پاورپوینت کامل آیا غیر از خداوند، کسی می‌تواند علم غیب داشته باشد؟ ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا غیر از خداوند، کسی می‌تواند علم غیب داشته باشد؟ ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا غیر از خداوند، کسی می‌تواند علم غیب داشته باشد؟ ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا غیر از خداوند، کسی می‌تواند علم غیب داشته باشد؟ ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

“غیب” به معنای پوشیده بودن چیزی از حواس و ادراک، و شهادت به معنای آشکار بودن است. یک چیز ممکن است برای کسی غیب و برای کس دیگری مشهود و ظاهر باشد. این امر وابسته به حدود وجودی آن شخص و احاط او بر عالم وجود است. اما با توجه به محدودیت احاط غیر خدا و احاط کامل خداوند بر همه چیز، این نتیجه حاصل می‌شود که علم غیب، مخصوص خداوند است و جز او کسی عالم به غیب نیست؛ زیرا فقط او احاط کامل به عالم وجود دارد، و چیزی خارج از محدوده وجودی او نیست و چیزی و کسی نمی‌تواند در چارچوب محدود خود، خود را از خداوند متعال مخفی دارد.

پس او عالم به عالم غیب و شهادت است و در حقیقت، همه چیز نسبت به او، در عالم شهادت قرار می‌گیرد و جز او کسی و چیزی بدین پایه نمی‌رسد. اما دیگران، بسته به ظرفیت وجودی و ادراکی‌شان، برخی امور برای‌شان مشهود است و برخی دیگر، از دیده و سایر قوای ادراکی آنها، پوشیده است و نسبت به آنها یا اصلا آگاهی ندارند و یا در سطح بسیار پایینی مطلع‌اند.

البته تخصیص علم غیب به خداوند مانع از آن نمی‌شود که برخی اشخاص، به تعلیم الاهی و بر اساس شایستگی‌های نفسانی که از خود ابراز می‌دارند، به اسرار و علوم و امور غیبی آگاهی یابند و نادیدنی‌ها را دیده، و ناشنیدنی‌ها را بشنوند. این موهبتی است که خداوند به افراد برگزیده؛ مانند پیامبران و اولیا عنایت می‌نماید؛ لذا می‌بینیم که انبیا خبر از وحی می‌دهند که خود امری غیبی است، یا از امور غیبی خبر می‌دهند، یا حوادث آینده را پیش‌گویی می‌نمایند و دقیقا مطابق همان گفته‌ها، حوادثی رخ می‌دهد و … .

با توجه به مطالب گفته شده، می‌توان تناقض ظاهری بین آیات و روایاتی که علم غیب را مخصوص خداوند می‌دانند، و آیات و روایاتی که انبیا و ائمه و اولیا را نیز عالم به غیب می‌دانند، با توضیحات زیر حل نمود:

1. اختصاص علم غیب به خداوند، به صورت ذاتی و استقلالی است و این با علم به غیب داشتن به صورت تبعی و با لطف و عنایت پروردگار و تعلیم او، منافاتی ندارد.
2. علم غیب به صورت تفصیلی را فقط خداوند می‌داند و دیگران به صورت اجمالی نسبت به آن آگاهی دارند و آگاهی از جزئیات آنها مخصوص خداوند است.
3. خداوند، بالفعل از هم اسرار غیبی آگاه است و دیگران ممکن است بالفعل، بسیاری از اسرار غیبی را ندانند، و تنها در صورتی که خداوند اراده نماید، یا خودشان اراده کنند و اذن و رضای پروردگار همراه باشد، از علوم غیبی مطلع گردند.

اما آی ۳۴ سور مبارک لقمان می‌فرماید: “در حقیقت، خدا است که علم به قیامت دارد، باران می‌فرستد، و به آنچه در رحم مادران است آگاهی دارد و کسی نمی‌داند فردا چه چیزی به دست می‌آورد، و در کدامین سرزمین می‌میرد”.

در مورد این آی کریمه، دو تفسیر وجود دارد:

1. موارد پنج‌گان مذکور در آی فوق، جزو امور غیبی‌اند و جز خداوند و کسانی که خداوند آنان‌را آگاه به امور غیبی کرده باشد، کسی نسبت به این امور آگاهی ندارد. منظور از فرستادن باران، فقط بارش آن نیست که توسط متخصصان هواشناسی یا دیگران، قابل پیش‌بینی باشد، بلکه این‌که دقیقاً کی و کجا و چه مقدار نازل می‌شود منظور است، و این علم فقط در اختیار خداوند است و دیگران با حدس و گمان ممکن است تا حدی از آن آگاه باشند. چنانچه منظور از آگاهی از “جنین در رحم”، فقط جنسیت آن نیست که توسط دستگاه‌هایی قابل تشخیص باشد، بلکه منظور هم امور مربوط به جنین؛ مانند جنسیت، سلامت، خصوصیات جسمی و روحی و حتی استعدادهای او و سعادت و شقاوت و آیند او است. بدیهی است که چنین آگاهی، مخصوص خداست. و اگر در روایات، پاره‏‌اى از این آگاهی‌ها برای ائمه(ع) اثبات گشته، از آن جهت است که آگاهی به صورت علم اجمالى – آن هم از طریق تعلیم الاهى – هیچ منافاتى با اختصاص علم تفصیلى آنها به ذات پاک خداوند ندارد. و همین علم اجمالی نیز ذاتى و استقلالى نیست، بلکه جنب عرضى و تعلیمى داشته و از طریق تعلیم الاهى است به مقدارى که خدا می‌خواهد و صلاح می‌داند.
2. اما تفسیر دیگر این است که در این آیه، فقط علم به تاریخ قیامت از امور غیبی است و خداوند نیز فقط آن‌را مخصوص خود می‌داند و در فرازهای دیگر آیه، سخن و شیوه بیان عوض شده و تنها اعلام می‌دارد که خداوند باران می‌فرستد و از آنچه در رحم مادران است آگاهی دارد، بدون آن‌که این علم را مخصوص خود بداند. بنابراین، اگر اکنون یا در آینده، بتوان با پیش‌رفت‌های علمی، دقیقاً از میزان بارندگی و زمان آن و از وضعیت جنین و خصوصیات آن، آگاهی پیدا نمود، تناقضی با منظور آیه نخواهد داشت. هم‌چنین در فرازهای چهارم و پنجم آیه، تکی سخن بر عدم اطلاع افراد از سرنوشت و مکان مرگ شان است. این عدم آگاهی، مطابق قانون طبیعت است که هیچ‌کس ذاتاً از غیب و حوادث آینده مطلع نیست، ولی این امر مانع از آن نمی‌شود که خداوند برخی افراد را نسبت به حوادث آینده یا زمان و مکان مرگ‌شان آگاه سازد.

پاسخ تفصیلی

این پرسش در سه محور پاسخ داده می‌شود:

1. علم غیب چیست؟

“غیب” به معنای پوشیده بودن چیزی از حواس و ادراک است. ارباب لغت گفته‌اند: “الغیب: کل ما غاب عنک”؛ یعنی هر آنچه از تو غایب و مخفی است، غیب نامیده می‌شود؛[۱] لذا عرب هنگامی که خورشید غروب می‌کند می‌گوید: “غابت الشمس”؛ یعنی خورشید غایب شد و از دیده‌ها مخفی گردید.[۲]

اما منظور از غیب در مقابل شهادت که از اصطلاحات قرآنی و کلامی است، عبارت است از امری که فراتر از ماده و خارج از عالم محسوسات باشد و با حواس عادّی و مادّی قابل درک و حسّ نباشد، بلکه ادراک و احساس و شهود آن محتاج ابزار و ادوات دیگری است.

برخی از مفسران می‌گوید: غیب و شهادت دو معنای نسبی هستند؛ یعنی یک شیء واحد ممکن است نسبت به چیزی غیب و نسبت به چیز دیگری شهادت باشد. این بدان سبب است که موجودات، خالی از حدود نیستند و از حدود خود جدا و منفک نمی‌گردند. بنابراین، هر چیزی که داخل در حدود و احاط چیز دیگری باشد، برای او شهادت است؛ چون مشهود ادراک آن است، و اگر خارج از حدّ او باشد، برای او غیب خواهد بود؛ زیرا مشهود ادراک او نیست”.[۳]

2. عالم به غیب کیست؟

نتیجه‌ای که از تحلیل مذکور در مورد غیب به دست می‌آید، این است که علم غیب به صورت تمام و کمال در اختیار خداوند متعال است؛ زیرا او احاط همه جانبه بر تمامی عالم دارد و محیط بر عالم است، و چیزی خارج از محدود وجودی او نیست و چیزی نمی‌تواند در چهار چوب محدود خود، خود را از خداوند مخفی دارد. این معنا در آیات بسیاری از قرآن کریم به گونه‌های مختلف مورد تأکید قرار گرفته است؛ مانند:

“خداوند دانای غیب و شهود و کبیر و متعال است”.[۴]

“بگو ]ای پیامبر[: غیبت مخصوص خدا است”.[۵]

“بگو: هیچ‌کس در آسمان‌ها و زمین، جز خداوند، غیب را نمی‌داند”.[۶]

معنای ابتدایی که از این آیات به نظر می‌آید، این است جز خداوند کسی عالم به غیب نیست، اما در مقابل اینها آیات دیگری هستند که نشان می‌دهد اولیای الاهی نیز اجمالاً از غیب آگاهی دارند؛ مانند:

“چنان نبود که خداوند شما را از غیب آگاه کند، ولی خدا از میان رسولان خود هر کس را بخواهد برمی‌گزیند”.[۷]

“عالم به غیبت او است و هیچ‌کس را بر اسرار غیبش آگاه نمی‌سازد، مگر رسولانی که آنها را برگزیده است”.[۸]

در موررد معجزات حضرت عیسی(ع) آمده است:

“من شما را از آنچه می‌خورید، یا در خانه‌های خود نگه‌داری می‌کنید، خبر می‌دهم”.[۹]

گذشته از آیات، روایات زیادی داریم که نشان می‌دهد، پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) اجمالاً از غیب آگاهی داشتند. آگاهی ایشان به غیب حداقل به دو شکل بوده است:

شکل اول، خبر دادن پیامبر(ص) از وحی و نزول آن است که این خود نوعی اخبار غیبی است که در اختیار ایشان قرار می‌گیرد.

شکل دوم، خبر دادن آنان از آینده و پیش‌گویی‌های دقیق ایشان است؛ مانند خبر دادن پیامبر(ص) از ماجرای جنگ موته و شهادت حضرت جعفر و بعضی دیگر از فرماندهان اسلام که در همان لحظ وقوع، پیامبر(ص) در مدینه، مسلمانان را آگاه کردند.[۱۰] در روایات بسیاری به آگاهی داشتن معصومان به علم غیب اشاره شده است[۱۱] که می‌توان در مورد آنها ادعای تواتر نمود.[۱۲]

اما در مورد چگونگی جمع بین این اخبار و آیات دست دوم با آیات دست اول، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. اختصاص علم غیب به خداوند، علم ذاتی و استقلالی است. بنابراین، غیر او مستقلا هیچ‌گونه آگاهی از غیب ندارند، بلکه تنها با لطف و عنایت او است که دیگران به علم غیب آگاه می‌شوند و آگاهی دیگران، تبعی است.
2. علوم غیبی را به صورت تفصیلی، فقط خداوند می‌داند و غیر خداوند نیز اجمالاً از علم غیب آگاه می‌شوند؛ یعنی آگاهی از جزئیات آن امور، مخصوص خدا است.
3. خداوند، بالفعل از هم اسرار غیب آگاه است، اما انبیا و ائمه(ع) و برخی اولیا ممکن است بالفعل، بسیاری از اسرار غیبی را ندانند، ولی هنگامی که خدا اراده کند آگاه می‌شوند و یا هنگامی که خودشان اراده کنند با اذن و رضای پروردگار از علوم غیبی مطلع می‌گردند.

در تأیید این مطلب روایاتی وجود دارد؛ از جمله در حدیثی از امام صادق(ع) می‌خوانیم: “هنگامی که امام اراده می‌کند چیزی را بداند، خدا به او تعلیم می‌دهد”.[۱۳]

علاوه بر اینها، در قرآن کریم آیاتی وجود دارد که بیانگر نوعی معرفت خاص است که از طریق تهذیب نفس و عمل به شریعت و سیر و سلوک به سوی حق و با توجه به عالم قدس به دست می آید؛ مانند: “ای کسانی که ایمان آوردید اگر تقوای الاهی پیشه کنید، خداوند برای شما فرقان (قدرت شناخت حق از باطل) قرارخواهد داد”.[۱۴]

حضرت علی(ع) نیز هنگام تلاوت این آیه: “مردانی که تجارت و کسب، آنان را از یاد خدا باز نمی‌دارد”[۱۵]، اظهار داشت: “خداوند سبحان، یاد خود را روشنی دل‌ها گردانید، تا گوش، پس از سنگینی شنوا گردد و چشم، پس از نابینایی بینا شود، و دل‌ها پس از ستیز آرام گردند. همواره در پاره‌ای از زمان و روزگاری که پیامبری نبوده، خدای را بندگانی است که با آنها از راه فکرشان، راز گوید و از طریق عقل‌شان سخن گوید”.[۱۶]

3. آی ۳۴ سور لقمان

خداوند در این آیه می‌فرماید:

“در حقیقت، خدا است که علم به قیامت نزد او است، و باران را می‌فرستد و آنچه را که در رحم‌ها است، می‌داند، و کسی نمی‌داند فردا چه به دست می‌آورد، و کسی نمی‌داند در کدام سرزمین می‌میرد؛ در حقیقت خدا است که دانای آگاه است”.[۱۷]

برای این آیه دو تفسیر وجود دارد:

الف) در این آیه – به تناسب بحثی که پیرامون رستاخیز، در آی قبل از آن ذکر شده است- سخن از علومی به میان آمده که مخصوص خدای متعال است و در اصطلاح به آنها “علوم غیبی” می‌گوییم، و در این آیه به ۵ مورد اشاره شده است:

1. آگاهی به زمان برپایی قیامت: این مسئله را بارها مشرکان از پیامبر پرسیده‌اند: “روز قیامت کی خواهد بود”؟[۱۸] قرآن در پاسخ می‌فرماید: “هیچ‌کس جز خداوند از آن لحظه آگاه نیست و خداوند آگاهی به آن‌را از همه مخفی داشته است: قیامت خواهد آمد، ولی آن‌را پنهان می‌سازم”.[۱۹]
2. زمان نزول باران: این‌که دقیقاً کی و کجا و چه مقدار نازل می‌شود، این علم در اختیار خداوند است و دیگران تنها با حدس و گمان ممکن است از آن اطلاع داشته باشند.
3. آنچه در رحم مادران است: یعنی نوع و خصوصیات ظاهری و باطنی و رفتاری جنین؛ بنابراین، ممکن است وسایلی در اختیار بشر باشد و یا قرار گیرد که به طور قطع از جنسیت جنین آگاه شوند، ولی اطلاع از خصوصیات جسمی و روحی، استعدادهای درونی، ذوق علمی و فلسفی و ادبی و هزاران ویژگی خاص او جز برای خدا امکان پذیر نیست.[۲۰] هم‌چ
   
    اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.
     راهنمای خرید:

   • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
   • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
   • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.