پاورپوینت کامل آیا ابن عربی معتقد به نوعی تثلیث بود، و اگر آری، تفاوت تثلیث او با سه‌گانه‌پرستی مسیحیت چیست؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا ابن عربی معتقد به نوعی تثلیث بود، و اگر آری، تفاوت تثلیث او با سه‌گانه‌پرستی مسیحیت چیست؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا ابن عربی معتقد به نوعی تثلیث بود، و اگر آری، تفاوت تثلیث او با سه‌گانه‌پرستی مسیحیت چیست؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا ابن عربی معتقد به نوعی تثلیث بود، و اگر آری، تفاوت تثلیث او با سه‌گانه‌پرستی مسیحیت چیست؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

عرفا به‌ دلیل این‌که از راه سیر و سلوک به کشف و شهودهایی می‌رسیدند که بیان برخی از آن حقایق برای دیگران دشوار و درک و فهم آن مشکل بود؛ مطالب عمیق و دقیق شهودی را به صورت کنایه و استعاره بیان کرده و گاهی بر مصادیق متعارف و متداول عرفی تطبیق می‌نمودند.

از سوی دیگر، آنان غرق در نگاه توحیدی بودند؛ از این‌رو سعی می‌کردند همه‌ی افراد و همه چیز را در دایره توحید نگهدارند و در همین راستا به گونه‌ای نظرات مخالف را توجیه و تعدیل کنند و یا از شدت مخالفت آن با عقیده توحید بکاهند؛ مثلا در تفسیر آیه شریفه که می‌فرماید: «به یقین کافر شدند کسانى که گفتند: خداوند همان مسیح فرزند مریم است».[۱] ابن عربی بر این باور است که مقصود از کفر در این‌جا پوشاندن است.[۲] وی و برخی شارحان کتاب‌هایش در توضیح آن می‌گویند: منظور این است که مسیحیان با اعتقاد خاص خود در مورد عیسی(ع) هویت الهی او را مخفی کردند؛ یعنی هویت الهی حضرت عیسی(ع) این است که او (مانند تمام دیگر مخلوقات) یک تجلی از تجلیات خداوند است؛ زیرا هویت حق همان‌گونه که در تمام عالم جلوه‌گر است در صورت عیسویه نیز تجلی کرده است؛ اما مسیحیان هویت حق را که در تمام هستی از عالم غیب گرفته تا عالم شهادت متجلی است، تنها در کلمه عیسویه محصور دانستند و این منشأ کفر آنان است.[۳]

در همین راستای کنایه‌گویی، ابن عربی گاه از اصطلاحات متداول میان مسیحیان نیز بهره می‌جست؛ شاید به این دلیل که او مدتی در قرطبه اندلس زندگی می‌کرد که انبوهی از پیروان دین مسیح نیز در آن منطقه می‌زیستند.

البته باید توجه داشت که استفاده ابن عربی از واژه‌های مرسوم میان مسیحیان، تنها در حد تشابه در نام‌ بوده، ولی از نظر معنا و محتوا تفاوت زیادی با آنها دارد. به عنوان نمونه، وی هر چند از واژه‌های «پدر» (اب)، «پسر» (ابن) و روح القدس بهره می‌گیرد؛ اما مقصود وی معنایی خاص – غیر از آنچه مسیحیان باور دارند- است؛ و در همین زمینه، ابن عربی ذیل آیه‌ای در مورد بنی‌‌اسرائیل که می‌فرماید: «و (به یاد آرید) زمانى که کسى را کشتید و درباره (قاتل) او به نزاع برخاستید و خداوند می‌خواست آنچه را پنهان می‌کنید آشکار سازد»،[۴] چنین تفسیری را ارائه می‌نماید:

آیه در مورد فرد ثروتمندی از بنی‌اسرائیل است که پسر جوانی داشت و پسر عموهایش به طمع میراث پدرش، وی را کشتند … سپس می‌افزاید مقصود از جوان کشته شده و «پسر»(ابن)، قلب است، که فرزند روح ثروتمند از معارف و حکمت‌ها است. و منظور از کشته‌شدن نیز بازداشتن وی از زندگی حقیقی و از بین بردن عشق حقیقی است. و مراد از پسر عموها، نیروهای شهوت و غضب نفس است؛ و روح و نفس به اعتبار این‌که از عقل فعال یا همان روح القدس ولادت یافتند، برادر هستند.[۵]

البته چنین تفاسیری را در صورت پذیرش، تنها می‌توان به عنوان بطنی از بطون قرآن در نظر گرفت و به آن معنا نیست که آنچه از ظاهر آیه برداشت می‌شود، معتبر نباشد.

در هر صورت باید تمام سخنان اهل عرفان را بررسی و تحلیل کرد تا چارچوب اعتقادی کلی آنان مشخص شود؛ و به نظر می‌‌رسد که در این صورت، برخی از سخنان به ظاهر نادرست آنان می‌تواند توجیه‌پذیر بوده و کاملا مردود به شمار نیاید؛ هر چند در نظر ابتدائی با ظاهر برخی متون و اعتقادات دینی سازگار نباشد.

در مبحث محبّت نیز اهل عرفان بر این باورند که محبت مخصوص خداوند است؛[۶] و محبت به دیگران از محبت به خداوند سرچشمه می‌گیرد، محبت به خداوند موجب محبت دیگران می‌شود؛ از این‌رو هر کس به خداوند نزدیک‌تر است محبت به او باید بیشتر باشد؛ بدین جهت باید به پیامبر(ص) محبت ورزید؛ زیرا ایشان در بالاترین مرتبه قرب به خداوند است و محبت به اهل‌بیت(ع) نیز در واقع محبت به پیامبر(ص) است؛[۷] و خداوند اجر رس