فایل ورد کامل تحقیق درباره نقش رهبری در مدیریت اسلامی – ۲۶ صفحه ۲۹ صفحه در word

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق درباره نقش رهبری در مدیریت اسلامی – ۲۶ صفحه ۲۹ صفحه در word دارای ۲۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق درباره نقش رهبری در مدیریت اسلامی – ۲۶ صفحه ۲۹ صفحه در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق درباره نقش رهبری در مدیریت اسلامی – ۲۶ صفحه ۲۹ صفحه در word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق درباره نقش رهبری در مدیریت اسلامی – ۲۶ صفحه ۲۹ صفحه در word :

فایل ورد کامل تحقیق درباره نقش رهبری در مدیریت اسلامی – ۲۶ صفحه ۲۹ صفحه در word
فهرست مطالب
چکیده
مقدّمه
تعریف «رهبری»
تعریف مسئله تحقیق
روش تحقیق
تحلیلی بر نظریه‌های رهبری
رهبری در مدیریت اسلامی
مبنای انسان‌شناسی رهبری
انسان در قرآن
ابتنای شیوه رهبری بر مبانی انسان‌شناسی
شیوه رهبری و نگاه ابزاری به انسان
سیره نظری حضرت علی(ع) در رهبری
اختلاط یا انفکاک نرمش و شدت عمل
۱. عزم بر شدّت عمل یا اقدام به آن
عنصر «اقتضا» در رهبری کریمانه
مؤلّفه‌های رهبری کریمانه
نرمش و رفق
آثار و پیامدهای نرمش و رفق
شدت عمل
مبادی عملی رهبری کریمانه
عمومیت سبک رهبری کریمانه
مواضع شدت عمل در رهبری کریمانه
قدرت و رهبری کریمانه
سبک‌های رهبری کریمانه
رهبری کریمانه سبک‌های مختلف رهبری
تأثیر سبک رهبری کریمانه بر دیگر وظایف مدیریت
نتیجه گیری
پی‌نوشت‌ها:
منابع

چکیده
این مقاله درصدد پاسخ به این سؤال است که «سبک رهبری در مدیریت اسلامی چگونه است؟» آموزه‌های اسلامی مربوط به موضوع رهبری بر اساس روش کتابخانه‌ای در جمع‌آوری اطلاعات و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، جمع‌آوری، توصیف و تحلیل می‌شود. اساساً سبک رهبری با نوع انسان‌شناسی ارتباط وثیقی دارد. اگر برای انسان، نوعی کرامت ذاتی قایل باشیم، نحوه رهبری و تعامل با او کریمانه خواهد بود و اگر او را لئیم و پست تصور کنیم، شیوه رهبری مستبدانه و خوارکننده است. فرضیه این تحقیق آن است که شیوه رهبری در مدیریت اسلامی کریمانه است؛ زیرا بر کرامت ذاتی انسان‌ها استوار است. این شیوه مستفاد از کلام مولای متقیان حضرت علی(ع) است که می‌فرمایند: «واخلط الشده بضغث من اللین و ارفق ماکان الرفق ارفق و اعتزم بالشده حین تغنی عنک الا الشده.» رهبر باید نرمش حداکثری را با شدت حداقلی در سازمان ترکیب کند و در مواجهه با افراد، تا حد امکان نرمش و مدارا نشان دهد و در هنگام ضرورت، شدت عمل نشان دهد. مواضع شدت عمل را می‌توان خیانت، سرپیچی از فرمان و مانند آن دانست. هریک از مؤلّفه‌های رهبری، خود دارای شاخص‌ها و مراتبی است. استفاده از شیوه رهبری نیازمند مبادی و مقدّماتی است که مهم‌ترین آنها داشتن سعه صدر است. چنانچه این شیوه با انگیزه جلب رضای الهی انجام شود، می‌توان آن را «رهبری معنوی» نیز نامید. این شیوه رهبری بر دیگر وظایف مدیریت نیز تأثیرگذار است.

کلیدواژه‌ها: رهبری، نرمش، رفق، شدت عمل، کریمانه.

مقدّمه
رهبری از دیرزمان مورد توجه اندیشمندان و محققان مدیریت بوده و آنان همواره درباره رهبری و زوایای گوناگون آن، از جمله عواملی که سازنده یک رهبر اثربخش و موفق است، تحقیق کرده‌اند. علت اصلی توجه محققان به مسئله رهبری آن است که رهبری نقشی حیاتی در پویایی و بالندگی سازمان ایفا می‌کند و موفقیت بسیاری از سازمان‌ها به‌سبب وجود رهبران قوی و اثربخش بوده است. از سوی دیگر، شاید بتوان ادعا کرد که جوهره مدیریت رهبری است و «به کارگیری منابع انسانی»، که در تعریف مدیریت لحاظ شده، در واقع از طریق نوع تعامل میان رهبر و پیرو، و رئیس و کارمند محقق می‌شود. برای اهمیت رهبری از شیوه دیگری نیز می‌توان استفاده کرد: مدیران باید دارای مهارت‌های تحلیلی، طرّاحی، فنی و انسانی باشند. مهم‌ترین این مهارت‌ها، مهارت انسانی است.۱ مهارت انسانی تعیین‌کننده نوع تعامل با کارکنان به منظور نیل به اهداف است. در حقیقت، وظیفه رهبری در مدیریت، تجلّی مهارت انسانی مدیران است. این موضوع، اهمیت رهبری را دو چندان می‌گرداند.

تعریف «رهبری»
تعریف‌های متعددی از رهبری ارائه شده، اما هیچ‌کدام مورد پذیرش عام قرار نگرفته است. رالف استاگ دیل۲ در تحقیقی که در خصوص نظریه‌های رهبری انجام داد، به این نتیجه رسید که به تعداد افرادی که می‌خواستند تعریفی از رهبری ارائه دهند، تعریف برای رهبری وجود دارد.۳

جیمز استونر و ادوارد فریمن، دو تن از صاحب‌نظران و نویسندگان معروف مدیریت، «رهبری» را این‌گونه تعریف کرده‌اند: «رهبری عبارت است از: فرایند هدایت و اِعمال نفوذ بر فعالیت‌های کاری اعضای گروه.»۴

هرولد کونتز،۵ سیریل اودانل،۶ و هینز و یهریخ۷ «رهبری» را با نفوذ برابر می‌دانند و معتقدند: «رهبری هنر یا فرایند نفوذ بر مردم است، به گونه‌ای که از روی میل و اشتیاق در جهت دست‌یابی به هدف‌های گروه تلاش کند.»۸

مورهد و گریفین نیز در تعریف «رهبری» آورده‌اند: «رهبری به‌عنوان یک فرایند، عبارت است از: قدرت استفاده از نفوذِ بدون اجبار برای هدایت و هماهنگ کردن فعالیت‌های اعضای گروه به منظور دست‌یابی به‌هدف.»۹

تعاریف دیگری نیز با اختلافات جزئی تقریباً مشابه تعاریف مزبور وجود دارد که نقطه مشترک آنها این است که رهبری فرایند نفوذ و تأثیرگذاری بر افراد است؛ اما در اینکه این نفوذ و تأثیرگذاری حتماً باید بدون اِعمال زور و به‌صورت مشتاقانه باشد یا نه، اختلاف‌نظر وجود دارد.

تحلیلی بر نظریه‌های رهبری

با مروری به تاریخچه رهبری، به خوبی می‌توان دریافت که پژوهشگران اولیه برای ارائه پاسخ روشن به معمای رهبری، صفاتِ رهبران موفق را محور مطالعات و پژوهش‌های خود قرار داده‌اند. در این زمینه، «نظریه‌های صفات» یکی پس از دیگری مطرح شد. این نگرش در مطالعات رهبری، قریب نیم قرن به طول انجامید و حاصل آن تهیه فایل ورد کامل تحقیق درباره نقش رهبری در مدیریت اسلامی – ۲۶ صفحه ۲۹ صفحه در word
فهرست‌هایی از صفات رهبران موفق بود.

به دلیل آنکه نتایج این مطالعات با یکدیگر سازگاری نداشت و بعضاً بسیار غیرمنطقی و دور از عقل بود، دانشمندان تصمیم گرفتند نگرش خود را تغییر دهند و به جای توجه به «صفات»، «رفتارهای قابل مشاهده» رهبران را به عنوان محور پژوهش‌های خود برگزینند. مطالعه بر «رفتار» رهبران، چند دهه ادامه یافت. در نتیجه، در این مطالعات دو نوع رفتار اصلی شناسایی شد: یکی «رفتار کارگرا یا وظیفه‌گرا» و دیگری «رفتار کارمندگرا یا رابطه مدار». رهبرانی بیش از همه موفق قلمداد شدند که کارمندگرا بودند.

محققان اولیه تصور می‎کردند که این دو شیوه رهبری در دو سر یک طیف قرار دارند: یعنی یک رهبر یا کارگرا است یا کارمندگرا. اما در مطالعات بعدی، معلوم شد که هریک از این دو شیوه رهبری، طیف و بُعد مستقلی دارند، به گونه‌ای که یک رهبر می‎تواند هم در حد بالایی کارگرا باشد، و هم در حد بالایی کارمندگرا. بدین‌سان، نگرش دوبُعدی جایگزین نگرش تک‌بُعدی نسبت به مسئله رهبری شد. نگرش رفتاری در رهبری، چند دهه وقت، سرمایه و توان پژوهشگران را مصروف خود کرد، اما دستاورد قابل ملاحظه‎ای در پی نداشت. محققان نتوانستند یک رابطه مشخص و روشنی‌بین شیوه رفتار رهبر و عملکرد زیردستان بیابند؛ زیرا در شرایط و موقعیت‌های گوناگون، نتایج متفاوتی به دست می‎آمد.

ناگزیر پژوهشگران با معطوف کردن توجه خود از «رفتار رهبر» به «موقعیت رهبری»، نظریه‌های اقتضایی متعددی را تدوین و ارائه کردند. از الگوهای اقتضایی، در شرکت‌ها و سازمان‌های بسیاری استفاده شد، اما نتایج دلخواه و مورد انتظار به دست نیامد و پاسخ‎ نهایی به رهبری داده نشد. سپس نظریه‌های جدیدی مطرح گردید که به صفات رهبری بازگشت می‌کرد؛ نظریه‌هایی مانند رهبری تبادلی، کاریزماتیک و مانند آن. این نظریه‌ها در طبقه ویژگی‌های رهبری قرار می‌گیرند و این‌گونه بود که چرخه‌ رهبری دوباره تکرار شد و این حاکی از آن است که معمّای رهبری هنوز لاینحل باقی مانده است.

تعریف مسئله تحقیق

با تعریفی که از «رهبری» ارائه شد، جای این پرسش وجود دارد که در مدیریت اسلامی، سبک رهبری چگونه است؟ آیا در مدیریت اسلامی، رهبری در حوزه صفات رهبری قرار می‌گیرد یا محدوده رفتار؟ و چنانچه در حوزه رفتار باشد آیا اطلاق دارد یا اقتضایی است؟ آنچه در این نوشتار به عنوان هدف پژوهش موردنظر است، دست‌یابی به سبک رهبری در مدیریت اسلامی با استفاده از سیره علوی است.

روش تحقیق

روش تحقیق در این مقاله، روش «کتابخانه‌ای» و مبتنی بر توصیف و تحلیل آموزه‌های دینی، به ویژه فرمایش حضرت علی(ع)، است. در این روش، از شیوه «استقراء» استفاده شده و سیر تحقیق از جزء (گزاره‌های دینی) به کلّ (مبانی) است. با استفاده از این شیوه، مبانی رهبری کاملاً مشخص می‌شود، ضمن آنکه گزاره‌های دینی (فرمایش حضرت امیر(ع)) نیز تحلیل محتوایی می‌شود تا ظرایف و جزئیات بیشتری برای محقق کشف گردد. این روش در واقع، یک شیوه اجتهادی است که محصول آن، گزاره‌های «توصیفی تجویزی» خواهد بود و با علم فقه، که دارای گزاره‌های «تجویزی» و در محدوده احکام خمسه است، متفاوت خواهد بود و برخی از مقدّمات اجتهاد از قبیل بررسی دقیق سند و وضعیت رجال حدیث در آن موردنظر نیست.

نکته دیگر آنکه، گرچه در سیر بحث از شیوه رهبری، از بنا به مبنا دست می‌یابیم، اما در نگارش، ابتدا مبانی، به ویژه مبانی انسان‌شناسی، مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد تا ترتیب از مبنا به بنا رعایت شده باشد. علاوه بر این، مبادی رهبری نیز به اجمال مورد بحث قرار می‌گیرد. منظور از «مبادی» ویژگی‌های لازم برای اعمال این شیوه از رهبری است. اینکه به چه دلیل در روش تحقیق، از مبانی به شیوه رهبری منتهی نمی‌شویم، پاسخ روشنی دارد: برای عبور از مبانی به بنا و مسائل، سازوکار خاصی ضرورت دارد که برای محقق مکشوف نبوده است. بدین‌روی،‌ ابتدا پاسخ به سؤال را از متن سنّت، یعنی سخنان و سیره حضرت علی(ع) دریافت کرده و سپس مبانی و مبادی آن را استخراج نموده است.

رهبری در مدیریت اسلامی

شیوه رهبری در مدیریت اسلامی متأثر از مبانی نظری، به ویژه انسان‌شناسی، است. در این قسمت، به اختصار مهم‌ترین مبانی، یعنی «انسان‌شناسی در رهبری» مورد بررسی قرار می‌گیرد و از طرح مباحث مربوط به هستی‌شناسی، معرفت‌شناسی و ارزش‌شناسی خودداری می‌شود.

مبنای انسان‌شناسی رهبری

شیوه رهبری با نوع انسان‌شناسی ارتباط وثیقی دارد. اگر برای انسان، نوعی کرامت ذاتی قایل باشیم، نحوه رهبری و تعامل با او کریمانه خواهد بود و اگر او را لئیم و پست تصور کنیم، شیوه رهبری، مستبدانه و خوارکننده است. پیش از هر چیز، باید دیدگاه خود را نسبت به انسان مشخص کنیم. بنابراین، باید سؤال کنیم که جایگاه انسان در نظام هستی چگونه است؟ آیا انسان موجودی با ارزش و دارای شرافت است، یا موجودی پست و حقیر است؟

در پاسخ به این پرسش که ارزش، منزلت و جایگاه آدمی در نظام هستی چیست، باید سراغ قرآن کریم برویم و دیدگاه قرآن را جویا شویم:

انسان در قرآن

واژه «انسان» ۶۵ بار و کلمه «بشر» ۳۷ بار و واژه «بنی‌آدم» ۷ بار در قرآن کریم ذکر شده است. افزون بر آن، یک سوره به نام «انسان» نام‌گذاری شده که حاکی از نهایت اهتمام قرآن به انسان است. آیات الهی، انسان را برتر از دیگر موجودات (انعام: ۱۶۵)، خلیفه خدا روی زمین و دارای بالاترین ظرفیت‌ها و قابلیت‌های علمی و آشنا به همه حقایق هستی (بقره: ۳۱-۳۳)، برخوردار از فطرتی خدا آشنا (اعراف: ۱۷۲)، بهره‌مند از عنصری ملکوتی و الهی در سرشت خود و آراسته با روح خداوند (سجده: ۹)، موجودی آزاد، مستقل، انتخابگر، امانتدار خداوند در روی زمین(احزاب: ۷۲)، بهره‌مند از وجدان اخلاقی و مُلهَم به خیر و شر، دارای قدرت درک زشتی‌ها و زیبایی‌ها (شمس: ۸-۹)، مسلط بر طبیعت و زمین و آسمان (بقره: ۲۹)، و برخوردار از شرافت و کرامت ذاتی (اسراء: ۷۰) معرفی می‌کند.

قرآن کریم در کنار این ستایش‌ها و تجلیل‌ها از انسان، بدترین مذمّت‌ها و نکوهش‌ها را نیز درباره انسان دارد. براساس برخی از آیات، انسان دوستدار مال دنیا (عادیات: ۸)، حیله‌گر (یونس: ۲۱)، طغیانگر (علق: ۶-۷)، ناسپاس و ستمگر (ابراهیم: ۳۴)، جدال پیشه (کهف: ۵۴)، مایوس (اسراء: ۸۳)، بخیل (اسراء: ۱۰۰)، ضعیف (نساء: ۲۸)، حریص (معارج: ۱۹)، شتابگر (اسراء: ۱۱)، تابع هوا و هوس (قیامت: ۵)، خود‌بین و فخرفروش (یونس: ۱۲) معرفی می‌شود.