالى و دانى نیست، بلکه هر قدر بنده او تقرب بیشترى پیدا کند بیشتر به عظمت و کبریا، و عزت و جایگاه مولایش پى می‌‏برد، و بیشتر در خود ذلت و مسکنت و حاجت احساس می‌‏کند، پس در نتیجه کارش به جایى می‌‏رسد که به غیر از عبودیت و خضوع، کار دیگرى نکند؛ لذا گویا این‌که فرمود: «وَ مَنْ عِنْدَهُ لا یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِ