فایل ورد کامل مقاله میزان رعایت اصول منابع انسانی – ۳۰ صفحه ۳۵ صفحه در word

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله میزان رعایت اصول منابع انسانی – ۳۰ صفحه ۳۵ صفحه در word دارای ۳۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله میزان رعایت اصول منابع انسانی – ۳۰ صفحه ۳۵ صفحه در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله میزان رعایت اصول منابع انسانی – ۳۰ صفحه ۳۵ صفحه در word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله میزان رعایت اصول منابع انسانی – ۳۰ صفحه ۳۵ صفحه در word :

چکیده:
نیروی انسانی هر سازمان مهمترین منبع استراتژیک آن سازمان است و توانایی برنامه ریزی صحیح منابع انسانی قابلیت سازمان را در جذب،نگهداری و افزایش کارایی کارکنان سازمان نشان می دهد.لذا در مقاله حاضر قصد بررسی میزان رعایت اصول برنامه ریزی منابع انسانی در اداره آموزش و پرورش شهرستان تکاب را داریم.جامعه آماری کلیه کارکنان اداره آموزش و پرورش شهرستان تکاب می باشند .که از این تعداد ۱۵ نفر بصورت تصادفی انتخاب شدند و به عنوان نمونه تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند،که از این تعداد ۱۱ کارمند و ۴ مدیر در نمونه موجود می باشد.ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه ۳۹ سوالی محقق ساخته بود که در بردارنده سه گزینه بله،خیر وتاحدودی که ه میزان رعایت اصول برنامه ریزی نیروی انسانی از نظر اعضای نمونه را مورد بررسی قرار می داد.جهت تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی: فراوانی ،درصد فراوانی،میانگین و انحراف استاندارد و در تحلیل استنباطی از آزمونهای تی تک نمونه ایی و تی مستقل استفاده شد.نتایج تحقیق حاکی از آنست که: میانگین سازمان از ارزش مد نظر ما بالاتر می باشد و با توجه به جدول تفسیر آزمون می توان گفت سازمان از لحاظ رعایت برنامه ریزی منابع انسانی در سطح خوب قرار دارد و همچنین بین نظرات دو گروه مدیران و کارمندان از لحاظ رعایت برنامه ریزی منابع انسانی تفاوت معنادار وجود دارد

کلید واژه ها:
منابع انسانی ، اصول برنامه ریزی منابع انسانی

مقدمه و بیان مسئله:
نیروی انسانی گرانبهاترین منبع سازمانی برای شکوفا سازی استعدادها و دستیابی مستمر به عملکرد عالی محسوب می شود.”امروزه فشار رقابت جهانی و تغیرات اجتماعی به نوعی انقلاب در مدیریت منابع انسانی منجر شده است که انواع سازمانها را تحت شعاع خود قرار می دهد.نکته قابل تامل آن است که تحولات ناشی از این انقلاب استمرار دارند و واقعا وضع موجود را تحت تاثیر قرار می دهند.(nancy.i.perry 1998 ) مدیریت منابع انسانی اصطلاحی برای توضیح گسترهای از فعالیتهای متنوع،شامل جذب،نگهداری و پرورش نیروی کار با استعداد و پرانرزی مدیریت منابع انسانی بر مسئولیت مدیران برای تجهیز سازمان با کارکنان توانمند و حصول اطمینان از مطلوبیت به کار گیری استعدادهای آنان دلالت دارد.(رضائیان،۱۳۸۰).
مدیریت منابع انسانی در دهه ۱۹۸۰ ظهور کرد و توسط طرفداران آن به عنوان فصل جدیدی در مدیریت نیروی انسانی تکامل یافت . اکنون این توافق وجود دارد که مدیریت منابع انسانی جایگزین مدیریت کارکنان نمی‌شود بلکه به فرایندهای مدیریت کارکنان از منظر متفاوتی می‌نگرد . همچنین فلسفه‌های اصلی آن تا حد قابل ملاحظه‌ای متفاوت از مفاهیم سنتی مدیریت کارکنان است . با این همه برخی از رویکردهای خاص مدیریت کارکنان و روابط کارکنان می‌توانند تحت عنوان رویکردهای مدیریت منابع انسانی توصیف شوند زیرا در راستای فلسفه اساسی مدیریت منابع انسانی هستند (آرمسترانگ ،۱۹۹۳) .مدیریت منابع انسانی رویکردی جامع به مدیریت استراتژیک منابع کلیدی سازمان یعنی منابع انسانی است . مدیریت منابع انسانی نه تنها رویکردی از روی سودآوری به مدیریت کارکنان است بلکه رویکردی ویژه به روابط کارکنان با تاکید بر تعهد و دو طرفه بودن ارتباط دارد (آرمسترانگ ،۱۹۹۳) .
برنامه ریزی نیروی انسانی یکی از اقدامات مهم در مدیریت منابع انسانی است مهمترین قدم در اقدامات و انجام اعمال ،برنامه ریزی است که مدیریت هم از این قاعده مستثنا نیست و مدیر منابع انسانی باید از اصول و عوامل مربوط به حوزه خود یعنی نیروی انسانی آگاه بوده و امر برنامه ریزی را برای پیشبرد هماهنگ امور مربوط به کارکنان باید انجام دهند.در سالهای اخیر برنامه ریزی نیروی انسانی در محدوده های زمانی متفاوت به عنوان ابزاری که مستقیم و غیر مستقیم اهداف و استراتژی ها سازمانی را به هدفها و برنامه های نیروی انسانی ارتباط می دهد مورد بحث و توجه صاحب نظران بوده است.(سید جوادین،۱۳۷۵ ).