پاورپوینت کامل اصول تربیت فرزندان ۱۴۲ اسلاید pptx 160 اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اصول تربیت فرزندان ۱۴۲ اسلاید pptx 160 اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اصول تربیت فرزندان ۱۴۲ اسلاید pptx 160 اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اصول تربیت فرزندان ۱۴۲ اسلاید pptx 160 اسلاید در PowerPoint :

این پاورپوینت با موضوع اصول تربیت فرزندان با ۱۴۲ اسلاید با عناوین زیر

خانواده و تأثیر آن بر تربیت فرزندان

ساختار خانواده ها

ساختار رفتاری خانواده ها

سلامت روان و نوجوانان و جوانان

توصیه هایی به والدین و بزرگسالان

مهارت های اساسی در تربیت فرزندان

چگونه می شود رابطه بهتری با فرزندان خود داشته باشید

راه های گوش دادن فعال :

*رقابت خواهر و برادرها :
تقویت اعتماد به نفس در کودک

برخی مشکلات رفتاری کودکان و نحوه ی مقابله ی صحیح با آن

مهارت تشویق رفتار مطلوب در کودکان
سلامت روان و نوجوانان و جوانان

خانواده و تأثیر آن بر تربیت فرزندان
محیط خانه، نخستین و با دوام ترین عاملی است که در رشد شخصیت کودکان تأثیر می گذارد و افراد خانواده نقش بسیار مؤثری را در آشنا کردن کودکان به زندگی جمعی و فرهنگی جامعه دارند.

ساختار خانواده ها
عوامل مؤثر در رشد کودک
طرز برخورد صحیح اعضای خانواده با یکدیگر،
همراهی آنها در خانه برای تعیین هدف های خانوادگی
تأمین مصالح خانواده

بطور کلی خانواده ها بر اساس نوع ارتباط با یکدیگر با استفاده از ساختارهای متفاوت مثل عاطفی یا رفتاری، تأثیرات مختلفی بر پرورش کودکان و رفتار آنها دارند.

۱-ساختار عاطفی خانواده ها

۲-ساختار رفتاری خانواده ها

۱-ساختار عاطفی خانواده ها

– مشخصات خانواده ساختار آزاد منشانه با استفاده از روش عقلانی در کلیه ی شئون زندگی:
تمام افراد خانواده قابل احترام هستند.
اعضای خانواده صلاحیت اظهار نظر درباره ی مشکلات مربوط به خود را دارند.
همه ی افراد خانواده حق دارند در تصمیماتی که درباره ی آنها یا کار مر بوط به آنها گرفته می شود شرکت کنند

همکاری، اساس زندگی و فعالیت افراد خانواده را تشکیل می دهد.
بچه هایی به موقع از محبت والدین استفاده می کنند.
شخصیت فرزندان در خانه مورد احترام است

مشخصات فردی فرزندان این خانواده ها
توانا، موفق و سازگار خواهند شد.
معین بودن هدف و نظم و ترتیب امور خانوادگی، راه و رسم زندگی را روشن می سازد.
بچه ها می فهمند چرا باید از انجام کاری خودداری کنند
دیدگاه های خود را بیان کرده و مهارت های خویش را ظاهر سازند.

۲- مشخصات خانواده با ساختار بی قید و بند و بی کنترلی :
در این نوع ساختار هیچ یک از اعضای این خانواده در کار دیگری دخالت ندارند.
خواسته ها حاکم بر اعمال افراد است و هر فردی مطابق دلخواه خود عمل می کند.
زندگی اعضای این خانواده با هرج و مرج و بی نظمی همراه است.
آثار تزلزل در این خانواده در رفتار کودکان نیز مشاهده می شود.
افراد در این خانواده افرادی بی بند و بار، بی هدف، سهل انگار، خودخواه و بی هدف هستند.

سلامت روان و نوجوانان و جوانان

دوران نوجوانی و جوانی یکی از حساس ترین دوره های زندگی انسان است . مشکلات این دوره ، به اشکال مختلف ازجمله به صورت مسائل عاطفی ، اجتماعی ، اخلاقی و گاه آمیخته ای از آنها تجلی می کند

آشنایی با ویژگی های عاطفی و نیازهای روانی نوجوانان،می تواندوالدین را در تامین سلامت روان نوجوانان خود کمک کند که در این جا به اختصار در مورد این نیازها صحبت می شود.

ویژگی های عاطفی:
لازم است نوجوان ، با برخی از تحولات عاطفی و احساسی در دوره ی نوجوانی آشنا شود. این آشنایی، او را برای مواجه شدن با تغییرات این دوره آماده خواهد کرد و به او کمک می کند تا خود را بی اختیار ، به دست هیجانات عاطفی دوره ی نوجوانی نسپارد.
از طرفی والدین هم باید به تفاوت های فردی فرزندان توجه کنند. با شناخت شخصیت نوجوان و شناخت ویژگی های عاطفی دوره ی نوجوانی، برخی از رفتارهای ناخوشایند آنان غیر طبیعی انگاشته نمی شود تا موجب بروز عکس العمل در والدین گردد و به تیرگی روابط با نوجوان بینجامد.

برخی از ویژگی ها شامل:

عدم تعادل و بی ثباتی عاطفی(عدم کنترل خشم، زودرنجی و…)، مورد توجه همسالان واقع شدن( کسب تأیید همسالان، افزایش دوستان همجنس و…)، عدم تحمل در مقابل انتقاد و سرزنش( اختلاف نظر با والدین, عدم ارتباط صمیمانه با والدین و…)، ظاهر شدن احساسات فداکارانه( احساسات مبارزه طلبانه با ظالم، دفاع از مظلوم و ستمدیده و…)، مهم جلوه دادن خود در برابر دیگران، یأس و ناامیدی سریع در برابر ناکامی ها، توجه به وضع ظاهر و لباس و آرایش، داشتن حالت رویایی و عاشق پیشگی، نگرانی و پریشان خاطری از آینده و…

توصیه هایی به والدین و بزرگسالان:

در برخی موارد پدران و مادران در این دوره، با برخوردهای غلط و ایجاد محدودیت های نادرست و سخت گیری های بی مورد، رشد، تکامل، شخصیت و آینده ی نوجوانان را ناآگاهانه در مسیر منفی و بحرانی هدایت می کنند، در حالی که برخورد منطقی و مناسب و آرام با جوانان، باعث می شود این دوره ی طوفانی و بسیار حساس، به آرامی و با تنش های کم تر طی شود
برخی از رفتارهایی که برای برخورد با واکنش های سازگارانه و ناسازگارانه نوجوان توصیه شده اند در ذیل پاورپوینت کامل اصول تربیت فرزندان ۱۴۲ اسلاید pptx 160 اسلاید در PowerPoint
فهرست شده اند:

آموزش گرفتن والدین در زمینه ی مهارت های کامل زندگی و فرزندپروری و استفاده از آن در زندگی و در طول ارتباط با فرزند و راهنمایی گرفتن از مشاوران در صورت لزوم

برقراری ارتباط مؤثر، صمیمانه، صحیح و سالم همراه با احترام

به یاد آوردن احساسات، هیجانات و افکار دوران نوجوانی خود جهت شناختن و درک بهتر نوجوانان و جوانان

گوش دادن با حوصله به افکار و نظرات آنان

کمک، راهنمایی و آموزش به آنان جهت درک علت درستی یا نادرستی مسائل

کمک، راهنمایی و آموزش به آنان جهت درک علت درستی یا نادرستی مسائل

تحقیر نکردن و دادن فرصت جهت رفع نواقص در صورت ارتکاب به اشتباه

در میان گذاشتن نصایح و تذکرات با اعتدال و منطق و در خلوت با آنان

عمل کردن خود والدین به آنچه برای فرزندان به زبان می آورد

آشنا کردن فرزندان با مذاکره ی اصولی از طریق تشکیل جلسات مختلف با حضور همه ی اعضای خانواده در مورد مسائل مختلف

اولین گام برای تغییر یک رفتار نامطلوب و یا ایجاد یک رفتار مطلوب، ثبت رفتار (ثبت دفعات تکرار آن رفتار در روز ، مکان بروز آن رفتار ، رویدادهای پیش از بروز رفتار و نحوه ی عملکرد شما در پاسخ به بروز رفتار و…) می باشد .

چگونه می شود رابطه بهتری با فرزندان خود داشته باشید ؟
*اوقات خوبی را با فرزندانتان بگذرانید :
معمولاً والدین زمان بسیار کمی را با فرزندشان می گذرانند و بیشتر مواقعی که به ظاهر با بچه ها هستند اغلب به فعالیت دیگری مشغول می باشند. بهتر است در طول روز و به طور مکرر زمان هایی را با کودک تان بگذرانید. زمان های کوتاه (۱ تا ۱۰ دقیقه ) مفیدتر است.

*با کودک تان صحبت کنید :
در مورد چیزهایی که فرزند شما به آن علاقه دارد صحبت کنید . نظرات و اطلاعات خود را با فرزند خود در میان بگذارید و به او نشان دهید که به آنچه او می گوید علاقه مند هستید.

*احساسات خود را به کودک تان نشان بدهید

روش دیگر که نشان می دهد شما علاقه مند هستید و به او توجه می کنید این است که احساسات خود را به صورت عملی نشان دهید مثلاً
فرزندانتان را بغل کنید ، لمس کنید ، در آغوش بگیرید ، ببوسید ، ماساژ دهید، قلقلک بدهید و… این کارها به کودکان کمک می کند که از مورد توجه بودن و مورد محبت واقع شدن احساس آرامش کنند و رابطه ی عاطفی آنها محکم تر شود .

تقویت اعتماد به نفس در کودک
کار اصلی والدین کمک به کودک در جهت پرورش مهارت هایی است که بتوانند در بهترین توانائی های خود به موفقیت برسند .

راههایی که می توانند منجر به تقویت اعتماد به نفس مثبت در کودکان شوند :

۱) علائق و توانائی های کودک خود را تشویق کنید :

والدین باید در مورد علائق کودک خود و توانائی و ضعف های او در زمینه های مختلف آگاهی داشته باشند و مهارت های او را در آن توانایی ها افزایش دهند. این امر این احساس خوب را در کودک ایجاد می کند که حداقل به اندازه ی بقیه ی کودکان همسن خود در آن زمینه کفایت دارد.

۲) مرتباً رفتارهای مطلوب کودک را تشویق کنید.

۳) موفقیت های طبیعی کودک را تشخیص دهید :

به جای این که منتظر باشید کودک کار برجسته ای انجام دهد، پیشرفت های طبیعی او را تشخیص داده و تشویق کنید. مثلاً نقاشی های او را در جایی که در معرض دید باشد قرار دهید

۴) کودک خود را در تصمیم گرفتن تشویق کنید :

اگر شما در تمام موارد برای کودک خود تصمیم گیری نمائید او در آینده در تصمیم گیری ها مشکل خواهد داشت و هیچ گاه شانس تجربه ی احساس موفقیت برای تصمیمات خوب و احساس شکست برای تصمیم های نادرست را پیدا نخواهد کرد. در همان سال های اول زندگی مسئولیت تصمیم گیری را باید به کودکان در موارد کوچک بدهیم. مثلاً انتخاب پیراهن از بین دو پیراهنی که مادر پیشنهاد می کند .

برخی مشکلات رفتاری کودکان و نحوه ی مقابله ی صحیح با آن

*قشقرق :

یکی از مشکلات رفتاری شایع در کودکان قشقرق است. طیف آن از نق نق کردن و گریه کردن تا گاز گرفتن ، پا کوبیدن روی زمین، پرت کردن اشیاء و افتادن روی زمین متنوع می باشد . بعضی کودکان نفس خود را حبس می کنند تا زمانی که ضعف کرده و یا بیهوش شوند . کودکان با انجام این کارها معمولاً هدف خاصی را دنبال می کنند . این هدف می تواند با بدست آوردن چیزی یا اجتناب از انجام کاری و از همه مهم تر جلب توجه باشد . به هر دلیلی که باشد والدین باید این مطلب را به کودک خود انتقال دهند که این عمل او غیر قابل قبول است . هدف ما این است که شدت این رفتار را کاهش دهیم . برای رسیدن به این هدف توصیه های زیر می تواند کمک کننده باشد .

والدین باید نا مطلوب بودن این رفتارها را به کودک نشان داده و با شیوه های صحیح از تکرار آن ها بکاهند. به این منظور :

۱) به رفتار مطلوب کودک توجه کرده و او را تشویق کنیم .

۲) حملات کج خلقی بیشتر در زمان خستگی یا گرسنگی کودک اتفاق می افتد مطمئن شوید که کودک خواب و غذای کافی دارد

۳) بررسی کنید آیا حملات قشقرقی در زمان های خاصی اتفاق می افتد، مثلاً اکثر اوقات هنگام غروب و وقت خستگی کودک این رفتار را نشان می دهد، در این صورت والدین باید سعی بر تنظیم مجدد برنامه ی کودک داشته باشند.

۴) قشقرق را نادیده بگیرید(در عین حال اگر در شرایط خطرناکی قرار دارد او را بدون این که خودش بفهمد در میدان بینایی خود قرار دهید). بی توجهی به قشقرق، باعث کم رنگ شدن و کاهش آن می شود. همان طور که گفته شد ، علت عمده ی این رفتارها جلب توجه است که اگر کودک به این هدف یعنی توجه نرسد، دست از رفتار خود بر می دارد.

پس اگر در شرایط خطرناکی است یا رفتار خطرناکی مثل کوبیدن سر به زمین انجام می دهد ، بدون دعوا و جنجال او را بگیرید که مانع آسیب رساندن به خود شود . ولی در مواردی که رفتار خطر ناکی ندارد مثل نق نق کردن ، گریه کردن و …..طوری رفتار کنید که اصلاً او را نمی بینید و صدای او را نمی شنوید

*رقابت خواهر و برادرها

این مسئله امری طبیعی در خانواده است . هدف ما حذف آن نیست، بلکه به حداقل رساندن آن است.

این رقابت در کودکان هم جنس با ۳-۱ سال تفاوت سنی شدید تر است.

دو زمان شایع برای این رقابت ها :

۱) به دنیا آمدن کودک جدید

۲) زمانی که کودکان بزرگ تر می شوند.

توصیه هایی برای کاهش رقابت خواهر و برادری

برای به حداقل رساندن این رقابت ها می توان توصیه های زیر را بکار بست:

۱) کودک را برای آنچه قرار است اتفاق بیفتد آماده کنید.

مواردی مثل اینکه در هنگام رفتن شما به بیمارستان چه کسی از او مراقبت می کند.

کودک به دنیا آمده زیاد گریه می کند و شما مجبورید زمان زیادی برای نگهداری از کودک اختصاص دهید و….

۲) اجازه دهید کودک برای ویزیت های قبل از زایمان همراه شما بیاید و صدای نوزاد را بشنود.

۳) اگر امکان دارد هر گونه تغییرات مهم در خانه را چند ماه قبل از به دنیا آمدن کودک ایجاد کنید.

مثلاً اگر قرار است نوزاد از گهواره خواهر یا برادرش استفاده کند در مورد خرید یک تخت بزرگ تر با فرزند خود صحبت کنید.

۴) از کودک نپرسید که دوست دارد نوزاد پسر باشد یا دختر.

۵) بهتر است تا سه ماه ی دوم در مورد بارداری چیزی به کودک نگویید (از نظر صدمه بارداری )

*گوش دادن فعال :
یکی از نیاز های اساسی افراد، داشتن یک فرد مورد اعتماد است که به حرف های آنها گوش دهد . قاعدتاً بچه ها با داشتن پدر و مادر این مشکل را ندارند، چون در شرایط طبیعی پدر و مادر را مورد اعتماد می دانند . آنچه مهم است این است که ما شنونده ی خوبی باشیم تا آنها به راحتی بتوانند با ما درد دل کنند. گوش دادن فعال نیاز به یادگیری و تمرین دارد که هر پدر و مادری باید آن را بیاموزد و با استفاده از آن به کودک کمک کند تا احساساتش را بیان کند و از طرفی این مسئله باعث نزدیک تر شدن ما به کودکان مان می شود و به آنها کمک می کند که به راه حل های جدیدی برای مسائل شان فکر کنند.

راه های گوش دادن فعال :

۱-در هنگام صحبت با کودک مان علاقه مندی و توجه نشان دهیم. با برقراری تماس چشمی او را مطمئن کنیم که متوجه اش هستیم. برای این کار لازم است تلفن، موبایل، تلویزیون و……را فراموش کنیم

۲-صحبت کردن کودکان را تشویق کنیم.

بعضی کودکان نیاز دارند که برای شروع صحبت از آنها دعوت شود . کودکان وقتی عقاید خود را بیان می کنند احساس می کنند مهم ترند. مثلاً سوسن خانم وقتی می بیند دخترش نگران است در ابتدا از او سوال می کند: طوری شده مامان ؟ صبا می گوید: نه طوری نشده! مادر از او می خواهد همه چیز را برای او تعریف کند و از این طریق صبا مشکلش را برای او مطرح می کند .

۳-صبورانه گوش دهید.

همه ی ما سریع تر از حرف زدن مان فکر می کنیم. اما کودکان به دلیل ذخیره ی لغات محدودتر نسبت به ما و تجربه و تمرین کمتر در حرف زدن، وقت بیشتری را صرف می کنند تا لغات مناسبی پیدا کنند. ما باید طوری به حرف آنها گوش دهیم که آنها مطمئن شوند برای همه ی حرف هایشان وقت کافی داریم. قبل از تمام شدن صحبت، حرف آنها را قطع نکنیم. اجازه بدهید کودکان عقایدشان را مطرح کنند.

---