پاورپوینت کامل کسی که امکان حضور در نماز جماعت را دارد؛ اما نمازش را فرادا می‌خواند، آیا نمازش پذیرفته نیست؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کسی که امکان حضور در نماز جماعت را دارد؛ اما نمازش را فرادا می‌خواند، آیا نمازش پذیرفته نیست؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کسی که امکان حضور در نماز جماعت را دارد؛ اما نمازش را فرادا می‌خواند، آیا نمازش پذیرفته نیست؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کسی که امکان حضور در نماز جماعت را دارد؛ اما نمازش را فرادا می‌خواند، آیا نمازش پذیرفته نیست؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

با جست‌و‌جو در منابع معتبر روایتی مشاهده نشده است که از آن برداشت شود خواندن نماز به صورت فرادا، به صورت مطلق، بی‌اعتنایی به نماز جماعت و یا موجب عدم قبولی نماز خواهد بود؛ اما روایتی وجود دارد که می‌گوید سزاوار است همسایه‌ی مسجد نمازش را در مسجد بخواند: «لَا صَلَاهَ لِجَارِ الْمَسْجِدِ إِلَّا فِی الْمَسْجِد».[۱]

البته، روایات فراوانی در فضیلت نماز جماعت وجود دارد که مقصود از این روایات، تأکید بر اهمیت چنین نمازی و نیز شرکت در کارهای گروهی جهت حفظ وحدت مسلمانان است؛[۲] اما به معنای باطل‌بودن نماز فرادا نیست؛ بلکه به معنای کم بودن ثواب و پاداش آن است. بنابراین، هیچ فقیهی اقامه‌ی نماز جماعت را واجب ندانسته است، بلکه همه حکم به استحباب آن داده‌اند.[۳] بر این اساس، حتی اگر فردی در محل اقامه‌ی جماعت حضور یافت ولی در عین حال، نمازش را فرادا خواند؛ هر چند کاری ناپسند انجام داده است؛ اما نمازش باطل نیست.[۴]

[۱]. «رُوِّینَا عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِیٍّ ص أَنَّهُ قَالَ‏ لَا صَلَاهَ لِجَارِ الْمَسْجِدِ إِلَّا فِی‏ الْمَسْجِدِ إِلَّا أَنْ یَکُونَ لَهُ عُذْرٌ أَوْ بِهِ عِلَّهٌ فَقِیلَ لَهُ وَ مَنْ جَارُ الْمَسْجِدِ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ مَنْ سَمِعَ النِّدَاء». ابن حیون، نعمان بن محمد مغربى، دعائم الإسلام و ذکر الحلال و الحرام و القضایا و الأحکام، ج ۱، ص ۱۴۸، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ دوم، ۱۳۸۵ق.

[۲]. ر. ک: «پیامبر اسلام(ص) و تهدید کردن اصحاب به آتش زدن خانه»، ۴۴۲۰۰.

[۳]. مستحب است ن