پاورپوینت کامل کیفیت نبرد و شهادت عمرو بن جناده انصاری در روز عاشورا را بنویسید؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کیفیت نبرد و شهادت عمرو بن جناده انصاری در روز عاشورا را بنویسید؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کیفیت نبرد و شهادت عمرو بن جناده انصاری در روز عاشورا را بنویسید؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کیفیت نبرد و شهادت عمرو بن جناده انصاری در روز عاشورا را بنویسید؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

 بر اساس گزارش برخی منابع، یکی از کسانی که روز عاشورا در دفاع از امام حسین(ع) به شهادت رسید، عمرو(عُمَر)[۱] بن جناده بن (کعب)[۲] حارث (حرث)[۳] انصاری بود.[۴]

نقل شده است که روز عاشورا جوانی بعد از شهادت پدرش نزد امام(ع) آمد و از ایشان اجازه نبرد خواست؛ اما امام(ع) نپذیرفت و فرمود: این نوجوانی است که پدرش کشته شده و شاید مادرش راضی نباشد. نوجوان گفت: به دستور مادرم آمده‏ام! امام(ع) اجازه فرمود و او رهسپار میدان شد و این اشعار حماسی را می‌خواند:

«أمیری حسین و نعم الأمیر                         سرور فؤاد البشیر النذیر

علی و فاطمه والداه                                فهل تعلمون له من نظیر

له طلعه مثل شمس الضحی                      له غره مثل بدر منیر»؛[۵]

امیر من حسین(ع) است و چه خوب امیری! او مایه‌ی شادی دل بشارت دهنده و انذار کننده (رسول خدا ص) است. پدرش علی(ع) و مادرش فاطمه(س) است. آیا شبیهی برای او سراغ دارید. او چهره‌ای مانند خورشید درخشان و پیشانی‌ای نظیر ماه دارد.

می‌گویند پس از کشته‌شدن این نوجوان، سرش را بریده و به سوی سپاه امام(ع) انداختند. مادرش سر پسر را گرفت و آن‌را به سمت دشمن پرتاب کرد و به آنها حمله کرد و دو نفر را کشت و بر سپاه اموی حمله برد و این اشعار حماسی را خواند:

«انا عجوز فی النساء ضعیفه                            خاویه بالیه نحیفه

اضربکم بضربه عنیفه                                     دون بنی فاطمه الشریفه»؛

من پیرزنی در میان زنان ناتوانم که پوسیده، توخالی و نحیف گشته است؛ اما در دفاع از فرزندان فاطمه‌ی شریف و بزرگوار،شما را ضربه‌‏ای سخت می‌زنم.

وی، دو نفر را کشت. اما امام(ع) به سوی وی شتافت و او را به خیمه‏ها بازگرداند.[۶]

در برخی منابع متأخر نام این شهید را عمرو بن جناده[۷] و نام مادرش بحریِ بنت مسعود خزرجی ذکر کرده‌اند؛[۸]‏ و سن او را نه[۹] و یا یازده سال اعلام کرده‌اند[۱۰] که این گزارش‌ها باید با توجه به گزارش منابع کهن مورد ارزیابی قرار گیرد.

همچنین بر اساس برخی گزارش‌ها، وی غیر از آن جوانی است که پدرش در روز عاشورا به شهادت رسید.[۱۱]

در گزارش‌های دیگری آمده که او بعد از پدرش، جناده بن حارث‏ و قبل از عبدالرحمن بن عروه[۱۲] و یا جوانی که نامی از وی برده نشده است و پدرش در روز عاشورا به شهادت رسید[۱۳] به میدان رفت و این‌گونه رجز می‌خواند:

«أضق الخناق من ابن هند و ارمه                                      من عامه بفوارس الأنصار

و مهاجرین مخضبین رماحهم                                         تحت العجاجه من دم الکفار

خضبت علی عهد النبی محمد                                   فالیوم تخضب من دم الفجار

و الیوم تخضب من دماء أراذل                                    رفضوا القرآن لنصره الأشرار

طلبوا بثأرهم ببدر إذ أتوا                                          بالمرهفات و بالقنا الخطار

و الله ربی لا أزال مضاربا                                             فی الفاسقین بمرهف بتار

هذا علی الأزدی حق واجب                                     فی کل یوم تعانق و کرار»؛[۱۴]

گلوی پسر هند(معاویه) را فشار بده و به جانب او روانه کن. سواران انصار و مهاجر را که نیزه‏‌هاشان زیر گرد و غبار از خون کفار در زمان پیامبر محمد(ص) رنگین می‌بود، امروز هم از خون فاجران رنگین می‌شود. امروز رنگین می‏شود از خون مردم فرومایه که در راه یاری بدکاران قرآن را رها کرده در طلب آن خون‌هایی برخاستند که در جنگ بدر ریخته شد و آمدند با شمشیر تیز و نیزه‌ی جنبنده. به خدا سوگند که پیوسته شمشیر باریک و برّان را بر این قوم بدکار می‌زنم. این فداکاری بر من که از قبیله‌ی «ازد» هستم در هر روزی که زد و خورد در کار باشد واجب و لازم است‏.[۱۵]

برخی شاعران، داستان شهادت او را این‌گونه به نظم در آورده‌اند:

«به نزد شاه با روی گشاده                                        ستاده بود عمرو بن جناده‏

پس از رخصت روان