توضیحات:

تعداد صفحات: ۵۶

در این فصل با تهیه صورت جریان‌های نقدی دوباره تنظیم شده بحث مربوط به تهیه صورت‌های مالی برای تجزیه و تحلیل صورت‌های مالی پایان می‌یابد. با تهیه صورت جریان‌های نقدی می‌توان منبع ایجادکننده وجوه نقد (در شرکت) را تعیین کرد و با تهیه صورت‌های مالی دوباره تنظیم شده می‌توان جریان‌های نقدی را شناسایی کرد که از دیدگاه تجزیه و تحلیل صورت‌های مالی اهمیت دارند.

هنگامی که تحلیلگر حقوق صاحبان سهام (سهام عادی) ارزش سهام (دارایی‌های شرکت) را بر اساس سیستم حسابداری تعیین نماید، تمام توجه خود را به سودآوری (و نه به جریان نقدی) معطوف می‌نماید و از این رو، با تکیه بر اطلاعات ارائه‌شده در ترازنامه و صورت سود و زیان، سودآوری را تعیین و محاسبه می‌کند. ولی او نمی‌تواند صورت جریان‌های نقدی را نادیده انگارد. برای تعیین ارزش سهام عادی شرکت، باید به اطلاعات (عددهای) ارائه شده در صورت‌های مالی (تهیه شده بر اساس سیستم تعهدی) تکیه نماید و تردیدی نیست که اطلاعات ارائه‌شده در این نوع صورت‌های مالی می‌توانند گمراه‌کننده باشند [مدیریت می‌تواند آن‌ها را دستاویز خود قرار دهد]. تفاوت بین سود خالص محاسبه شده بر اساس سیستم تعهدی و جریان نقد عملیاتی به صورت «پرچم قرمز» درمی‌آید که مؤید تحریف داده‌ها می‌باشد [مدیریت، آن‌ها را دستاویز خود قرار داده است]. بنابراین، تحلیلگر باید جریان‌های نقدی را زیر ذره‌بین قرار دهد و به سیستم حسابداری تعهدی هم از همین زاویه نگاه کند. در فصل ۱۷، جریان‌های نقد حاصل از تجزیه و تحلیل را با «کیفیت سود نقدی» مقایسه خواهیم کرد.

اگر تحلیلگر صورت‌های مالی، در صدد برآید ارزش فعلی جریان‌های نقد آینده را محاسبه نماید (مطلب مورد بحث فصل ۴) تمام توجه خود را به صورت جریان‌های نقدی معطوف خواهد کرد. کار اصلی چنین تحلیلگری این است که جریان‌های نقد آزاد را پیش‌بینی کند و برای اینکه بتواند این وظیفه را به بهترین شکل ممکن انجام دهد، باید با محتوا و جزئیات صورت جریان‌های نقدی آشنا باشد.

صرف‌نظر از مسئله‌های مطرح در مورد تعیین ارزش سهام عادی (حقوق صاحبان سهام شرکت) هنگام تعیین «قدرت نقدینگی و برنامه‌ریزی مالی» باید صورت جریان‌های نقدی را تجزیه و تحلیل کرد. در فصل پنجم کتاب، درباره «تعیین قدرت نقدینگی شرکت و برنامه‌ریزی مالی» بحث خواهیم کرد. تعیین قدرت نقدینگی عبارت است از ارزیابی ریسک بدهی؛ زیرا شرکت باید پول نقد (قدرت نقدینگی) داشته باشد تا بتواند بدهی را تسویه کند. از این رو، تعیین قدرت نقدینگی شرکت‌ها به صورت ابزاری در می‌آید که تحلیلگر بدان وسیله ارتباط یا رتبه اعتباری شرکت را تعیین می‌نماید.