پاورپوینت کامل با توجه به این‌که قرآن کتابى مبین و روشن‌گر هر چیزی است، شرایط فهم آیات آن چیست؟ ۹۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل با توجه به این‌که قرآن کتابى مبین و روشن‌گر هر چیزی است، شرایط فهم آیات آن چیست؟ ۹۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل با توجه به این‌که قرآن کتابى مبین و روشن‌گر هر چیزی است، شرایط فهم آیات آن چیست؟ ۹۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل با توجه به این‌که قرآن کتابى مبین و روشن‌گر هر چیزی است، شرایط فهم آیات آن چیست؟ ۹۰ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

قرآن معجز جاودان پیامبر اسلام(ص) است که از این حیث نیز خارق العاده و غیر طبیعى است، و قابل مقایسه با کتب معمولى نیست؛ یعنى اگرچه قرآن خود مبین و مُبَین سایر امور است و در قالب الفاظ و عباراتى ساده، رسا، موزون، با فصاحت و بلاغت عالى است، اما بیانگر معارف و حقایقى است که فراتر از درک عادى و حسى و طبیعى بشر است. گر چه الفاظ و عبارات آن ساده و قابل فهم و موسیقى آن جذاب و گیرا است، اما ادراک کُنه معارف آن و استخراج احکام فقهى آن ثقیل و سنگین است. پس علی‌رغم مبین و تبیان بودن، عالم و عامل شدن به آن نیازمند فهم و ادراک است.

ظاهر قرآن براى همگان قابل فهم است؛ زیرا – براى آشناى به فرهنگ و زبان عرب این امر کاملاً محسوس و ملموس است که – از کلمات و عبارات غامض و پیچیده و نامأنوس عرب استفاده نکرده است و از لهجه‏ها و پیچ و خم آنها به دور است، بلکه با هر لهجه‏اى، مفهوم است و معنا دارد.

به علاوه از اصطلاحات و پیچیدگی‌های علوم نیز مبرا است، پس مراجعه به آن نیازمند تخصص در علم و فن خاصی نیست. لکن کسی که به دنبال فهم ظاهر قرآن است، باید آیات مطلق و مقید، عام و خاص، ناسخ و منسوخ، محکم و متشابه و ظاهر و باطن و … آن‌را بشناسد و آن آیات را در کنار هم قرار دهد، تا مطلب کاملا روشن ‏شود و هیچ ابهام و تردیدى در معناى آیات باقى نماند؛ از این‌رو است که قرآن نیازمند مفسّر و مبینى؛ مانند رسول اللَّه(ص) و ائم معصومین‏(ع) گردیده است. همین امر سبب شده تا در اثر فاصله از زمان معصوم(ع)، علمای متبحر به جمع آورى روایات تفسیرى و شرح و بسط و جمع‌بندى آنها در کنار آیات قرآن همّت گماردند، تا این خوان گسترد الاهی همیشه براى همگان قابل بهره بردارى و عمل بماند.

قرآن علاوه بر معانی ظاهری، معانى متعدد باطنی نیز دارد، ولى باید به این نکته نیز توجه داشته باشیم که پى بردن به جمیع بطون آیات جز براى پیامبر و امام معصوم ممکن نیست.

 بر این اساس می‌توان گفت که فهم قرآن دو گونه شرایط را طالب است:

الف) ابزار ظاهرى: مثل آشنایى به زبان عرب و ظرافت‏ها و معانى آن؛ و تاریخ اسلام و گردآورى شأن نزول‏ها و احادیث تفسیرى؛ و شناخت عام و خاص، مطبق و مقید، ناسخ و منسوخ آن.

ب) ابزار معنوى: خلوص و طهارت روح و بصیرت باطن که با تقواى الهى حاصل می‌شوند؛ پس نبود موانع جهالت و غفلت از یک‌سو؛ و نبود خبث درون و زنگار قلب و کوردلى از سویى دگر؛ و زدودن عوامل اینها یعنى استکبار و غرور و خودمحورى، نیز شرط تحقق فهم و ادراک قرآن است.

پاسخ تفصیلی

یکى از ضروریات دین اسلام، خاتمیت پیامبر اکرم(ص) و جهانى و جاودانى بودن شریعت ایشان است، بالتبع قرآن کریم نیز معجز جاویدان رسول اللَّه(ص) است که تا روز قیامت با انسان‏ها همراه است و آنها را با معارف و احکام خود، بشارت و انذار داده و حجت را بر همه تمام می‌کند.[۱]

از این‌رو پس از بعثت رسول اللَّه(ص) و نزول قرآن، راه بهانه جویى و فرار از تکلیف بر همه بسته شد و کسى نمی‌تواند ادعا کند که من هیچ راهى به هادیان الهی نداشتم، پس هیچ‌کس بر عدم پذیرش اسلام معذور نخواهد بود.

این معجز الاهى از یک‌سو خود را “نور”[۲]، “مبین”[۳]، “تبیان”[۴]، “برهان” معرفى می‌نماید و تأکید می‌کند که میسور و قابل فهم و پندگیرى و تأثیرگذارى[۵] است، و از سوى دیگر مکرر مخاطبان خود را به تدبّر و تعمق در قرآن دعوت و ترک آن‌را مذمت می‌نماید.[۶] و آیات قرآن را به محکم و متشابه تقسم می‌کند. پس باید دید چگونه می‌توان بین این دو دسته از آیات جمع نمود.

قرآن کریم “نور” است؛ چون از جانب نور آسمان‏ها و زمین[۷] نازل شده است. پس روشن و روشن‌گر غیر خود است، پس مبین؛ یعنى آشکار است و در برابر دید و منظر همگان است. و تبیان؛ یعنى آشکار و ظاهرکننده غیر خود است. دقیقاً به همین جهت برهان است؛ زیرا علاوه بر روشنى و روشن‌گرى، هرگونه شک و شبهه را زدوده و بهانه و حجت را از دست هر بهانه‏جویی می‌ستاند؛ زیرا به مُراجِع خود علم یقینى با براهین قاطع و بیانى رسا و قانع کننده که مطابق فطرت او است،[۸] ارائه می‌کند.

فهم عمومی قرآن

 ظاهر قرآن براى همگان قابل فهم است؛ زیرا – براى آشنایى به فرهنگ و زبان عرب این امر کاملاً محسوس و ملموس است که – از کلمات و عبارات غامض و پیچیده و نامأنوس عرب استفاده نکرده و از لهجه‏ها و پیچ و خم آنها به دور است، بلکه با هر لهجه‏اى، مفهوم است و معنا دارد.

به علاوه از اصطلاحات و پیچیدگی‌های علوم نیز مبرا است، پس مراجعه به آن نیازمند تخصص در علم و فن خاصی نیست.

قرآن هدایت‌گر انسانِ عصر بعثت تا کنون و از حال تا قیامت است. به سوى قل انسانیت و نهایت سعادت او. هدایت به سوى معارف حقه و اعمال صالحه‏اى که روح او را تعالى و تکامل بخشد و از حضیضِ ذلتِ تن و دنیاى پست برهاند و به ملکوت آسمان‏ها سیر دهد. معارف و اعمال صالحه‏اى که براى انسانِ غرقِ در شهوات و امیال حیوانى و زندگى محدود دنیا، عجیب و غریب و نا مأنوس می‌‏نماید. معارفى که او را به تعدیل غرایز و امیال کشانیده و به ریاضت‏هایى مناسب با روحش او را دعوت می‌کند. امرى که لازم آن دست کشیدن از بسیارى از تعصبات کور و ترک افراط در شهوت رانی‌‏ها است.

اما این امر دقیقاً همان تلاشى است که عنوان “جهاد اکبر” به خود گرفته و کثیرى از انسان‏ها را به شکست در مصاف هوا و هوس کشانیده و این سبب روی‌گردانى آنها از نور و تبیان شده است!

فهم خاص از قرآن

اگر چه قرآن از اصطلاحات پیچید علمى و کلامى عرب مبرا است، و همین امر آن‌را جاودانه و قابل فهم براى همگان در تمامى اعصار و امصار کرده است، اما محتوایى فرا حسى و فرا طبیعى دارد و این محتوا را در قالب لفظى که براى محسوسات جعل شده‏اند، به انحای مختلف؛ مانند تمثیل، قطعات تاریخ، محاوره و جدال احسن یا موعظه و پند و اندرز، انذار و تبشیر و یا برهان و محاجّه علمى و به صورت پراکنده در کل آیاتش بیان نموده است.

به تعبیر دیگر، قرآن به زبان عربی، به طور جامع و کامل برای هدایت انسان‌ها نازل شده است. برای دست‌یابی به این هدف چاره‌ای از شمول قرآن نسبت به آیات عام و خاص، مطلق و مقید، ناسخ و منسوخ، محکم و متشابه و ظاهر و باطن … نیست؛ مثلا براى محکم کردن نیروى ایمان و پیمودن راه هدایت و بشارت، گاهى چاره‏اى جز برنامه‏هاى کوتاه مدت و موقت که بعدا جاى خود را به برنام نهایى و ثابت می‌دهد نیست.

بر این اساس؛ برای فهم قرآن، علاوه بر آشنایى به زبان عرب(لغت، صرف، نحو، معانی و بیان و  ظرافت‏ها و معانى آن)، تاریخ اسلام و گردآورى شأن نزول‏ها و احادیث تفسیرى و شناخت عام و خاص، مطلق و مقید، ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه و … نیز لازم است.

بنابراین، برای فهم قرآن باید آیات مطلق و مقید، عام و خاص، ناسخ و منسوخ، محکم و متشابه و ظاهر و باطن[۹] … را نیز شناخت و آن آیات را در کنار هم قرار داد تا مطلب کاملا روشن ‏شود و هیچ ابهام و تردیدى در معناى آیات باقى نماند.

از این‌رو است که قرآن نیازمند مفسّر و مبینى؛ مانند رسول اللَّه(ص) و ائم معصومین‏(ع) گردیده است. همین امر سبب شد تا در اثر فاصله از زمان معصوم(ع)، علمای متبحر به جمع آورى روایات تفسیرى و شرح و بسط و جمع‌بندى آنها در کنار آیات قرآن همّت گماردند، تا این خوان گسترد الاهی همیشه براى همگان قابل بهره‌بردارى و عمل بماند.

مفسّران و مبینان اولی قرآن، خود آیات قرآن[۱۰] و بعد – به تصریح آیات قرآن – نبى اکرم(ص) و به تبع ایشان ائمه‏(ع) هستند.

امام على(ع) می‌فرماید: “این کتاب خدا است که به واسط آن بصیرت می‌یابید، به زبان می‌آیید و شنوا می‌گردید. بعضى از آن بعضى دیگر را معنا می‌کند و گویا می‌نماید. و برخى از آن بر برخى دیگر شهادت می‌دهند”.[۱۱] سیر خود ائمه‏(ع) نیز چنین بود که با کنار هم چیدن آیات، حکمى را استفاده کرده و براى مخاطبان خود توضیح می‌‏دادند.[۱۲]

از سوى دیگر، قرآن می‌فرماید: «به جایگاه‏هاى نجوم قسم نمی‌‏خورم که این اگر بدانید قسمى بزرگ است که همانا این قرآنى کریم است در کتابى پنهان که آن‌را جز مطهران مس نمی‌‏کنند».^[۱۳]

پس آنان که مطهرند و بر علم قرآن احاط کامل دارند کسانى جز اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) نیستند.

قرآن در مواضعى دیگر نیز پیامبر(ص) را مبین آیات معرفى نموده و مردم را به اطاعت و انقیاد از ایشان، امر نموده است.[۱۴]

آیات محکم و متشابه ‏

قرآن می‌‏فرماید: “او کسى است که این کتاب را بر تو نازل کرد که بخشى از آن آیات محکم(صریح و روشن) است که اساس و شالود این کتاب است، (و آیات پیچید دیگر را تفسیر می‌‏کند) و بخشى از آن متشابه است”.[۱۵]

آیاتى که به دلیل بالا بودن سطح مطلب یا جهات دیگر، در آغاز پیچیده به نظر می‌رسد، این آیات متشابه محکى است براى آزمایش افراد که عالمان راستین و فتنه‏گران لجوج را از هم جدا می‌‏سازد؛ لذا به دنبال آن می‌فرماید: “اما کسانى که در قلوبشان انحراف است از متشابهات پیروی می‌کنند، تا فتنه‏انگیزى کنند و تفسیر (نادرستى بر طبق امیال خود) براى آن می‌طلبند (تا مردم را گمراه سازند)، در حالی‌که تفسیر آن‌را جز خدا و راسخان در علم نمی‌دانند”.[۱۶]

سپس می‌‏افزاید: “آنها هستند که بر اثر درک صحیح معناى محکمات و متشابهات می‌گویند ما به هم آنها ایمان آورده‌‏ایم (چرا که) همه از سوى پروردگار ما است”.[۱۷] (آرى) جز صاحبان فکر و خردمندان متذکر نمی‌‏شوند”.[۱۸]                     

توضیح این‌که، آیات قرآن دو دسته‌اند مفهوم قسمتى از آیات آن‌چنان روشن است که جاى هیچ‌گونه انکار و توجیه و سوء استفاده در آن نیست، و آنها را “محکمات” گویند و قسمتى به دلیل بالا بودن سطح مطلب یا گفت‌وگو در بار عوالمى که از دسترس ما بیرون است؛ مانند عالم غیب، و جهان رستاخیز و صفات خدا، چنان هستند که معناى نهایى و اسرار و کنه حقیقت آنها نیاز به سرمای خاص علمى دارد که آنها را متشابهات گویند.

هم آیات اعم از محکم و متشابه در پرتو علم و دانش راسخان در علم قابل فهم‌اند.

نکته دیگرى که در ذکر متشابه در قرآن وجود دارد و اخبار اهل‌بیت(ع) آن‌را تایید می‌‏کند، این است که وجود این‌گونه آیات در قرآن، نیاز شدید مردم را به پیشوایان الاهى و پیامبر(ص) و اوصیاى او روشن می‌سازد و سبب می‌شود که مردم به حکم نیاز علمى به سراغ آنها بروند و رهبرى آنها را عملا به رسمیت بشناسند و از علوم دیگر و راهنمایی‌هاى مختلف آنان نیز استفاده کنند. این درست به آن می‌ماند که در پاره‏اى از کتب درسى، شرح بعضى از مسائل به عهد معلم و استاد گذارده می‌شود، تا شاگردان، رابط خود را با استاد قطع نکنند و بر اثر این نیاز، در همه چیز از افکار او الهام بگیرند. در واقع قرآن، مصداق وصیت معروف پیامبر(ص) است که فرمود: “دو چیز گرانمایه را در میان شما به یادگار می‌گذارم: کتاب خدا و خاندانم و این دو هرگز از هم جدا نمی‌‏شوند تا در قیامت در کنار کوثر به من برسند”.[۱۹]

“راسخون در علم” چه کسانى هستند؟

در قرآن مجید در دو مورد، این تعبیر به کار رفته است. یکى در آل عمران آی ۷ و دیگرى در سور نساء آی ۱۶۲ آن‌جا که می‌فرماید:

 “دانشمندان و راسخان در علم از اهل کتاب، به آنچه بر تو نازل شده و آنچه پیش از تو نازل گردیده است، ایمان می‌آورند”.[۲۰]

همان طور که از معناى لغوى این کلمه استفاده می‌‏شود، منظور از آن، کسانى هستند که در علم و دانش، ثابت قدم و صاحب‏نظرند.

البته مفهوم این کلمه یک مفهوم وسیع است که هم دانشمندان و متفکران را در بر می‌گیرد، ولى در میان آنها افراد ممتازى هستند که درخشندگى خاصى دارند و طبعا در درج اوّل، در میان مصادیق این کلمه قرار گرفته‏اند و هنگامى که این تعبیر ذکر می‌شود، قبل از همه نظرها متوجه آنان می‌شود.

اگر مشاهده می‌‏کنیم در روایات متعددى “راسخون فى العلم” به پیامبر گرامى اسلام(ص) و ائمه(ع) تفسیر شده، روى همین نظر است که می‌گوییم آیات و کلمات قرآن مفاهیم وسیعى دارد که در میان مصادیق آن افراد نمونه و فوق العاده‏اى دیده می‌شود که گاهى در تفسیر آنها تنها از آنان نام می‌برند.

در همین راستا از امام باقر یا امام صادق(ع) نقل شده است: “پیامبر خدا بزرگ‏ترین راسخان در علم بود و تمام آنچه را خداوند بر او نازل کرده بود از تأویل و تنزیل قرآن می‌دانست، خداوند هرگز چیزى بر او نازل نکرد که تأویل آن‌را به او تعلیم نکند و او و اوصیاى وى همه اینها را می‌‏دانستند”.[۲۱]

روایات فراوانی در کتب حدیث در این زمینه آمده است که نویسندگان تفسیر “نور الثقلین” و تفسیر “برهان” در ذیل این آیه آنها را جمع‏آورى نموده‏اند و همان‌طور که اشاره شد تفسیر “راسخون فى العلم” به پیامبر(ص) و ائم هدى(ع) منافاتى با وسعت مفهوم این تعبیر ندارد؛ لذا از ابن عباس نقل شده است که می‌‏گفت: من هم از راسخان در علم هستم.

هر کس به انداز وسعت دانشش از اسرار و تأویل آیات قرآن، آگاه می‌گردد و آنان که علمشان از علم بی‌پایان پروردگار سرچشمه می‌گیرد، طبعا به هم اسرار و تأویل قرآن آشنا هستند، در حالی‌که دیگران تنها قسمتى از این اسرار را می‌‏دانند. از این جهت است که خود پیامبر(ص) نیز تا روز قیامت “عترت” و “قرآن” را “عدل” یکدیگر قرار دادند که هیچ‌یک از هم جدا نمی‌شوند و تمسک به یکى، ما را از تمسک به دیگرى بی‌نیاز نمی‌کند.[۲۲] پس ما علاوه بر مراجعه و فهم قرآن، نیازمند مراجعه و فهم سنت نیز می‌باشیم.

از این‌رو باید دید لوازم و وسایل مورد نیاز در این راستا و بر عکس موانع این راه کدام‌اند. بر اساس آنچه گفته شد در یک جمع‌بندی می‌توان گفت که مراجعه به قرآن و روایات به دو گونه ابزار و توشه نیازمند است:

الف) صفاى روح و طهارت باطن و داشتن روحیه حقیقت‌جویى و حقیقت‏طلبى، تا بتوان با تطهیر نسبى به مطهران رسید و آنها را مس نمود؛ زیرا تنها خاشعان‏اند که با آیات قرآن متذکر می‌شوند.[۲۳]

در مقابل باید روحیه استکبار و ستیزه‌جویى و غرور و خودمحورى و تعصبات کور را کنار نهاد و متواضعانه و با خوف و خشیت، در مقابل منبع وحى و مفسّر اصیل آن زانو زد؛ زیرا ستیزه‌جویى و استکبار همان‌گونه که انسان را از خدا محجوب می‌‏کند،[۲۴] دل را میرانده[۲۵] و از فهم قرآن نیز مانع می‌‏شود و چشم بصیرت را سلب می‌‏نماید.[۲۶]

ب) لوازم ظاهرى مراجعه به قرآن و فهم آن:

1. آشنایى به زبان عربى و صحیح خوانى آن، و نیز آشنایى با ترجمه مفردات و ترکیبات آن از طریق تحصیل ادبیات عرب(صرف، نحو، معانى، بیان، بدیع و لغت).
2. آشنایى با تاریخ اسلام و شأن نزول‏ها و نیز آشنایى با علوم قرآن مثل آیات عام و خاص، مطلق و مقید، ناسخ و منسوخ، آیات مکى و مدنى و… .
3. استعاذه به خداوند از شر شیطان و وساوس آن و نیز دسایس نفس اماره.[۲۷]
4. شروع با نام خدا و استمداد از رحمت واسع او و رحمانیت خاص آن ذات اقدس.
5. چینش آیات مربوط به یک موضوع کنار هم و نیز مراجعه به روایات تفسیرى مرتبط با آن آیات؛ زیرا قرآن داراى تأویل و بطونى است که جز معصومین(‏ع) از آن آگاه نیستند و بعضى از آیاتش بعضى دیگر را تفسیر می‌‏کنند.[۲۸]
6. کنار نهادن عقاید شخصى و آراء قبلى، براى یافتن مراد خود قرآن، در پرتو قرآن و سنت قطعى، تا این‌که به تحمیل بر قرآن و تفسیر به رأى کشیده نشود. پس اگر نظر قرآن را خلاف عقیده خلاف واقع سابق خود یافت، به قرآن روى آورده و دست از رأى خود بکشد، مبادا آیات را بر طبق آراء خود و فرق خود توجیه کند! که در این صورت پیرو هوا و هوس خویش است نه پیرو قرآن!
7. فراحسى و فراطبیعى به معارف قرآن بنگرد، تا دچار تجسیم و تشبیه نشود؛ پس باید متشابهات قرآن در پرتو محکمات آن و روایات قطعیه تفسیر شوند و از آراء باطله اجتناب نمود.
8. اطلاع از شبهات و نیازهاى زم
   
    اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.
     راهنمای خرید:

   • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
   • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
   • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.