پاورپوینت کامل فلسفه و ضرورت رسالت پیامبران چیست؟ ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فلسفه و ضرورت رسالت پیامبران چیست؟ ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فلسفه و ضرورت رسالت پیامبران چیست؟ ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فلسفه و ضرورت رسالت پیامبران چیست؟ ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

1. دلایل عقلی و هم‌چنین ادله نقلی، ضرورت وجود فرستادگان الهی؛ یعنی پیامبران را برای هدایت و رهبری انسان، جهت دست‌یابی به سعادت و خوش‌بختی اثبات می‌کند.

از سویی انسان به طور فطری در پی سعادت، ترقی و کمال است، و از سویی دیگر ابزاری که برای پی ریزی برنامه‌های همه جانب زندگی این جهانی، و هم‌چنین برای شناخت و معرفت دنیای ماورای طبیعت؛ در اختیار دارد، نا کارآمد و بسیار ناچیز است. بنابراین با دقت و تأمل در هدف و فلسفه آفرینش و حکمت الهی در می‌یابیم که به منبع دیگری نیازمندیم که ما را در راه رسیدن به سعادت دنیوی و اخروی یاری دهد که همان پیامبران الهی باشند؛ به همین جهت است که خداوند حکیم دو حجت و برهان برای انسان قرار داد که بسان دو بال جهت پرواز به سوی سعادت و خوشب‌ختی هستند که همان حجت درونی عقل و حجت بیرونی پیامبرانند.

2. از آموزه‌های دینی اعم از قرآن و روایات به دست می‌آید که: پیامبران برای مقاصد و برنامه‌های بس والا از طرف خداوند، برای زندگی این جهانی و آن جهانی انسان‌ها مبعوث شدند که مهم‌ترین رسالت و اهداف آنان عبارت‌اند از:

دعوت انسان‌ها به پرستش خدای یگانه و دوری از طاغوت‌ها، شکوفایی و پرورش عقل و خرد آدمی، برقراری قسط و عدالت، مبارزه با ظلم و فساد، آزادی انسان و ترویج و گسترش فضایل اخلاقی.

بدیهی است که بشر بدون تعالیم پیامبران الهی، در دست‌یابی به این اهداف ناکام است و بهترین دلیل بر این مطلب، ملاحظه سرگذشت ملت‌هایی است که از تعالیم انبیا دوری چسته‌اند.

پاسخ تفصیلی

پاسخ‌گویی به این پرسش از دیر باز در متون کلامی مطرح بوده است و در کلام جدید و مباحث دین‌پژوهی هم، بخش زیادی از مباحث را به خود اختصاص داده و از نگاه برون دینی و درون دینی مورد بحث قرار گرفته است. ما در این‌جا به جهت اختصار این مسئله را از دو منظر به اجمال بررسی می‌کنیم.[۱]

الف) ضرورت ارسال رسل

انسان به گونه‌ای فطری در پی سعادت و کمال خویش است. از سوی دیگر ابزاری که برای شناخت در اختیار او قرار گرفته است، در پی ریزی برنامه‌ای همه جانبه، برای زندگی این جهانی نیز ناکارآمد است، تا چه رسد به این‌که بتواند زندگی آن جهانی او را سامان بخشد؛ لذا توجه به حکمت الهی، ما را به منبعی دیگر از معرفت، رهنمون می‌گرداند که منابع دینی از آن به «وحی» یاد کرده‌اند.

امام علی(ع) در بیان فلسفه بعثت بر این نکته توجه می‌دهد که بی وجود پیامبران مردم از سود و زیان خود آگاه نمی‌شوند و حق بندگی را به جای نمی‌آورند، پیامبران با آوردن شریعت و آگاه ساختن مردم از امر و نهی خدا، راه رستگاری و خوش‌بختی را به آنان نشان دادند و با اشاره به پاداش و عقوبت اخروی «مبشرین و منذرین»[۲] راه رسیدن به این مقصود را هموار ساختند.[۳]

شیخ الرئیس در کتاب شفا، درباره ضرورت ارسال پیامبران مطالبی دارد که خلاصه‌اش چنین است: انسان در زندگی با حیوانات تفاوت دارد و دارای زندگی اجتماعی است. هر کدام از انسان‌ها قسمتی از نیازهای زندگی را به عهده می‌گیرند و چون قهراً باید با هم زندگی کنند و دارای داد و ستد باشند، به قانون نیازمندند، قوانینی که مطابق با عدالت و تأمین کننده حقوق تمام انسان‌ها باشد. حال که انسان به قانون احتیاج دارد، اگر قانون‌گذار خود وی باشد دو اشکال پیش می‌آید:

1. انسان احاطه به تمام مصالح و مفاسد ندارد.
2. هر کس ممکن است در مقام قانون‌گذاری مصالح و منافع خود را در نظر بگیرد و طبعاً قانون را به دل خواه خود وضع کند؛ چرا که خودخواهی فطرتاً در انسان وجود دارد.

پس ضروری است، از طرف خداوند متعال که عالم؛ قادر و حکیم است، قانونی برای بشر تنظیم شود که در معاملات و داد و ستدها و زندگی وی عدالت اجتماعی را تأمین نماید. و از آن‌جا که خدای متعال موجودی  مجرد است و بالاتر از آن است که با انسان‌ها تماس و ارتباط داشته باشد، پس باید انسان کاملی که از عالم غیب مطلع و حقایق به او وحی می‌شود، واسطه بین انسان و خدا باشد و حقایق و قوانین واقعی را به بشر ابلاغ کند. طبیعی است که در قانون خداوند دو اشکال فوق نیست؛ زیرا که خداوند در این قانون حظ و بهره‌ای ندارد تا بگوییم به نفع خود، قانون وضع می‌کند، و هم‌چنین به تمام شئون عالم و مصالح و مفاسد احاطه کامل دارد.[۴]

این استدلال شیخ الرئیس، اگرچه بسیار متین و محکم است، اما شیخ در این‌جا فقط نظر به زندگی مادی انسان داشته، و ضرورت ارسال پیامبران را از این نگاه بیان کرده است. در حالی‌که نیاز بشر، بیش از این زندگی مادی است و برای هدف بالاتر و والاتر خلق شده است که همان رسیدن به کمال و سعادت اخروی است.

قرآن در این باره می‌فرماید: من جن و انس را نیافریدم جز برای این‌که عبادتم کنند. (و از این‌راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند).[۵]  پرستش خدا ارتباط با او است و ارتباط با خدای متعال سبب تکامل انسان است و تکامل انسان موجب سعادت ابدی است.

بنابراین نیاز انسان و جوامع بشری به پیامبران، برای این است که به دستورات و قوانینی که خداوند برای انسان‌ها وضع کرده، دست‌رسی پیدا کنند تا در پرتو آن هم در زندگی مادی و این جهانی از تضییع حقوق، ظلم، تجاوز و … نجات یابند و هم با تذکر پیامبران و ارائه راه‌های رسیدن به کمالات واقعی، به هدف خلقت نائل آیند.

 روایت امام صادق(ع) در پاسخ به پرسش‌گری که از امام پرسید، شما پیامبران و فرستادگان را از چه راه ثابت می‌کنید، به وضوح بر این مطلب دلالت دارد.[۶]

ممکن است کسی بگوید: انسان به وسیله عقل که خدا به او داده، می‌تواند نیک و بد را شناخته و راه را از بی‌راهه تشخیص دهد، بنابراین دیگر چه نیازی به پیامبران است؟

 در پاسخ باید گفت؛ اگرچه در آموزه‌های دینی عقل به عنوان حجت الهی قلمداد شده است،[۷] اما به تنهایی نمی‌تواند گره‌گشای مشکلات بشر باشد و انسان را به واقع‌بینی و نیکوکاری راهبری کند؛[۸] زیرا این همه صفات ناپسند و کارهای ناروا که در جامعه انسانی رخ می‌دهد، همه از کسانی است که عقل و قوه تمیز دارند، جز این‌که در اثر خودخواهی، هوسرانی و سودپرستی، عقل آنان مغلوب عواطف و تابع هوا و هوس گردیده، در نتیجه دچار گمراهی شده‌اند. پس خدای متعال باید از راه دیگر و با وسیله‌ای که هرگز محکوم هوا و هوس نمی‌شود، و هیچ‌گاه در رهبری خود اشتباه نمی‌کند، ما را به سوی سعادت، دعوت نماید. این راه جز راه نبوت نیست.[۹]

از دیدگاه ما زندگی بشر با مردن، پایان نمی‌پذیرد و زندگی آخرتی را در پس زندگی دنیایی دارد و رابطه بین دنیا و آخرت هم رابطه ظاهر و باطن است.[۱۰] و آخرت باطن همین دنیا است و در واقع اعمال و رفتارمان، بدن اخروی ما را شکل می‌دهند و بدون شک عقل بشر برای درک جزئیات آخرت و این‌که رفتار چه نوع تأثیری می‌تواند در زندگی اخروی داشته باشد، کافی نیست و این عدم کفایت نه تنها در حوزه اخلاق است که حوزهای دیگر را هم در برمی‌گیرد.

به عبارت دیگر، عقل اگرچه پیامبر درونی است و از منابع دین‌شناسی شمرده شده است، اما در حوزه اعتقادات، اخلاق و احکام فقهی با محدودیت‌هایی روبرو است؛[۱۱] لذا است که قرآن می‌فرماید: «پیامبر اکرم(ص) به شما چیزی را آموخت که شما نمی‌توانستید آنها را بدانید و به آن علم پیدا کنید».[۱۲]

ب) رسالت پیامبران الاهی[۱۳]

1. غفلت زدایی و بیدارگری

امام علی(ع) در این باره می‌فرماید: «هنگامی که اکثر مردم آن پیمانی را که پروردگار با آنها بسته بود، عوض کردند و از آن تخلف نمودند، خداوند برای این‌که به آنها تذکر دهد و آنها را بیدار کند، پیامبران را فرستاد.[۱۴]

از آن‌جا که انسان، موجودی مختار است و از عنصر انتخاب سود می‌برد، این گرایش فطری – بر خلاف غرایز طبیعی و حیوانی – به خودی خود شکوفا نمی‌شود و بسیار مورد غفلت قرار می‌گیرد؛ از این‌رو پیامبران همواره این پیمان فطری را به یاد انسان‌ها می‌آورند و از آنان می‌خواهند تا حق آن عهد و میثاق را به جای آورند و به ندای درونی خویش گوش بسپارند.

بنابراین، یکی از رسالت‌های پیامبران بیدارگری انسان‌ها است. پیامبران در کنار معارفی که به آدمیان می‌آموزند، در پاره‌ای از امور؛ مانند خداشناسی، تنها آنان را به فطرت و خودشان فرا می‌خوانند و جز یادآوری کار دیگری نمی‌کنند. بدین جهت است که قرآن پیامبران را گاه معلم و گاه مذکر می‌خواند و می‌فرماید: «ای رسول، تو خلق را (به حکمت‌های الهی) متذکر ساز که وظیفه پیامبری تو غیر از این نیست».[۱۵]

2. برقراری و گسترش عدالت

 از نگاه قرآن کریم یکی از اهداف انبیا برپایی قسط و عدالت است: «همانا ما پیامبران خود را با ادله و معجزات فرستادیم و بر ایشان کتاب و میزان عدل نازل کردیم تا مردم به راستی و عدالت برخیزند…». [۱۶]

البته لازم است در این‌جا متذکر گردیم که: انبیای الهی برای برپایی قسط و عدالت، به پند و اندرز بسنده نکردند، و به اقدامات عملی و تشکیل حکومت دست زده‌اند.

 امام خمینی(بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران) در این باره معتقد است:

«به حکم عقل و ضرورت ادیان، هدف بعثت و کار انبیاء تنها مسئ