پاورپوینت کامل با توجه به آیاتی که گمراه‌کردن انسان‌ها را نیز به دست خداوند می‌داند، آیا «مضلّ» نیز از صفات الهی است و می‌توان پروردگار را با این عنوان، مخاطب قرار داد؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل با توجه به آیاتی که گمراه‌کردن انسان‌ها را نیز به دست خداوند می‌داند، آیا «مضلّ» نیز از صفات الهی است و می‌توان پروردگار را با این عنوان، مخاطب قرار داد؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل با توجه به آیاتی که گمراه‌کردن انسان‌ها را نیز به دست خداوند می‌داند، آیا «مضلّ» نیز از صفات الهی است و می‌توان پروردگار را با این عنوان، مخاطب قرار داد؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل با توجه به آیاتی که گمراه‌کردن انسان‌ها را نیز به دست خداوند می‌داند، آیا «مضلّ» نیز از صفات الهی است و می‌توان پروردگار را با این عنوان، مخاطب قرار داد؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

نخست باید گفت؛ در استناد اوصاف به خداى متعال باید نهایت ادب و احترام رعایت شود. به عنوان نمونه خدای سبحان در قرآن کریم خود را به اوصافى وصف فرموده است: «وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَ أَبْکى».‏^[۱] «وَ أَنَّهُ أَهْلَکَ عاداً الْأُولى‏».^[۲] حال اگر کسی بدون هیچ توضیح و بدون بیان مقدمه‌ای خداوند را به اسم «مضحک» و «مبکى» و «مهلک» بخواند جایز نیست؛ زیرا رعایت ادب و احترام نشده است، هر چند مستندش آیه قرآن باشد؛ چرا که خداوند با بندگان بر اساس الفاظی که أنس و الفت دارند سخن می‌گوید؛ اما بندگان باید در مقابل او ادب را رعایت کنند.

در یک مثال عرفی، اگر دانشمندی بزرگ، غذایی را بر دوش گرفته و به خانه شهروند فقیری برده و خانه او را نیز آب و جارو کرده و زباله‌ها را از آن‌جا بیرون ببرد، ادب اقتضا می‌کند که آن فقیر به آن دانشمند بگوید: اى بخشنده! اى بزرگوار! ای آقا!، نه این‌که بگوید: اى حمّال! ای باربر! ای رفتگر! اگر چه باربری و رفتگری در جای خود، شغل محترمی بوده و نیز آن فرد در واقع غذا را حمل کرده و باربر آن طعام بوده و به نظافت آن منزل پرداخته است!^[۳]