پاورپوینت کامل چرا برای رساندن یک معنا در آیات ۱۱ و ۲۹ سوره‌ی مریم از دو تعبیر «وحی» و «اشاره» استفاده شده است؟ آیا تفاوتی میان این دو واژه وجود دارد؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا برای رساندن یک معنا در آیات ۱۱ و ۲۹ سوره‌ی مریم از دو تعبیر «وحی» و «اشاره» استفاده شده است؟ آیا تفاوتی میان این دو واژه وجود دارد؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا برای رساندن یک معنا در آیات ۱۱ و ۲۹ سوره‌ی مریم از دو تعبیر «وحی» و «اشاره» استفاده شده است؟ آیا تفاوتی میان این دو واژه وجود دارد؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا برای رساندن یک معنا در آیات ۱۱ و ۲۹ سوره‌ی مریم از دو تعبیر «وحی» و «اشاره» استفاده شده است؟ آیا تفاوتی میان این دو واژه وجود دارد؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

اگرچه تفنن در عبارت، خود به تنهایی یکی از دلایل کاربرد واژه‌های مختلف برای یک معنا در آیات قرآن است و نیاز به ارائه‌ی دلیل دیگری نیست؛ اما با این وجود در پرسش مورد نظر، اختلاف تعبیر در این دو آیه، ممکن است به جهت نکته‌ای باشد که در برخی کتاب‌های لغت و تفاسیر به آن اشاره شده است.

لغت‌شناسان در معنای «وحی» گفته‌اند: اصل وحی به معنای اشاره سریع است؛ و به همین جهت به کاری که متضمن سرعت باشد وحی گفته می‌شود. همچنین استعمال وحی در کلام، در جایی است که به صورت رمز و کنایه باشد، و گاهی نیز تحقق وحی با اشاره، با بعضی اعضا؛ مانند دست و یا نوشتن تحقق می‌پذیرد. و سخن خداوند که فرمود: «فَخَرَجَ عَلى‏ قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرابِ‏ فَأَوْحى‏ إِلَیْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُکْرَهً وَ عَشِیًّا»، هر سه احتمال در آن داده شده است؛ یعنی یا به صورت رمز، یا اشاره، و یا نوشتن سخن را تفهیم آنان نمود.[۱]

و به همین مسئله روایات و برخی از تفاسیر اشاره دارد:

در آیه‌ی «فأَوحى الیهم أن سَبّحوا بُکرهً و عَشِیّاً»؛[۲] گفته‌اند منظور از «اوحى» اشاره کردن است؛ یعنى زبانش از سخن گفتن بازماند و از معبد خارج شد و به قوم خود اشاره کرد که خدا را تسبیح کنند، این «فاوحى» در جاى «رمزا» در سوره‌ی آل عمران، آیه‌ی ۴۱ است.[۳]

در این معنا امام صادق‌(ع) می‌فرماید: وقتی از امام علی(ع) از معنای وحی سؤال کردند، آن‌حضرت فرمود: وحی معانی مختلفی دارد، از جمله وحی به معنای نبوت، وحی به معنای الهام، و وحی به معنای اشاره. سپس در ادامه فرمود: اما وحی به معنای اشاره