پاورپوینت کامل معنا و مفهوم «پدیدارشناسی هوسرل» به چه معنا است؟ آیا در فلسفه اسلامی اشاراتی به این مفهوم شده است؟ ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معنا و مفهوم «پدیدارشناسی هوسرل» به چه معنا است؟ آیا در فلسفه اسلامی اشاراتی به این مفهوم شده است؟ ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معنا و مفهوم «پدیدارشناسی هوسرل» به چه معنا است؟ آیا در فلسفه اسلامی اشاراتی به این مفهوم شده است؟ ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معنا و مفهوم «پدیدارشناسی هوسرل» به چه معنا است؟ آیا در فلسفه اسلامی اشاراتی به این مفهوم شده است؟ ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

ادموند هوسرل [۱]فیلسوف آلمانی مؤسس فلسفه‌ی پدیدارشناسی در قرن بیستم است. هرچند مکتبی که او ارائه داد، مکتبی جدید در میان مکاتب مختلف فلسفی است؛ اما جدای از سنت گذشته‌ی فلسفه نیست. او از فلاسفه‌ی دیگری؛ مانند دکارت و کانت به ویژه از استاد خود برنتانو متأثّر است.

کلمه‌ی «پدیدارشناسی»[۲] را نخستین بار «لامبر» فیلسوف آلمانی و معاصر با «کانت» در کتاب ارغنون جدید خویش به کار برد. او هر آنچه را واهی و موهوم بود پدیدار نامید. سپس این کلمه در نزد خود کانت نیز مطرح گردید. از نظر کانت، ما تنها به پدیدارها علم پیدا می‌کنیم. او کلمه‌ی «پدیدار» را در مقابل «شی‏ء فی نفسه» به کار برد؛ یعنی در حالی که «شی‏ء فی نفسه»، خارج از حیطه‌ی شناخت و آگاهی ما باقی می‌ماند و علم و معرفت ما هیچ‌گاه راهی به آن ندارد، آنچه که توسط حساسیت و فاهمه، بر ما معلوم می‌شود، «پدیدار» است که متمایز از «شی‏ء فی نفسه» می‌باشد.

«هگل» نیز در فلسفه‌ی خویش از این کلمه استفاده کرده و با انتشار کتاب معروف خود به نام پدیدارشناسی روح، کاربرد آن‌را در سنت فلسفی رواج داد. نزد وی پدیدار عبارت از ظهورهای مختلف روح، عقل کلی یا مطلق در بستر تاریخ است. مطلق، طی مراحل مختلف تاریخی، خود را به عنوان پدیدار می‌شناساند و سرانجام به شناسایی کامل خویش به عنوان ذات معقول نائل می‌‏شود و خودآگاهی کامل به دست می‌‏آورد. پس «پدیدار» در مقابل «حقیقت کامل» که همان مطلق باشد قرار دارد و وجود تبعی داشته و از ظهورهای آن است.

امّا در نزد «هوسرل»، پدیدار معنایی تازه می‌یابد. پدیدارها در واقع ذواتی هستند که به دور از هرگونه پیش‌فرض و سابقه‌ی ذهنی، توسط عقل ادراک می‌‏شوند و شهود تجربی عقل همان است که در شهود ذوات مشاهده می‌‏شود. خصوصیت ذاتی آن متعلق فکر بودن و ملتفت الیه ذهن است.[۳]

هوسرل پدیدارشناسی را با تأکید بر وجوه التفاتی ذهن و با هدف منظم ساختن فلسفه و فلسفه‌ی شناخت به‌ طور اخص به کار برد. پدیدارشناسی با تفکیک آگاهیِ با واسطه و بی‌واسطه از یکدیگر، آگاهی انسان را از پدیدارهای ذهنی که بدون واسطه در ذهن وی ظاهر می‌شوند و ممکن است حتی عینیتی هم نداشته باشند، مطالعه می‌کند.

هوسرل معتقد است هر فعالیت ذهنی «وجه التفاتی» خاصی دارد؛ یعنی چیزی که ذهن ما در موردش به تفکر می‌پردازد در یک لحظه‌ی خاص به دلیل التفات ذهنی موجود م‍ی‌شود، حال آن‌که