پاورپوینت کامل اهل‌بیت امام حسین(ع) بعد از روز عاشورا چند مرتبه مورد بی‌احترامی قرار گرفتند و کتک خوردند؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اهل‌بیت امام حسین(ع) بعد از روز عاشورا چند مرتبه مورد بی‌احترامی قرار گرفتند و کتک خوردند؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اهل‌بیت امام حسین(ع) بعد از روز عاشورا چند مرتبه مورد بی‌احترامی قرار گرفتند و کتک خوردند؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اهل‌بیت امام حسین(ع) بعد از روز عاشورا چند مرتبه مورد بی‌احترامی قرار گرفتند و کتک خوردند؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

توهین و بی‌احترامی نسبت به اسرا و بازماندگان کاروان امام حسین(ع) از سوی یزیدیان امری مسلم است و در منابع معتبر و یا قابل استناد ثبت شده است.^[۱] برخورد ناجوان‌مردانه با کاروان اسرای کربلا، در طول سفر و در منازل مختلف متفاوت بود؛[۲] مانند سوارکردن بر شتران بی‌جهاز، آتش زدن خیمه‌‌ها، غارت اموال،[۳] تحقیر در مجلس ابن زیاد و یزید و … که همه‌ی آنها نشان از بی‌احترمی به اهل‌بیت(ع) و خانواده‌های شهدای کربلا است. اما در مورد ضرب و شتم اسرا، به ویژه شخصیت‌هایی؛ مانند امام سجاد و حضرت زینب(ع) در منابع معتبر اولیه مطلبی دیده نمی‌شود. البته در کتاب‌های متأخر در رابطه با کتک خوردن آن‌حضرات(ع) مطالبی را بدون سند نقل کرده‌اند؛ مانند:

1. فاطمه‌ی صغرا گفت وقتی سپاهیان یزید به خیمه‌گاه ما حمله کردند، من از ترس این‌که مبادا آنها نزد من بیاید، از طرف راست و چپ خود را به عمه‏ام(ام کلثوم) می‌رساندم. من در همین حال بودم که ناگاه دیدم آنها به سمت من آمدند. من از آنها فرار کردم؛ اما کعب نیزه آنها در میان کتف من قرار گرفته و من به صورت بر روی زمین افتادم و گوشم پاره شد و گوشواره و مقنعه مرا غارت کردند و خون‌‌ها همچنان به صورت و سر من فرو می‌ریخت و آفتاب سرم را می‌گداخت. سپس آنها به سوی خیمه‌‏ها برگشتند و من همچنان غش کرده بودم. ناگاه دیدم عمه‌‏ام(زینب یا ام کلثوم) نزد من آمد و در حالی که گریه می‌کرد گفت برخیز تا برویم. من نمی‌دانم بر سر دختران و برادر تو چه آمده است. من برخاستم و گفتم: ای عمه! آیا پارچه‌‏ای هست که من سر خود را از نظر بینندگان به وسیله‌ی آن بپوشانم؟ فرمود: دختر جان! عمه‌‏ات مثل تو است! من نگاه کردم و سر او را نیز باز دیدم، پشت او به وسیله ضربه سیاه شده بود.[۴]
2. وقتی حضرت زینب(س) به پیکر امام حسین(ع) در قتلگاه رسید، در مقام درد دل به آن‌حضرت(ع) گفت:

«یَابْنَ اُمِّی لَقَدْ کَلَلْتُ عَنِ الْمُدَافِعَهِ لِهَؤُلاَءِ النِّسَاءِ و الاَطْفَالِ وَ هَذَا مَتْنِی قَدْ اُسْوِدَ مِنَ الضَّرْبِ»؛^[۵]

‌ای پسر مادرم! از دفاع و نگهداری این کودکان و بانوان در برابر دشمن درمانده شده‌‌ام و این بدن من است که بر اثر ضربه‌ی دشمن سیاه شده است.

3. برخی از شعرای معاصر نیز این‌گونه سروده‌اند:

وَتَرَی الْیَتَامی وَ الْمُتُونُ تَسَوَّدَتْ                    ببسِیَاطِهِمْ اَلَما وَ لاَ مِنْ رَاحِمٍ»؛

و نظاره می‌کرد یتیمان [آل محمد(ص)] را که پهلوهایشان بر اثر تازیانه، کبود و دردمند گشته و رحم کننده‌‌ای وجود ندارد.

«فَاِذَا بَکَتْ ضُرِبَتْ و َتُشْتَمُ اِنْ شَکَتْ                          مِنْ ضَارِبٍ تَشْکُوا لَهْوَانَ وَ شَاتِمٍ؛

«آن‌گاه که گریه می‌کردند، تازیانه می‌خوردند و هنگام شکایت از ضارب دشنام می‌شنیدند».[۶]

4. در مجلسی که عبیدالله برای اسیران کربلا تشکیل داده بود، تهدید و بی‌احترامی زیادی نسبت به آن‌حضرات شده بود.

 هنگامی که اسیران را به مجلس پسر زیاد وارد کردند، زینب(س) در حالی‌که کهنه‌‏ترین لباس‌‏ها بر تن او بود، به صورت ناشناس در یک طرف مجلس قرار گرفت و کنیزان اطرافش را احاطه کردند.

عبیدالله پرسید: این زنی که از برابر ما گذشت و در گوشه‌ای نشست و کنیزان گرد او جمع شدند، کیست؟ زینب(س) پاسخ او را نداد. پسر زیاد بار دیگر همان پرسش را تکرار کرد. یکى از کنیزان، حضرتشان را معرفى کرد و گفت: ایشان یادگار حضرت زهرا(س) دختر رسول خدا(ص) است. عبیدالله با شنیدن این سخن، رو به زینب(س) کرد و گفت: ستایش خدا را که شما را رسوا کرد و از دم تیغ گذراند و دروغ شما را آشکار نمود!

زینب(س) در این‌جا طاقت نیاورد و در پاسخ فرمود:

 «…‏ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَکرَمَنَا بِنَبِیهِ مُحَمَّدٍ ص وَ طَهَّرَنَا مِنَ الرِّجْسِ تَطْهِیراً وَ إِنَّمَا یفْتَضِحُ الْفَاسِقُ وَ یکذِبُ الْفَاجِرُ وَ هُوَ غَیرُنَا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ»؛

ستایش خدا را که ما را به برکت پیامبرش محمد(ص) گرامى داشت و از پلیدى پاک و پاکیزه نمود. همانا انسان فاسق رسوا می‌شود و انسان فاجر دروغ می‌‌گوید و چنین ویژگی‌هایی ب