پاورپوینت کامل منظور امام باقر(ع) از این حدیث چیست که فرمود: «موضوعی است که شیعیان، آن‌را با زبانشان می‏جوند(به سادگی بر زبان می‌آورند)، ولی توان درک کنه و واقعیت آن‌را ندارند»؟ ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منظور امام باقر(ع) از این حدیث چیست که فرمود: «موضوعی است که شیعیان، آن‌را با زبانشان می‏جوند(به سادگی بر زبان می‌آورند)، ولی توان درک کنه و واقعیت آن‌را ندارند»؟ ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منظور امام باقر(ع) از این حدیث چیست که فرمود: «موضوعی است که شیعیان، آن‌را با زبانشان می‏جوند(به سادگی بر زبان می‌آورند)، ولی توان درک کنه و واقعیت آن‌را ندارند»؟ ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منظور امام باقر(ع) از این حدیث چیست که فرمود: «موضوعی است که شیعیان، آن‌را با زبانشان می‏جوند(به سادگی بر زبان می‌آورند)، ولی توان درک کنه و واقعیت آن‌را ندارند»؟ ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

روایات متعددی بیانگر آن هستند که درک کامل جایگاه و نیز برخی سخنان ائمه(ع) بسیار دشوار بوده و هر کسی توانایی فهم عمق آنها را ندارد که از این‌گونه روایات با تعابیری، مانند «صَعْبٌ مُسْتَصْعَب‏» یاد می‌شود.

در همین راستا، امام باقر(ع) فرمود: «حدیثی است که شیعیان آن‌را تنها با زبان می‌جوند، ولی کنه آن‌را نمی‌فهمند(به درک کاملی از آن نمی‌رسند) و این همان سخن علی ‌بن ‌ابی‌طالب(ع) است که فرمود: درک واقعیت وجودی ما سخت و بسیار دشوار است که تنها برای فرشتگان مقرب و پیامبران مرسل و بندگان مؤمنی که خداوند ایمان قلبی‌شان را آزموده قابل درک است! بر اساس این سخن امام علی(ع) حتی فرشتگانی که مقرب نیستند و پیامبران که مرسل نیستند و برخی از مؤمنانی که قلب آنها امتحان نشده است، نمی‌توانند به درک کاملی از ما برسند…»[۱]

در ارتباط با سند این حدیث باید گفت:

1. «یعقوب بن یزید» از اصحاب امام رضا و امام جواد(ع) و ثقه است.[۲]
2. «محمد بن ابی‌عمیر» از اصحاب اجماع[۳] به شمار می‌رود.[۴]
3. «منصور»؛ این نام بین افراد متعددی مشترک است، اما با توجه به نقل این روایت در کتاب‌های دیگر مشخص می‌شود نام او «منصور بن یونس» است[۵] که واقفی است.[۶]
4. «مخلد بن حمزه بن نصر» نامی از او در کتاب‌های رجالی برده نشده است.
5. «ابوربیع شامی» که نام او «خلید(خلیل[۷])(خالد[۸]) بن اوفی» است و از اصحاب امام باقر(ع)[۹] و یا از اصحاب امام صادق(ع) است.[۱۰] در مورد ارزیابی او سخنی گفته نشده و به عبارتی مهمل است،[۱۱] اما با توجه قرائنی می‌توان گفت که او مورد اعتماد است؛ زیرا اولاً: نکوهشی در مورد او وارد نشده است.[۱۲] ثانیاً: حسن بن محبوب که از اصحاب اجماع است،[۱۳] از او نقل می‌کند.[۱۴] ثالثاً: شیخ صدوق، طریق خود را به او بیان کرده[۱۵] و روایات بسیاری را از او نقل می‌کند و با توجه به این‌که ایشان در اول کتابش تصریح کرده که غیر از فرد ثقه، از افراد دیگر نقل نمی‌کند، می‌توان گفت که روایت صدوق از او، نوعی مدح و امتیاز مثبتی برای او در نظر گرفته می‌شود.[۱۶]

به هر حال از آن‌جا که برخی راویان در سلسله سند این حدیث، افرادی ناشناس‌اند، نمی‌توان آن‌را از حیث سند، چندان قابل اعتماد دانست، اما با توجه به روایات فراوان دیگری که