پاورپوینت کامل لطفاً خلاصه‌ای از زندگی‌نامه طالوت را بیان کنید. ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل لطفاً خلاصه‌ای از زندگی‌نامه طالوت را بیان کنید. ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل لطفاً خلاصه‌ای از زندگی‌نامه طالوت را بیان کنید. ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل لطفاً خلاصه‌ای از زندگی‌نامه طالوت را بیان کنید. ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

«طالوت»‏  مردى از بنی‌اسرائیل و از نوادگان بنیامین یا یوسف(ع) بود.

وی مردی بلند قامت، خوش‌اندام، از نظر جسمانی قوی، و از نظر روحی و فکری، شجاع، زیرک و دانا بود.

نام طالوت دو بار در قرآن کریم ذکر شده، اما به نبوتش اشاره‌ای نشده است؛ لذا برخی می‌گویند وی به دستور الهی از طرف پیامبر آن زمان به پادشاهی و فرماندهی بنی‌اسرائیل انتخاب شد، ولی برخی معتقدند؛ خدای متعال پس از آن‌که او را پادشاهی و فرماندهی داد، مقام پیامبرى را نیز به او عنایت کرد.

طالوت پس از آن‌که به فرماندهی رسید، بنی‌اسرائیل را پس از یک دوره طولانی ضعف و تفرقه، دوباره به روزهای اقتدارشان بازگرداند.

آنچه مسلّم است معاصر بودن طالوت با داوود پیامبر است(ع) که تقریباً در یک هزاره قبل از میلاد مسیح(ع) می‌زیستند؛ از این‌رو باید در صحت گزارش‌های نادری تردید کرد که زمان فرمانروایی او را مصادف با دقیانوس پادشاه روم، و معاصر با اصحاب کهف می‌دانند؛ زیرا ماجرای اصحاب کهف بعد از میلاد مسیح(ع) رخ داده است.

پاسخ تفصیلی

«طالوت بن قیس بن أبیال»‏،[۱] یا «طالوت بن قیش بن أفیل بن صارو بن تحورت بن أفیح» بن أنیس بن بنیامین بن یعقوب(ع) بن اسحاق(ع) بن ابراهیم(ع)»[۲] مردى از بنی‌اسرائیل بود. برخی او را از نوادگان بنیامین،^[۳] و برخی دیگر از نوادگان یوسف(ع) معرفی کرده‌اند.^[۴]

ویژگی‌های فردی

در ویژگی‌های فردی وی گفته‌اند؛ مردی بلند قامت، خوش‌اندام، از نظر جسمانی قوی، و از نظر روحی و فکری، شجاع، زیرک و دانا بود. و به جهت قد بلندی که داشت وی را طالوت نامیدند.^[۵]

شغل

گزارش‌های تاریخی در مورد شغل او مختلف است. به عقیده بعضى شغل طالوت قبل از پادشاهی بر بنی‌اسرائیل «سقائى» بود؛ یعنی آب به در منازل مردم می‌برد. گروهی می‌گویند، شغل «دباغى» داشت.^[۶] هم‌چنین گفته‌اند؛ شغلش چوپانی[۷] و کشاورزى بود.[۸]

به هر حال طالوت فرد فقیری بود^[۹] که نه مال و ثروتی داشت، و نه از شهرت برخوردار بود. و همین نکته باعث می‌شد که بنی‌اسرائیل ریاست او بر خویش را در ابتدا نپذیرند؛ چرا که در نگاه عموم مردم، داشتن ثروت و شهرت از شرایط ریاست و حکومت است.^[۱۰] چنان‌که در ادامه‌ی ‌بحث به آن اشاره خواهد شد.

نام طالوت دو بار در قرآن کریم در آیات ۲۴۷ و ۲۴۹ سوره بقره آمده است.[۱۱]

برخی می‌گویند؛ از آن‌جا که نبوت در نسل لاوى فرزند یعقوب(ع)، و پادشاهى در فرزندان «یهودا»، و به قولى در نسل یوسف(ع) بود؛ لذا او نه از اولاد پیامبر و نه از دودمان سلطنت بود.[۱۲]

 اما برخی معتقدند؛ هنگامی که وفات عوق (که بنابر گزارشی، یکی از انبیا و یا اوصیا بود) نزدیک شد خدا به او وحى فرمود که اسم اعظم و جمیع امانت‌هاى أنبیاء را به رسم امانت به طالوت بسپارد؛ لذا آن بزرگوار طالوت را احضار نمود، او را وصى خود قرار داد و جمیع امانت‌هاى الهى را به او تسلیم نمود. و بعد از عوق طالوت براى دین خدا قیام کرد و در أیام نبوت خود امر خدا را ظاهر و آشکار کرد.^[۱۳]

برخی نیز برآنند؛ خدای متعال پس از آن‌که او را پادشاهی و فرماندهی داد، مقام پیامبرى را نیز به او عنایت کرد.[۱۴]

پادشاهی بنی‌اسرائیل

داستان فرماندهی طالوت بر بنی‌اسرائیل از آن‌جا آغاز می‌شود که او با پدرش در دهکده‌‏‌ای در ساحل یک رودخانه‌‌‌‏ زندگی می‌کرد و علاوه بر کشاورزی، چهارپایان پدرش را نیز به چرا می‌برد که روزى بعضى از آنها گم شدند و طالوت به همراه یکى از دوستانش به جست‌وجوى آنها در اطراف رودخانه رفت؛ این وضع تا چند روز ادامه یافت تا آن‌که به نزدیک شهر «صوف» رسیدند.

دوست وى گفت: ما اکنون به سرزمین صوف شهر «اشموئیل» پیامبر[۱۵] رسیدیم، بیا تا نزد وى رویم، شاید در پرتو وحى به گم‌شده خویش راه یابیم، هنگامى که وارد شهر شدند با اشموئیل برخورد کردند؛ همین‌که چشمان اشموئیل و طالوت به یکدیگر افتاد میان دل‌هاى آنان آشنایى برقرار شد.[۱۶]

گفتنی است؛ این رخداد در دوران ضعف بنی‌اسرائیل اتفاق افتاد که ملت‌هاى اطراف به آنان حمله می‌‏کردند و آنان را می‌کشتند و اسیر می‌گرفتند. این‌جا بود که از پیامبرشان خواستند تا برای آنان فرماندهی برگزیند که در رکاب او در راه خدا بجنگیم. و این مصادف بود با روزگار پادشاهی جالوت که با لشکرهاى خود براى جنگ با بنی‌اسرائیل آمده بود.[۱۷]

اشموئیل از همان لحظه طالوت را شناخت و دانست که این جوان همان است که از طرف خداوند براى فرماندهى جمعیت تعیین شده است. هنگامى که طالوت سرگذشت خود را براى اشموئیل شرح داد، گفت؛ اما چارپایان هم اکنون در راه دهکده رو به باغستان پدرت می‌روند و از جانب آنها نگران مباش که من تو را براى کارى بسیار بزرگ‌تر از آن دعوت می‌‏کنم؛ خداوند تو را مأمور نجات بنی‌اسرائیل نمود. طالوت نخست از این پیشنهاد تعجب کرد، اما بعد آن‌را پذیرفت؛ اشموئیل به قوم خود گفت خداوند طالوت را به فرماندهى شما برگزید، و لازم است همگى از وى پیروى نمایید و خود را براى جهاد با دشمن آماده سازید.[۱۸]

بدین وسیله طالوت از سوی خدای متعال به فرماندهی و پادشاهى یهود انتخاب شد. و این انتصاب از سوی پیامبرشان به آنها اعلام شد. اما آنان در پاسخ آن پیامبر گفتند: از کجا او سزاوار پادشاهى بر ما است! در صورتى که او مال و سرمایه فراوانی ندارد؛ لذا ما سزاوارتر از او به پادشاهى هستیم: «وَ قالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طالُوتَ مَلِکاً قالُوا أَنَّى یَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَیْنا وَ نَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ وَ لَمْ یُؤْتَ سَعَهً مِنَ الْمال…».[۱۹]

اولین دلیل نپذیرفتن فرماندهی طالوت از سوی یهود، این بود که می‌گفتند او نه از فرزندان انبیا و نه از خاندان پادشاهان است. و دلیل دوم، این‌که او مال و ثروت فراوانى ندارد، در حالی‌که پادشاه و امیر باید ثروتى بیش از آنچه دیگران دارند داشته باشد.[۲۰]

این‌جا بود که بنی‌اسرائیل از وی نشانی برای این انتصاب خواستند. پیامبرشان به آنان گفت نشانه‌ی لیاقت و پادشاهى طالوت صندوقچه‏‌اى است که نزد شما می‌آورد و آن وسیله ثبات قدم و پیش‌رفت شما در جنگ است: «وَ قالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ آیَهَ مُلْکِهِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ التَّابُوتُ فیهِ سَکینَهٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ بَقِیَّهٌ مِمَّا تَرَکَ آلُ مُوسى‏ وَ آلُ هارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلائِکَهُ إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیَهً لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ».[۲۱]

صندوق امانت(تابوت)

در این‌که منظور از صندوقچه(تابوت) که نشان پادشاهی طالوت بود، از امام باقر(ع) نقل شده است؛ مراد از «تابوت» صندوقى است که خداوند براى مادر موسی(ع) فرستاد که موسى را در آن گذاشت و به دریا انداخت. این تابوت نزد بنی‌اسرائیل بسیار محترم و باارزش بود و به آن تبرک می‌‏جستند. هنگامی که مرگ حضرت موسى فرا رسید، آن‌حضرت لوح‌‏هاى تورات و زره و آنچه از آثار نبوت داشت، در آن گذاشت و به هنگام وصیت آن‌را به یوشع(ع) سپرد.

تا وقتى این تابوت در دست بنی‌اسرائیل بود، از عزت و عظمت برخوردار بودند، ولى به علت بی‌اعتنایی آنان نسبت به تابوت به گونه‌ای که بچه‌‏ها در کوچه با آن بازى می‌کردند، خداوند تابوت را از آنها گرفت. بنی‌اسرائیل وقتى از پیامبر خود درخواست کردند که براى آنان پادشاه و امیرى تعیین کند، خدای متعال طالوت را بر ایشان فرستاد و تابوت را به آنها بازگرداند.[۲۲]

جنگ با جالوت

طالوت پس از آن‌که به فرماندهی رسید، بنی‌اسرائیل را جمع کرد[۲۳] و براى جنگ با جالوت از شهر خارج شدند و از کنار رودخانه‌ای گذشتند که طالوت ایشان را از آشامیدن آب آن منع کرد: «فَلَمَّا فَصَلَ طالُوتُ بِالْجُنُودِ قالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلیکُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنِّی وَ مَنْ لَمْ یَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی…»، ولى همگان به جز ۳۱۳،[۲۴] و یا ۳۱۷ نفر؛ یعنى به