پاورپوینت کامل «علم ذات به ذات در مقام ذات»، چه فرقی با «علم ذات به ذات در تعین اول» دارد؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «علم ذات به ذات در مقام ذات»، چه فرقی با «علم ذات به ذات در تعین اول» دارد؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «علم ذات به ذات در مقام ذات»، چه فرقی با «علم ذات به ذات در تعین اول» دارد؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «علم ذات به ذات در مقام ذات»، چه فرقی با «علم ذات به ذات در تعین اول» دارد؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

همان‌گونه که می‌دانیم، خدای متعال تمام حیثیات اطلاقی، از جمله علم ذات به ذات را در مقام ذات دارد. و در تعین اول نیز علم ذات به ذات از حیث احدیت جمعی وجود دارد. در این‌جا دو تفاوت اساسی قابل بررسی است:

تفاوت به لحاظ معلوم و تفاوت به لحاظ خود علم.

در توضیح تفاوت به لحاظ معلوم گفته می‌شود که در مقام ذات، خود ذات، با ویژگی اطلاق مقسمی معلوم است؛ اما در تعین اول، ذات با لحاظ قید احدیت است. تفاوت دوم که به لحاظ خود علم است، به واسطه این حقیقت رخ می‌دهد که در مقام ذات، علم ذات به ذات به نحو اندماجی(فشرده) است، در حالی که در مقام تعین اول، به نحو نسبت و اضافه‌ی اشراقی است.

به بیان دیگر، تعین اول که آن‌را یک نسبت علمی یا اضافه‌ی اشراقی علمی می‌خوانند، هویتی تعینی، آن هم از سنخ تعین علمی دارد و حقیقت علم در آن، چیزی جز یک اضافه‌ی اشراقی و تجلی نیست؛ اما در مقام ذات، این علم یک نسبت ممتاز و با یک اضافه‌ی اشراقی نیست، بلکه هویتی وجودی و اطلاقی دارد. همچنین نباید علم را در تعین ثانی عین ذات دانست؛ زیرا از جهت آن اعتبار (یعنی اعتبار اطلاق ذات)، برای حق نسبتی که از ذاتش ممتاز باشد، به گونه‌ای که از آن علم یا غیر علم از اسما و صفات و نسب و اضافی‌های دیگر ت