پاورپوینت کامل ویژگی‌های یک منبر خوب چیست؟ ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ویژگی‌های یک منبر خوب چیست؟ ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ویژگی‌های یک منبر خوب چیست؟ ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ویژگی‌های یک منبر خوب چیست؟ ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

اصل کلی آن است که در منابر و سخنرانی‌ها اصول و معارف دینی با زبان شیوا برای مخاطبان بیان شود که انسان را به خدا نزدیک کند؛ اما این سخنان در زمان‌ها، مکان‌ها و برای مخاطبان مختلف، می‌تواند متفاوت باشد؛ از این‌رو نمی‌توان نسخه‌ای کلی در این زمینه تجویز کرد. بر این اساس، توجه به خطبه‌ها و سخنرانی ائمه(ع) که بهترین سخنوران بودند، می‌تواند در ارزشمند‌تر شدن منبر مؤثر باشد.

سخنران در یک منبر باید به چند جهت مهم و کلیدی مخاطب‌شناسی، محتوای منبر و بایسته‌های منبر توجه نماید:

الف) مخاطب‌شناسی

مخاطبان، دارای سلیقه‌ها و گرایش‌های مختلف مذهبی و دینی همراه با تفاوت‌های فردی، ظرفیت‌ها و استعدادهای ویژه‌ای هستند که توجه به آن برای یک سخنران در موفقیت او و تأثیرگذاری بیشتر در مخاطبان، حائز اهمیت ویژه‌ای است. بر این اساس است که در برخی از آیات، خداوند تمام انسان‌ها و در برخی دیگر تنها افراد مؤمن و یا افراد کافر را مورد خطاب خود قرار می‌دهد: «یا أَیُّهَا النَّاس‏»؛[۱] «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا».[۲]

در نتیجه یک سخنران باید در اولین گام، به شناخت مخاطب بپردازد و با آگاهی از این اطلاعات، مطالب را آماده، دسته‌بندی و ارائه نماید.

فایده این شناخت در برقراری ارتباط مؤثر با مخاطبان؛ ایجاد نگرش‌های مثبت بیشتر در میان آنها خواهد بود.

ب) محتوای منبر

محتوای منبر و این‌که چه مطلبی در منبر گفته شود، نقش مهمی در تأثیرگذاری آن دارد. در سخنان ائمه(ع) چند نکته مهم مورد توجه قرار می‌گرفت که می‌تواند در پربار شدن منابر کمک نماید:

حمد و ستایش خدا

از آن‌جا که مؤثر واقعى در هر عالم خدا است. و توفیق در هر عملى بستگى تام به خواست او دارد، پس باید سخنرانی با نام و یاد و حمد و ستایش او آغاز شود. سیره‌ی معصومان(ع) این بود که سخن خود را با حمد و ستایش خدا شروع می‌کردند و از او کمک می‌گرفتند.[۳]

استفاده از آیات و روایات

آیات نورانی قرآن به عنوان یک اثر مکتوب که در اختیار هم انسان‌ها است، در هدایت‌گری آنها از ارزش ویژه‌ای برخوردار است. چنانچه می‌فرماید: “از سوی خداوند برای شما نور و کتاب روشنی آمده است. خداوند به برکت آن، کسانی را که از خشنودی او پیروی کنند به راه‌های سلامت هدایت می‌کند. آنان را از تاریکی‌ها به سوی نور می‌برد و آنها را به راه راست، رهبری می‌نماید”.[۴]

امیر بیان، امیرالمؤمنین(ع) با آن‌که سخن‌شان حق بود؛ با این وجود از آیات قرآن[۵] و سخنان رسول خدا(ص)[۶] نیز کمک می‌گرفت.

استفاده از اشعار، ضرب المثل‌‌ها، قصه و کلمات بزرگان

بی‌گمان بهره‌گیری از ذوق شعری، ضرب المثل‌ها، قصه و کلمات بزرگان، راه‌کاری ارزشمند، مثبت و سازنده است به گونه‌ای که گاهی تأثیر یک بیت شعر از چندین منبر بیشتر خواهد بود. از اهل‌بیت(ع) نیز توصیف فراوانى دربار اشعار پرمعنا و باهدف شده است.

بنابراین گاهی می‌توان برای بیان نشر اصول عقاید و معارف الهی از اشعار، قصه‌ها، کلمات بزرگان و ضرب المثل‌‌ها که بار معنوی خاصی دارند استفاده نمود.

امام علی(ع) در خطبه‌ی معروف شقشقیه که مشتمل بر شکایت در مورد خلافت و صبر امام در برابر از دست رفتن آن و سپس بیعت مردم با او است، از شعر شاعر کمک گرفت:

«شَتَّانَ مَا یوْمِی عَلَی کورِهَا                            وَ یوْمُ حَیانَ أَخِی جَابِر»؛^[۷]

چه تفاوت فاحشی است بین امروز من با این همه مشکلات، و روز حیان برادر جابر که غرق خوشی است.

همچنین حضرتشان(ع) در بیان جایگاه خود در زمان رسول خدا(ص) و بی‌توجهی به این جایگاه بعد از رحلت پیامبر(ص) فرمود:

«من در زمان رسول خدا(ص) مانند پاره تن او بودم، و مردم مانند نگاه‌کردنشان به ستاره‌های آسمان، (با دیده احترام) به من نیز می‌نگریستند؛ اما روزگار به طورى چشمش را از من فروبست که فلان و فلان را هم‌ردیف من قرار داد؛ سپس هم‌طراز پنج نفرى شدم که برجسته‌ترین آنها عثمان بود و گفتم: واى بر یادگار رسول خدا! اما روزگار به این‌ مقدار هم راضى نشد و تا جایی از ارزش من(نزد مردم) کاست، که امروز هم‌طراز پسر هند(معاویه) و پسر نابغه(عمرو عاص) شدم! همه بچه‌شتران چاق شدند، حتی بچه‌شترهای بیمار!».[۸]

توجه به مشکلات جامعه

برخی از مشکلات در دنیا به تدریج موجب کم‌رنگ شدن دین و سرانجام باعث از بین رفتن دین خواهد شد. امام علی(ع) در این زمینه می‌فرماید: «سالم ماندن از سختى آزمایش‌ها را درخواست کنید؛ چراکه سختى آزمایش، می‌تواند دین را از بین ببرد».[۹] در نتیجه موضوع منبر بهتر است با توجه به مشکلات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه، شهر و منطقه تهیه شود.

تا آن‌جا که استفاده از آموزه‌های دینی می‌تواند بسیاری از مشکلات انسان را حل نماید؛ چه بسا برخی سخنان نقط پایان بسیاری از دردهای ناشی از جهل و بیداد باشد.

توازن مژده و هشدار

خوف و رجا و یا امید و ترس دو ویژ‌گی مهم مؤمنان و انسان‌های عارف به حساب می‌آید که در آموزه‌های دینی تأکید بسیاری در مورد آن دو وجود دارد. امام صادق‌(ع) فرمود: «… خوف و رجا دو بال ایمان است…».[۱۰]

امّا باید توجه داشت که همیشه باید بین خوف و رجا توازن برقرار باشد؛ چراکه هر کدام به تنهایی برای انسان مضر و چه بسا مهلک باشند. سخنران باید مخاطب خود را در میان مژده و هشدار قرار دهد؛ زیرا ترساندن مردم و بیان عذاب، جهنم و مشکلات به تنهایی و بدون بشارت باعث وحشت، ناامیدی و فرار مردم می‌شود. بنابراین شایسته است در کنار انذار، بشارت نیز داده شود. قرآن می‌فرماید: «إِنَّا أَرْسَلْناکَ بِالْحَقِّ بَشیراً وَ نَذیراً…»؛[۱۱] ما تو را به حق فرستادیم، تا بشارتگر و بیم‌‏دهنده باشى…

دوری جستن از سرزنش مخاطب

امام علی(ع) فرمود: «زیاده‌‌روی در سرزنش، آتش لجاجت را برمی‌انگیزد».[۱۲]

در نتیجه شایسته است سخنران از سرزنش زیاد مخاطبان خودداری نماید.

آگاهی با موضوعات جدید

آیات و روایات زیادی در بیان اهمیت علم و آموزش و آثار آن وارد شده است. امام علی(ع) فرمود: «الْعِلْمُ أَصْلُ کُلِّ خَیْر»؛[۱۳] علم اصل هر خیر و نیکوئى است‏. بر این اساس سخنران باید تا حدودی به دانش‌های نوین آگاه باشد؛ اما از ابراز نظر در مواردی که در آن آگاهی کامل ندارد، خودداری نماید. قرآن انسان‌ها را از پیروی در موضوعاتی که پیرامون آن علم و آگاهی ندارند، نهی نموده است: «وَ لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ…»؛[۱۴] اهمیت این موضوع هنگام بیان آن برای دیگران بیشتر است. امام علی(ع) فرمود: «آنچه نمی‌دانید را بیان نکنید، … چراکه خداوند بر اعضای بدن‏ دستوراتی داده و در قیامت از همان از این اعضا می‌پرسد».[۱۵]

پاسخ‌گویی به پرسش‌های مردم

از آغاز زندگی بشر تا