پاورپوینت کامل در مورد این اصل فلسفی که «موجود بسیط نمی‌تواند هم فاعل باشد و هم قابل» توضیح دهید؟ ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در مورد این اصل فلسفی که «موجود بسیط نمی‌تواند هم فاعل باشد و هم قابل» توضیح دهید؟ ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در مورد این اصل فلسفی که «موجود بسیط نمی‌تواند هم فاعل باشد و هم قابل» توضیح دهید؟ ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در مورد این اصل فلسفی که «موجود بسیط نمی‌تواند هم فاعل باشد و هم قابل» توضیح دهید؟ ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

  در فلسفه قاعده‌ای است که می‌گوید: موجود بسیط هرگز نمی‌تواند هم فاعل باشد و هم قابل «البسیط لا یمکن أن یکون فاعلا و قابلا».

ملاصدرا برای اثبات برخی از مسائل به این قاعده استدلال کرده و آن‌را معتبر دانسته است. از جمله این مسئله که هرگاه یکی از عناصر، مبدأ حرکت قرار گیرد، مانند سنگی که بر زمین فرود می‌آید، یا آتشی که به سمت بالا می‌رود، چنین پنداشته می‌شود که این موجود خود به خود و بنفسه متحرک است، ولی این پندار باطل است؛ زیرا شی‌ء واحد هرگز نمی‌تواند هم فاعل باشد، و هم قابل؛ یعنی موجود واحد نمی‌تواند هم اعطای حرکت کند و هم پذیرای حرکت باشد.

امام فخررازی این قاعده را به همین صورت مطرح کرده و امتناع آن‌را میان حکما مشهور دانسته و در مقام استدلال برای اثبات این قاعده دو برهان اقامه کرده است:

1. برهان نخست این‌که، حیثیت قبول و حیثیت فعل دو اثر مستقل از یکدیگرند، در حالی که از موجود واحد بسیط، جز یک اثر صادر نمی‌گردد.
2. برهان دوم آن‌که، نسبت قابل به مقبول همیشه بالامکان است، در حالی که نسبت فاعل به فعل همواره بالوجوب است؛ بنابر این، اگر شی‌ء واحد نسبت به چیزی هم فاعل و هم قابل باشد، لازم می‌آید که نسبت آن شی‌ء به آن چیز هم بالامکان باشد و هم بالوجوب.

گفتنی است که امام فخررازی به هر دو برهان پاسخ می‌دهد و آنها را نمی‌پذیرد، ولی چون نقل آن پاسخ‌ها در این‌جا به طول می‌انجامد، از آوردن آنها صرف نظر می‌شود.

در چگونگی طرح این قاعده و اثبات آن، میان امام فخررازی در کتاب مباحث المشرقیه و قاضی عضدالدّین ایجی در کتاب مواقف هیچ‌گونه تفاوت و اختلافی دیده نمی‌شود.

از جمله متفکران بزرگ اسلامی که این قاعده را مطرح کرده و در مورد آن بحث کرده، دبیران کاتبی قزوینی است. وی از شاگردان برجسته خواجه نصیرالدین طوسی می‌باشد.

یکی دیگر از متفکران بزرگ که این قاعده را تأیید نموده، علامه حلی است که در شرح کتاب حکمه العین دبیران کاتبی که آن‌را  ایضاح المقاصد نامیده است، می‌گوید:

حکمای سابق بر این عقیده بودند که موجود بسیط نمی‌تواند هم فاعل باشد و هم قابل؛ زیرا فاعل از آن جهت که فاعل است با قابل از آن جهت که قابل است، مغایرت دارد؛ چون فاعل به اعتبار فاعل‌بودن همواره مفید است، در حالی که قابل به اعتبا