پاورپوینت کامل معنای روایات وارده در مورد نقص عقل و عدم مشورت با زنان به چه معنا است؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معنای روایات وارده در مورد نقص عقل و عدم مشورت با زنان به چه معنا است؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معنای روایات وارده در مورد نقص عقل و عدم مشورت با زنان به چه معنا است؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معنای روایات وارده در مورد نقص عقل و عدم مشورت با زنان به چه معنا است؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

تعالیم عالیه‌ی اسلامی ارزش فراوانی برای زنان قائل گردیده و بیشترین خیر و برکتها را در وجود زنان خوب می داند.

البته زن و مرد هرچند در حقیقت انسانی مشترک هستند اما تفاوتهای فراوان و غیر قابل انکاری دارند و بدین لحاظ اسلام ، در مورد هر کدام شیوه های رفتاری متفاوتی را سفارش کرده و وظایف ارزشمند متفاوتی را بر عهده  هریک قرار داده است .

اما در باره روایتی که بعضی نقصانها را به زنان نسبت می دهد باید گفت: بر فرض صحت انتساب چنین روایاتی به امام علی(ع)، باید گفت: این یک حکم کلی و عمومی درباره تمام زنان نیست. از تاریخ استفاده می شود که این خطبه به بعد از جنگ جمل مربوط است، و در این جنگ؛ عایشه یکی از افراد مؤثر بوده است و در واقع طلحه و زبیر از وجه ی اجتماعی وی به جهت این که همسر پیامبر (ص) بود استفاده کردند و جنگ مهمی را علیه حکومت حضرت علی (ع) در بصره به راه انداختند. امام علی (ع) پس از شکست دشمنان و پایان جنگ، خطبه مزبور را در مذمت زنان ایراد فرمودند.[۱] بنابراین با توجه به قرائن و شواهد؛ مسلم است که نظر آن حضرت در این جا، حکایت حال عده ای خاص از زنان است، نه همه زنان جهان.

[۱]. سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، محقق: صبحی صالح، ص ۱۰۵ – ۱۰۶، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.

پاسخ تفصیلی

تعالیم عالیه ی اسلامی ارزش فراوانی برای زنان و همسران قائل گردیده و روایات اسلامی آنان را مورد تمجید قرار داده اند. امام جعفر صادق(ع) فرمود: «بیشترین خیر و برکت‌ها در وجود پربار زنان گذاشته شده است.»[۱]  پیشوای ششم جهان تشیع، زنان را به دو دسته ی خوب و بد تقسیم نموده و در مورد خوبان آنها می فرماید: «ارزش این گونه زنان، از طلا و نقره و جواهرات دیگر بالاتر است و هیچ گونه جواهری در برابر آنان ارزش و بهایی ندارد.»[۲] رسول خدا(ص)  نیز می‌فرمایند: «این جهان به منزله‌ی متاعی است که بهترین متاع و دست آورد آن، زنان نیکو سیرت‌اند.»[۳] 

این سخنان ارزشمند معصومین(ع) به قسمتی از ارزش‌های زنان اشاره نموده و وجود آنان را سرچشمه خیر و برکت و ارزش وجودی و معنوی آنان را بالاتر از گرانبهاترین اشیاء دنیا معرفی می‌نماید. [۴]

در کنار این تمجیدها باید در نظر داشت که در نظام تکوین بین زن و مرد از چند جهت تفاوت‏های زیادی وجود دارد:

از جهت اعضا و جوارح و از نظر احساسات، عواطف، تمایلات و اخلاق، طبق نظر روانشناسان، محبت، رفتار انفعالی، رفتار عاطفی و حمایت کننده، از ویژگی‏های زنانه است.[۵]

نیز گفته‏اند: داشتن دلی پر مهر و عاطفه و احساساتی آتشین از خصائص زنان است.[۶]

زن در تقلید، مدپرستی، تجمّل پرستی، خنده و گریه از مرد پیش قدم است.[۷]

زنان به جهت این که از نیروی احساس و عاطفه بیشتری بهره‌مندند، از صحنه‏های احساسی و عاطفی بیشتر متأثر می‏شوند و به هیجان می‏آیند.[۸]

به دلیل این تفاوتها[۹] و صدها تفاوت دیگر است که می‌توان گفت: جنس زن برای انجام وظایفی متفاوت با مرد آفریده شده . قانون آفرینش، وظیفه حساس مادری و پرورش نسل‌های نیرومند را بر عهده او گذارده، به همین دلیل سهم بیشتری از عواطف و احساسات به او داده است، در حالی که طبق این قانون، وظایف خشن و سنگین‏تر اجتماعی بر عهده جنس مرد گذارده شده، و سهم بیشتری از تفکر به او اختصاص یافته بنا بر این اگر بخواهیم عدالت را اجرا کنیم باید پاره‏ای از وظایف اجتماعی که نیاز بیشتری به اندیشه دارد بر عهده مردان گذارده شود، و وظایفی که عواطف و احساسات بیشتری را می‏طلبد بر عهده زنان گذاشته شود. [۱۰]

اما با وجود همه این تفاوت‌ها حقیقت انسانی زن و مرد یکسان است و بر همین مبنا است که امام خمینی بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران در این باره می‌گوید:

« از [نظر] حقوق انسانی، تفاوتی بین زن و مرد نیست؛ زیرا که هر دو انسان‌اند و زن حق دخالت در سرنوشت خویش را هم چون مرد دارد، بله در بعضی از موارد تفاوت‌هایی بین زن و مرد وجود دارد که به حیثیت انسانی آنها ارتباط ندارد.[۱۱]

آری این تفاوت‌ها موجب تفاوت نقش‌ها و وظایف مختلفی است که هر یک باید بر عهده بگیرند تا چرخ جامعه به حرکت درآید.

اما درباره روایتی که بعضی نقصان‌ها را به زنان نسبت می‌دهد باید گفت:

۱- بر فرض صحت انتساب این روایت به امام علی(ع)، باید گفت: این یک حکم کلی و عمومی درباره تمام زنان نیست. از تاریخ استفاده می شود که این خطبه به بعد از جنگ جمل مربوط است، و در این جنگ؛ عایشه یکی از افراد مؤثر بوده است و در واقع طلحه و زبیر از وجه‌ی اجتماعی وی به جهت این که همسر پیامبر(ص) بود استفاده کردند و جنگ مهمی را علیه حکومت حضرت علی(ع) در بصره به راه انداختند. امام علی(ع) پس از شکست دشمنان و پایان جنگ، خطبه مزبور را در مذمت زنان ایراد فرمودند.[۱۲] بنابراین با توجه به قرائن و شواهد؛ مسلم است که نظر آن حضرت در این جا، حکایت حال عده‌ای خاص از زنان است، نه همه زنان جهان. زیرا بدون شک زنانی بوده و هستند که از نوابغ روزگار و بسیار عاقل‌تر از مردان عصر و زمان خود بوده‌اند. چه کسی می‌تواند عقل و درایت زنانی مانند حضرت خدیجه(س)، حضرت فاطمه(س)، زینب(س)، و دیگر زنان بزرگ تاریخ را در پیشرفت اسلام و مبارزه آنان را در کنار مردان در جهت رشد و اعتلای  کلمه توحید، انکار کند یا کمتر از مردان بداند. بنا بر این چطور می‌توان گفت که مراد حضرت علی(ع) از چنین گفتاری مذمت و ملامت همه زنان (صنف زنان) بوده است؟

علاوه حضرت علی(ع) در برخی موارد از ضعف عقل مردان کوفه و بصره شکایت کرده و در سرزنش و نکوهش آنان مطالبی بیان فرموده است، به عنوان نمونه آن حضرت در خطبه چهاردهم نهج‏البلاغه می فرماید: “عقل‏های شما سبک و افکارتان سفیهانه است.”[۱۳]

در خطبه سی و چهارم فرمود: “اف بر شما (مردان)…شما عقل خود را بکار نمی اندازید.”[۱۴]

در خطبه نود و هفتم فرمود: “ای گروهی که بدن‌های‌شان (اجسام‌شان) حاضر و عقل‌های‌شان غایب است (عقل ندارند)….”[۱۵].

در خطبه ۱۳۱ آمده است: “ای جان‌های دارای اختلاف و ای قلب‌های پراکنده‌ای که بدنهای‌شان حاضر و عقلهای‌شان غایب(تعطیل) است…”[۱۶]

در این موارد امام علی(ع) به روشنی برخی از مردان را مذمت می‏کند و آنان را کم خرد و سبک اندیش معرفی می‏کند، در حالیکه از کوفه و بصره مردان متدین ، عالم و دانشمند دینی فراوانی به جهان اسلام تقدیم شده است.

بعبارت دیگر قضایا و حوادث تاریخی در یک مقطع خاص ممکن است، زمینه ستایش را فراهم کند و در مقطع دیگر زمینه نکوهش و مذمت را[۱۷] و پس از گذشت زمان هم زمینه مدح منتفی می‌شود و هم زمینه مذمت و نکوهش[۱۸]، و از این جهت نکوهش‌های نهج البلاغه درباره زنان یا مردان کوفه و بصره، یک قضیه شخصیه است[۱۹].

شاهد دیگر آنست که در مواردی؛ امام(ع) نقص عقل را به بسیاری از انسان‏های دیگر نیز نسبت داده است. در سخنی حضرت علی(ع) می‏فرمایند: خودبینی، نشانه ضعف و کمی و نقصان خرد اوست[۲۰]. در این حدیث و احادیث دیگری[۲۱]، مواردی چون؛ خودبینی، شهوت، تابع هوای نفس بودن و… از عوامل نقص عقل شمرده شده اس