پاورپوینت کامل آیا امام علی(ع) در خطبه ۲۲۸ نهج البلاغه بدون ذکر نام و با کنایه از خدمات عُمَر بن خطاب تجلیل کرد و او را برپا کننده سنت رسول خدا(ص) و فردی پاک‌دامن دانست؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا امام علی(ع) در خطبه ۲۲۸ نهج البلاغه بدون ذکر نام و با کنایه از خدمات عُمَر بن خطاب تجلیل کرد و او را برپا کننده سنت رسول خدا(ص) و فردی پاک‌دامن دانست؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا امام علی(ع) در خطبه ۲۲۸ نهج البلاغه بدون ذکر نام و با کنایه از خدمات عُمَر بن خطاب تجلیل کرد و او را برپا کننده سنت رسول خدا(ص) و فردی پاک‌دامن دانست؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا امام علی(ع) در خطبه ۲۲۸ نهج البلاغه بدون ذکر نام و با کنایه از خدمات عُمَر بن خطاب تجلیل کرد و او را برپا کننده سنت رسول خدا(ص) و فردی پاک‌دامن دانست؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

امام علی(ع) در خطبه‌ی ۲۲۸‌ نهج البلاغه در توصیف یکی از صحابه و بدون آن‌که نامی از او ببرد فرمود:

«لِلَّهِ بَلَاءُ [بِلَادُ] فُلَانٍ فَلَقَدْ قَوَّمَ الْأَوَدَ وَ دَاوَی الْعَمَدَ وَ أَقَامَ السُّنَّهَ وَ خَلَّفَ الْفِتْنَهَ ذَهَبَ نَقِی الثَّوْبِ قَلِیلَ الْعَیبِ أَصَابَ خَیرَهَا وَ سَبَقَ شَرَّهَا أَدَّی إِلَی اللَّهِ طَاعَتَهُ وَ اتَّقَاهُ بِحَقِّهِ رَحَلَ وَ تَرَکهُمْ فِی طُرُقٍ مُتَشَعِّبَهٍ لَا یهْتَدِی بِهَا الضَّالُّ وَ لَا یسْتَیقِنُ الْمُهْتَدِی‏»؛[۱]

خداوند به فلانی خیر دهد ]شهرهای او را آباد دارد[ که ناهمواری‌ها را هموار و بیماری‌ها را مداوا کرد؛ سنت را برپا داشت و فتنه را پشت سر گذاشت؛ با جامه پاک و کم عیب از دنیا رفت؛ نیکی خلافت را دریافت و پیش از رسیدن شر آن رخت بربست؛ وظایف الهی خود را انجام داد، و از نافرمانی او پرهیز کرد؛ او خود رفت و مردم را در میان راه‌های مختلف رها کرد که گم گشته در آن راهی نمی‌یابد و راه یافته به یقین و باور نمی‌رسد.

«للَّه بلاد فلان»، مانند: «للَّه درّه» و «للَّه ابوه»، معمولا به منظور مدح و ثنا و دعا در حق کسى آورده می‌‏شود؛ یعنى خداوند کشور او را آباد نگهدارد که چنین کارهاى مهمّى انجام داده است. عرب‌ها، هرگاه بخواهند چیزى یا کسى و عمل او را بستایند با این تعبیر، پاداش وى را از خدا می‌خواهند.

جمله‌ی اوّل خطبه را به تعبیرى دیگر نیز نقل کرده‌‏اند و آن چنین است: «للَّه بلاء فلان». یعنی عمل نیک او در راه خدا است.[۲]

گفتنی است که این روایت تنها در نهج البلاغه آمده و در هیچ کتاب روایی دیگر مشاهده نشده است. همچنین امام علی(ع) در این خطبه‌ی کوتاه از شخص خاصی نام نبرده است؛ لذا شارحان نهج البلاغه در این‌که منظور از (فلان) چه کسی است، احتمالاتی را مطرح کرده‌اند که باید مورد بررسی قرار ‌گیرد.

اما قبل از آن، اوصافی که امام(ع) در این خطبه برشمرده مرور می‌کنیم را تا بهتر بتوان برای آن مصداقی پیدا کرد:

1. «قَوَّمَ الْأَوَدَ»: راست کردن کجی‌ها، کنایه از این است که او مردمى را که از راه خدا منحرف شده بودند، به راستى و استقامت سوق داد.
2. «وَ دَاوَی الْعَمَدَ»: معالجه کردن بیماری‌ها، مراد از بیماری‌ها، مرض‌‏هاى نفسانى و اخلاقى است که مانند بیماری‌هاى جسمانى و بدنى سبب آزار و اذیت انسان می‌‏شود، و داروى بهبود یافتن آن هم پندها و مواعظ جالب و نهی‌‏هاى کوبنده قولى و عملى است.
3. «وَ أَقَامَ السُّنَّهَ»: به پا داشت سنت را و به آن عمل کرد.
4. «وَ خَلَّفَ الْفِتْنَهَ»: آشوب را پشت‌ سر گذاشت؛ یعنى پیش از وقوع آن از دنیا رفت و این صفت به این اعتبار مدح و ثنایى براى او است که چون در امور حکومت و سیاست مدیر و مدبر بود، در زمان فرمان‌روایى وى فتنه و آشوبى به وجود نیامد.
5. «ذَهَبَ نَقِی الثَّوْبِ»: پاک جامه از دنیا رفت، در این‌جا، لباس به جاى آبرو و حیثیّت و پاکیزگى آن‌ براى سالم بودن از عیب‌ها به عنوان استعاره آورده شده است.
6. «قَلِیلَ الْعَیبِ»: کم عیب بود.
7. «أَصَابَ خَیرَهَا وَ سَبَقَ شَرَّهَا أَدَّی»: خوبى خلافت را درک کرد و بر بدى آن سبقت گرفت، احتمالا ضمیر در هر دو موضع (اصاب خیرها و سبق شرّها) به کلمه‌ی خلافتى که از عبارت فهمیده می‌‏شود بازمی‌‏گردد. به این معنا که آنچه در حکومت و فرمان‌روایى خوب و مناسب است؛ مانند عدالت‌خواهى و برپا داشتن دین خدا که در دنیا مایه‌ی عزت و نام نیک و در آخرت موجب ثواب عظیم و پاداش بزرگى است، کسب و دریافت کرد، و از بدی‌ها و آشوب‌هایى که در خلافت واقع شد جلو رفت؛ یعنى پیش از پیدایش جنجال و فساد و خون‌‏ریزى، از دنیا رفت.
8. «أَدَّی إِلَی اللَّهِ طَاعَتَهُ»: اطاعت خدا را به طور تام و کامل انجام داد.
9. «وَ اتَّقَاهُ بِحَقِّهِ»: به سبب ترسیدن از کیفر الهى، حقى را که از خداوند به گردن او بود ادا نمود و حقیقت تقوا را رعایت کرد.
10. «رَحَلَ وَ تَرَکهُمْ فِی طُرُقٍ مُتَشَعِّبَهٍ لَا یهْتَدِی بِهَا الضَّالُّ وَ لَا یسْتَیقِنُ الْمُهْتَدِی»: در حالى به سوى آخرت شتافت که مردم را بعد از خود در ورطه‌‌ی جهل و نادانى سرگردان رها کرد که گمراهان، راهى به راستى نیافتند و آنان که در صراط مستقیم بودند به حقّانیّت خویش اطمینان نداشتند؛ زیرا راه‌‌هاى ضلالت مختلف و رهروان آن زیاد بودند.

اما مصادیقی را که دانشمندان برای این خطبه مطرح کرده‌اند، عبارت‌اند از:

1. بسیاری از شارحان نهج البلاغه معتقدند که مراد از واژه‌ی‌ «فلان» که در اوّل خطبه نقل شد، خلیفه‌ی دوم(عُمَر) است و برخی از آنان – به ویژه شارحان اهل‌سنت – این خطبه را تمجید امام از خلیفه‌ی دوم می‌دانند؛ اما برخی شارحان شیعی نهج البلاغه معتقدند که مصداق «فلان» در این خطبه اگرچه عمر است؛ اما به نوعی در صدد نکوهش او به طریقه ایهام است.(یعنی همان مدح شبه ذم).

به عنوان نمونه، یکی از شارحان خطبه را چنین معنا می‌کند: از برای خدا باد شهرهای متعلق به فلان کس که خلیفه دوم باشد. به تحقیق که ارزش و بها داد کجی و گمراهی را، یعنی قرار داد به قیمت و بهای ضلالت و گمراهی در دین، متاع دنیا را. و مداوا و معالجه کرد درد ستون ظلم را که خلیفه‌ی اول باشد؛ یعنی برای او امارت و خلافت به ظلم را درست و تثبیت کرد.

برپا داشت سنت و طریقه‌ی غصب خلافت را. خلیفه و جانشین کرد فتنه و فساد در دین و ملت را که خلیفه سوم