پاورپوینت کامل «برهان ناسازگاری صفات الهی» یا «برهان تناقض صفات» که خداناباوران بدان استناد می‌کنند چیست و چه پاسخی دارد؟ لطفا توضیحاتی در باره «قضیه‌ی کانتور» نیز بیان نمایید؟ ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «برهان ناسازگاری صفات الهی» یا «برهان تناقض صفات» که خداناباوران بدان استناد می‌کنند چیست و چه پاسخی دارد؟ لطفا توضیحاتی در باره «قضیه‌ی کانتور» نیز بیان نمایید؟ ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «برهان ناسازگاری صفات الهی» یا «برهان تناقض صفات» که خداناباوران بدان استناد می‌کنند چیست و چه پاسخی دارد؟ لطفا توضیحاتی در باره «قضیه‌ی کانتور» نیز بیان نمایید؟ ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «برهان ناسازگاری صفات الهی» یا «برهان تناقض صفات» که خداناباوران بدان استناد می‌کنند چیست و چه پاسخی دارد؟ لطفا توضیحاتی در باره «قضیه‌ی کانتور» نیز بیان نمایید؟ ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

خداناباوران، موضوعی به نام (برهان ناسازگاری صفات الهی) را مطرح کرده و بیان می‌دارند که خداوند با تعاریف رایجی که از او وجود دارد، موجودی متناقض است، پس نمی‌تواند وجود داشته باشد. و به عنوان نمونه، علم و دانش خدا را این‌گونه به چالش می‌کشند:

الف) بر اساس «قضیه‌ی کانتور» تمام مجموعه‌ها‌ی نامتناهی، قابلیت گسترش دارند.

ب) از طرفی دانستن تمام حقایقی که نامتناهی‌اند از لحاظ منطقی محال است.

ج) پس خداوند نمی‌تواند علم نامتناهی داشته باشد.

د) و چون خدا بنا به تعریف خداباوران، عالِم مطلق است، پس وجودش منطقاً محال است!

در پاسخ باید گفت؛ پایه‌ی اوّل استدلال، نادرست بوده؛ از این‌رو اصل استدلال قابل پذیرش نیست؛ زیرا عالم وجود با تمام بزرگی و قابل گسترش‌بودن مجموعه‌هایش، ممکن است وجودی بی‌نهایت نباشد.

فرضیه‌ی کانتور نیز به واقعیت‌ها نپرداخته، بلکه تنها فرضیه‌ای را در مباحث ریاضی مطرح می‌کند که بر اساس آن، ذهن انسان این توانایی را دارد که به هر مجموعه‌ی نامتناهی، فرد جدیدی – که شاید خیالی هم باشد – را اضافه کرده و مجموعه‌ی بزرگ‌تری را در ذهن خود فرض نماید.

پس مقصود از نامتناهی در این‌ فرضیه، تنها در فضای ذهنی است؛ و این منافاتی ندارد که موجودات در مقام فعلیت و واقعیت، متناهی باشند، بلکه حتی در ذهن نیز به نهایتی برسند؛ زیرا این مجموعه‌ها تنها با توجه ذهن افزایش یافته و با قطع توجه ذهن دیگر افزایش نخواهند یافت! بنابر این، چنین مجموعه‌هایی از یک نگاه، متناهی و از نگاه دیگر نامتناهی بوده و این موجب تناقض و پارادوکس نخواهد شد؛ زیرا به دو لحاظ برمی‌گردد، علاوه بر آن‌که حتی اگر خداوند به مجموعه‌‌های خیالی نامتناهی، علم نداشته باشد، از عالم مطلق‌بودن او چیزی کاسته نخواهد شد، چنانچه عدم دانش او نسبت به شریکی برای خود نیز علم او را محدود نخواهد کرد. بر این اساس می‌توان سخن مدعیان «برهان ناسازگاری صفات» را به چالش کشید.

به این نکته‌ی دقیق باید توجه کرد که همان‌گونه که حقایق ریاضی وابسته به ذهن انسان بوده و با قطع نظر ذهن و نفس انسان تحققی ندارند؛ حقایق عالم خارجی نیز وابسته به توجه خداوند بوده و وجودی جدا از خدا را نمی‌توان فرض کرد:

به اندک التفاتی زنده دارد آفرینش را                     اگر نازی کند در هم فرو ریزند قالب‌ها

و ذهن انسان حتی اگر بالقوه نامتناهی باشد، اما در مقام عمل در خلق مجموعه‌های ذهنی، نمی‌تواند به صورت بی‌نهایت عمل کند و علم خداوند به حقایق هستی، عین تحقق و وجود آنان بوده، و وجود حقایق هستی، به معنای علم خداوند به آنان است. به عبارت دیگر، نامحدود بودن علم خدا بدان معنا است که هیچ واقعیتی به دور از دانش خدا نیست و قضیه‌ی کانتور هم نمی‌تواند این حقیقت را زیر سؤال ببرد.

پاسخ تفصیلی

مباحثی که امروزه از سوی منکران وجود خداوند در کلام جدید مطرح می‌شود، به نوعی از قدیم در مباحث علم کلام، وجود داشته است؛ مثلا یکی از شبهاتی که منکران وجود خداوند از قدیم مطرح می‌کردند و امروزه در قالب جدید به نام ناسازگاری صفات الهی[۱] آمده، این است که آیا خداوند می‌تواند تمام جهان را در تخم مرغی قرار دهد، بدون این‌که تخم مرغ بزرگ‌تر یا جهان کوچک‌تر گردد.[۲]

به باور طراحان این نظریه(براهین ناسازگاری صفات الهی)، خدا با تعاریف رایجی که از او وجود دارد، یک موجود متناقض است و بر این اساس خدا را ممتنع الوجود می‌خوانند.

مقصود از برهان ناسازگاری صفات الهی، تناقض میان دو ویژگی مختلف خداوند نیست؛ بلکه غرض این است که برخی از ویژگی‌های خدا در اندرون خود از لحاظ منطقی متناقض‌اند و وجود داشتن موجودی با این ویژگی‌ها محال است.

به نظر می‌رسد محور اصلی این شبهه صفت نامتناهی‌بودن خداوند است؛ این گروه بر این باورند که اگر خدایی وجود داشته باشد باید نامتناهی باشد و از آن‌جا که نامتناهی بودن قابل اثبات نیست، پس وجود خداوند قابل اثبات نیست.

این استدلال به شکل‌‌های مختلف بیان شده است؛ یکی از روش‌‌هایی که مرتبط با «قضیه‌ی کانتور» است، روشی است که بر اساس صفت علم مطلق(نامتناهی) خداوند شکل گرفته است.

این بیان درصدد نشان دادن آن است که چون دانستن تمام حقایق از لحاظ منطقی محال است، پس موجود عالِم مطلقی نمی‌تواند وجود داشته باشد، و چون خدا بنابر تعریف عالِم مطلق است، وجودش منطقا محال است. این استدلال به این صورت بیان شده است:

1. اگر خدا وجود داشته باشد باید عالِم مطلق باشد.(بنابر تعریف خدا).
2. یک موجود عالِم مطلق باید تمام اجزای مجموعه تمام حقایق هستی را بداند.(بنابر تعریف خدا و تعریف مجموعه حقایق هستی).
3. علم به تمام اجزای مجموعه تمام حقایق هستی محال است.(بنابر قضیه‌ی کانتور).
4. وجود عالم مطلق محال است.(نتیجه از ۳).
5. وجود خدا محال است.(نتیجه از ۴ و ۱).
6. خدا وجود ندارد.(نتیجه از ۵).

محور اصلی این استدلال، قضیه‌ی کانتور است.[۳] نظریه‌ی کانتور یا نظریه مجموعه‌‌ها به ما می‌گوید هر قدر هم که مجموعه‌ای بزرگ باشد، باز هم می‌توانیم مجموعه‌ای بزرگ‌تر از آن‌را در نظر بگیریم. این در مورد مجموعه‌های متناهی بدیهی است، اما کانتور این ویژگی را مختص مجموعه‌ی متناهی نمی‌داند و معتقد است این جریان در مورد مجموعه‌ی نامتناهی نیز جاری است؛ و مجموعه‌‌های نامتناهی نیز از همین ویژگی برخوردارند.[۴]

آنچه در مورد قضیه‌ی کانتور و قابلیت بزرگ‌تر شدن مجموعه‌ی نامتناهی، یا مجموعه‌های نامتناهی می‌توان گفت، این است که مقصود از نامتناهی در این فرضیه نامتناهی بالفعل نیست، بلکه نامتناهی بالقوه است. و به تعبیر دیگر، نامتناهی به معنای ناایستا و لایقفی است. و این بدیهی است که نامتناهی بالقوه و ناایستا در مقام فعلیت – حتی در ذهن انسان‌ها – متناهی است.

علاوه بر آن‌که قضیه‌ی کانتور تنها شامل قضایایی می‌شود که قابل فرض و شمارش باشد، در حالی که برخی مجموعه‌ها اساسا قابل فرض و شمارش نیست تا بتوان بر آن عددی را افزود.

اگر ذهن انسان توجهی به حقایق موجود در این عالم کند که مثلا بدن هر فرد انسان از ده‌ها تریلیون سلول تشکیل یافته و هر سلول خود دارای چندین اجزا است، اگر مجموعه‌ی این اعداد را ضرب در تعداد افراد انسان کنیم، و اگر تعداد سلول‌‌های حیوانات و موجودات دیگر را بر آن بیفزاییم، همچنین تعداد اتم‌های موجود در اجزای جمادات، مایعات و گازها را در نظر بگیریم؛ و اگر از کره‌ی زمین بیرون آییم و اجزای کرات دیگر منظومه‌ی شمسی را بر آن بیفزا