پاورپوینت کامل آیا نهی از تفکر در ذات خداوند، نهی ارشادی است؟! ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا نهی از تفکر در ذات خداوند، نهی ارشادی است؟! ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا نهی از تفکر در ذات خداوند، نهی ارشادی است؟! ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا نهی از تفکر در ذات خداوند، نهی ارشادی است؟! ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

یکی از مباحث مهم در مبحث خداشناسی تفکر در ذات خداوند است. از یک‌سو آیات و روایات فراوان وجود دارد که به معرفی و شناساندن ذات و صفات خداوند می‌پردازد؛ مانند: سوره‌ی توحید: «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ. اللَّهُ الصَّمَدُ. لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ. وَ لَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدُ»؛[۱] بگو: خداوند، یکتا و یگانه است. خداوندى است که همه نیازمندان قصد او می‌کنند.  (هرگز) نزاد، و زاده نشد، و براى او هیچ‌گاه شبیه و مانندى نبوده است.

و آیه‌ی شریفه: «هُوَ الْأَوَّلُ وَ الاَخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ  وَ هُوَ بِکلُ‏ شىْءٍ عَلِیم»؛[۲] اوّل و آخر و پیدا و پنهان او است و او به هر چیز دانا است.

از امام سجاد(ع) در مورد توحید پرسیدند، امام فرمود: خداوند می‌دانست که در آخر زمان عده‌‌ای ژرف‌‌اندیش خواهند آمد، از این رو سوره‌ی قل هو الله احد و آیات اول سوره‌ی حدید تا هو علیم بذات الصدور را نازل کرده است.[۳]

و آیه‌ی ۳۵ نور: «اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ..»؛ خدا نور آسمانها و زمین است.

امام علی(ع) می‌فرماید: «دَاخِلٌ فِی الْأَشْیَاءِ لَا کَشَیْ‏ءٍ دَاخِلٍ فِی شَیْ‏ءٍ وَ خَارِجٌ مِنَ الْأَشْیَاءِ لَا کَشَیْ‏ءٍ خَارِجٍ مِنْ شَیْ‏ءٍ- سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکَذَا وَ لَا هَکَذَا غَیْرُهُ»؛[۴] داخل در اشیا است نه مانند چیزی که در داخل چیز دیگر است و خارج از اشیا است نه مانند چیزی که خارج از چیز دیگر باشد.

ابو بصیر می‌گوید: شنیدم که امام صادق‌(ع) می‌فرمود: خداى عز و جل پروردگار ما دائما علمش عین ذاتش بود آن‌گاه که معلومى وجود نداشت؛ شنیدن عین ذاتش بود زمانى که شنیده‌‏شده‌اى وجود نداشت؛ بینایى عین ذاتش بود، آن‌گاه که دیده‌‏شده‏‌اى وجود نداشت؛ و قدرت عین ذاتش بود، زمانى که مقدورى نبود.[۵]

هم‌چنین مناظرات امام صادق(ع) با منکران خداوند حاوی مطالب مهمی در شناخت ذات خداوند است.[۶]

از سوی دیگر، روایاتی وجود دارد که ما را از تفکر در مورد خداوند نهی می‌کند.[۷]

این روایات از نظر محتوا چند دسته‌اند:

1. برخی از این روایات تفکر در مورد خداوند را نهی می‌کنند و دستور می‌دهند به جای تفکر در ذات خداوند، تفکر در مخلوقات خداوند کنند.[۸]
2. دسته‌‌ای دیگر، تفکر در ذات خداوند را موجب هلاکت و گمراهی می‌دانند.[۹]

به نظر می‌‌رسد مقصود از این روایات – با صرف نظر از مباحث سندی – یا تفکر در کنه ذات خداوند است، در این صورت باید گفت؛ هیچ اندیشه‌‌ای توان فهم کنه ذات خداوند ندارد، و تلاش در این زمینه بیهوده است، بلکه اصرار بر آن موجب ضلالت و گمراهی خواهد شد؛ زیرا ذات خداوند نامحدود است و غیر خداوند همه محدود هستند و به بیان امام باقر(ع) هر چه انسان با دقت تمام بیندیشد مخلوق انسان است.[۱۰]

و یا مقصود از نهی از تفکر در مورد خداوند، این است که بخواهند خداوند را در قالب‌های مادی تصور کنند که در چه مکانی است؟ و کیفیت خداوند چگونه است؟ و از چه جنسی از اجناس است؟ شاهدش این‌که بسیاری از روایات علت نهی از تفکر در مورد خداوند را این‌گونه بیان می‌کند که خداوند با چشم دیده نمی‌شود.[۱۱] و یا این‌که بیان می‌کند که هر کس فکر کند که خداوند چگونه است و دارای چه کیفیتی است هلاک می‌شود.[۱۲] و یا این‌که بیان می‌کند خداوند خالق کیفیت است، و متصف به صفت مخلوق نمی‌شود.[۱۳]  

بنابر این، به نظر می‌رسد این ادعا که نهی از تفکر در ذات خداوند که در روایات بدان اشاره شده است، نهى ارشادى است! و این نهی مخصوص کسانى است که راه ورود به مسائل عقلی[کتب فلسفی] و عمیق را بلد نیستند،[۱۴] مرادش آن نیست که در کنه ذات خداوند تفکر کنیم؛ زیرا روشن است که کنه ذات خداوند قابل شناخت نیست؛ بلکه مقصود شناخت غیر کنه در حد توان بشر و در همان محدوده‌‌هایی است که در آیات و روایات در باب شناخت خداوند و اسما و صفات آمده است. و روشن است که تفکر در اسما و صفات الهی نیز مختص کسانی است که از قدرت علمی کافی برخوردار باشند.

اما آنچه در روایت مورد سؤال آمده است؛ که حتی آنهایی که می‌دانند نیز وارد این بحث نشوند،[۱۵] در مورد این روایت باید گفت؛ اولا: موضوع این روایت تفکر در ذات خدا نیست، بلکه سؤال در مورد هر بحث و گفت‌وگویی از دین است. ثانیا: بر فرض که بگوییم مقصود همان تفکر در مورد خداوند است؛ از آن‌جا که مکاتبه است، این احتمال مطرح است که امام(ع) آگاه بودند که ت